ΚΑΘΩΣ, όμως, κατέχει τέτοια υπερ-εμπειρία στην πολιτική, προφανώς και γνωρίζει ότι όταν αυτές οι απόψεις απέχουν όσο η Δύση από την Ανατολή με τις πολιτικές που υλοποιούν, εφαρμόζουν και σχεδιάζουν η κυβέρνηση και το κόμμα στο οποίο ανήκει κάποιος, τότε δεν μπορεί να συνεχίσει να παραμένει στις τάξεις του.

ΟΤΑΝ, λοιπόν, ο κ. Σαμαράς στην ουσία αποκαλεί «μειοδότη» τον υπουργό Εξωτερικών και ζητεί την αποπομπή του, τότε συγχρόνως θεωρεί πως ισχύει το ίδιο και για τον πρωθυπουργό. Γιατί δεν πιστεύει κανείς ότι ένας υπουργός ακολουθεί προσωπικές τακτικές, ιδιαίτερα σε ένα μείζον θέμα όπως ο ελληνοτουρκικός διάλογος.

ΟΤΑΝ ο κ. Σαμαράς χαρακτηρίζει «χαριεντισμούς» μια δεκάλεπτη χαλαρή συνομιλία των κ.κ. Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη με τους κ.κ. Ερντογάν και Ράμα στο περιθώριο μιας Συνόδου Κορυφής, προφανώς και αντιλαμβάνεται πως πρόκειται για βαριά πολιτική προσβολή προς τον Ελληνα πρωθυπουργό και τον Κύπριο Πρόεδρο.

ΟΤΑΝ κ. Σαμαράς δηλώνει πως η κυβέρνηση δεν έχει πυξίδα και πως ο πρωθυπουργός πάει στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτά που ζητούν οι πολίτες και από εκεί όπου οδηγείται ο πλανήτης, τότε βρίσκεται απέναντι στο σύνολο των πολιτικών της κυβέρνησης.

ΔΕΝ ήταν η πρώτη φορά που εξέφρασε τη διαφοροποίησή του από την κυβέρνηση, αλλά ήταν η πρώτη φορά που δημοσιοποίησε την ολική διαφοροποίηση του από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης. Αρα, γίνεται κατανοητό πως δεν εκφράζει και την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ, με τα όσα είπε ο κ. Σαμαράς στη συνέντευξή του στο «Βήμα», θα ανέμενε κανείς πως με τη δημοσίευση θα αναλάμβανε και την πολιτική ευθύνη να ανακοινώσει την αποχώρησή του από τη Νέα Δημοκρατία. Δεν θα έπρεπε καν να περιμένει να διαγραφεί από τον πρωθυπουργό.

ΒΕΒΑΙΑ, καθώς όλους τους πολιτικούς τους ακολουθεί η ιστορία που έχουν γράψει στο παρελθόν, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παράδοξο. Είναι η δεύτερη φορά που ο κ. Σαμαράς βρίσκεται στην ίδια θέση. Το ίδιο είχε συμβεί πριν από 32 χρόνια απέναντι στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και μάλιστα τότε είχε οδηγήσει στην πτώση της. Ο κ. Σαμαράς δεν θα πρέπει να έχει παράπονα ούτε από τη Νέα Δημοκρατία ούτε από τη βάση της. Υστερα από το αποτυχημένο εγχείρημα της Πολιτικής Ανοιξης, επέστρεψε, εξελέγη πρόεδρος του κόμματος και πρωθυπουργός.

Η Ιστορία αυτή τη φορά επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Γιατί, όπως όλα δείχνουν, δεν υπάρχουν βουλευτές που να εμφανίζονται πρόθυμοι να τον ακολουθήσουν και να προκαλέσουν την πτώση της κυβέρνησης.

ΤΕΛΟΣ, μένουν δύο πράγματα ακόμα να απαντηθούν.

Ο κ. Σαμαράς που κατηγορεί την κυβέρνηση για στροφή προς το Κέντρο, ήταν εκείνος που έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία συγκυβερνώντας με το ΠΑΣΟΚ, την ώρα μάλιστα που σύσσωμη η αντιπολίτευση -τι ειρωνεία!- τους χαρακτήριζε «προδότες». Οπότε, δεν είναι οξύμωρο να χρησιμοποιεί την ίδια κριτική και τις ίδιες εκφράσεις με τις οποίες κατηγορήθηκε άδικα ο ίδιος πριν από δώδεκα χρόνια;

ΚΑΙ ο κ. Σαμαράς -στη συνέντευξη- δήλωσε πως θα ψηφίσει τον Προϋπολογισμό στη Βουλή, απαντώντας εμφατικά «αστειεύεστε;» στην ερώτηση περί καταψήφισης. Αρα, στην ψηφοφορία που θα διεξαχθεί στη Βουλή σε έναν μήνα θα πρέπει να αποδείξει ότι μένει σταθερός στις απόψεις που εκφράζει.