Εξ ου και η ανάγκη της τροπολογίας, που ψηφίζεται σήμερα, για την πλήρη θωράκιση της Δικαιοσύνης και την αποβολή του μεταμφιεσμένου φασιστικού μορφώματος από τη Βουλή. Επ’ αυτού, δυστυχώς, δεν χωρεί αμφιβολία. Η αρχική νομοθέτηση αποδείχθηκε «φοβικό γονατογράφημα». Ομως ένα λάθος που διορθώνεται παύει να είναι να είναι λάθος. Κι αυτό είναι που μετράει τελικά. Γιατί αυτό είναι που θα διαμορφώσει τη σύνθεση της επόμενης Βουλής και όχι μόνο.

Επί της ουσίας, όμως, το κυβερνητικό πίσω-μπρος δεν μπορεί να σβήσει την ένοχη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τα άκρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε την αρχική νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, γιατί -έστω- δεν ήταν πλήρης. Και επέλεξε αυτήν τη στάση ξέροντας ότι η ερμηνεία της ήταν προφανής: Εμμεσα έβαζε πλάτη στην κάθοδο του κόμματος Κασιδιάρη. Εστω ότι είχε δίκιο. Σήμερα που η τροπολογία κόβει κάθε πιθανότητα για το κόμμα Κασιδιάρη και τους αχυρανθρώπους του να συμμετάσχουν στις εκλογές, ποιον ακριβώς λόγο έχει να μην την ψηφίσει; Απολύτως κανέναν! Εκτός από έναν: να κλείσει το μάτι στους εν δυνάμει ψηφοφόρους του κόμματος Κασιδιάρη, οι οποίοι μένουν «ορφανοί» και θα πρέπει να ψηφίσουν κάποιο άλλο κόμμα. Τίποτα πολιτικά πιο ατιμωτικό από τη στάση ενός κόμματος της «δήθεν Αριστεράς του Αντώναρου» να βγάζει δίσκο πολιτικής ζητιανιάς σε ακροδεξιούς ψηφοφόρους.

Αλλωστε, υπάρχουν δύο γεγονότα, από το άγος των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να απαλλαγεί ποτέ: 1. Αν δεν έπαιζε καθυστερήσεις, ψάχνοντας δήθεν για αίθουσα να γίνει η δίκη της Χ.Α., ο Κασιδιάρης και τα υπόλοιπα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης θα είχαν καταδικαστεί αμετάκλητα κι επομένως δεν θα υπήρχε θέμα για συζήτηση τώρα. 2. Η άτυπη σύμπλευσή του με τη Χ. Α. έχει καταγραφεί στο αντάμωμα τής πάνω και της κάτω πλατείας στην ψηφοφορία για την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά, στην ψήφο για την απλή αναλογική, στην ψήφο για να αναλάβει πρόεδρος η Β. Θάνου στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και σε πλήθος άλλων «σκοτεινών» συμπλεύσεων. Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την Ακροδεξιά είναι ένοχη.

Ενοχη, όμως, είναι η σχέση του και με το άλλο άκρο, το συνονθύλευμα φιλοτρομοκρατών και μπαχαλάκηδων. Τελευταία απόδειξη είναι η αντίδρασή του όταν ο Τ. Θεοδωρικάκος είπε «ότι κάποιοι θέλουν νεκρό». Αντέδρασε σαν να τον τσίμπησε μύγα τσε-τσε! Αναγνώρισε αμέσως στους «κάποιους» τον εαυτό του! Κι έφτασε στο σημείο να ζητήσει ακόμα και την παραίτηση του υπουργού. Γιατί; Μήπως γιατί ποτέ δεν έχει καταδικάσει τις καταδρομικές επιθέσεις των μπαχαλάκηδων, οι οποίες πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα και όντως είναι σαν να επιδιώκουν νεκρό; Μήπως γιατί έχει κάνει διαδηλώσεις -εν μέσω καραντίνας μάλιστα- για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του αρχιδολοφόνου Κουφοντίνα; Ή μήπως γιατί «κι αυτά δικά μας παιδιά είναι»;

ΑΙΧΜΗ

ΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΑΡΟ!

Η ζωή και η πολιτική επιφυλάσσουν πάντοτε εκπλήξεις. Αλλες ευχάριστες κι άλλες δυσάρεστες. Σπάνια, όμως, επιφυλάσσουν σπαρταριστές εκπλήξεις, όπως η συστράτευση του Ευ. Αντώναρου στον «αγώνα» να πέσει η… Δεξιά!

Οπως και να το δει κανείς, μόνο γέλιο προσφέρει η «μεταγραφή αεροδρομίου» του Α. Τσίπρα. Τύφλα να έχει η μεταγραφή του Μαρσέλο στον Ολυμπιακό! Ο «αριστερός Αλέξης» πήρε το δεξί χέρι του πρωθυπουργού, τον οποίο κατηγορεί ότι χρεοκόπησε τη χώρα, για να ρίξει τον Μητσοτάκη. Απολύτως καμία λογική στη μεταγραφή ενός παροπλισμένου «πολιτικού», ο οποίος ξημεροβραδιαζόταν στο Twitter βρίζοντας τον πρωθυπουργό και προωθώντας την προπαγάνδα της Κουμουνδούρου, αυτοεκτιθέμενος και εκθέτοντας.

Ή μήπως πήρε κάποιον που έχει πολιτικό κεφάλαιο και, άρα, έχει να λαμβάνει έστω σε ψήφους; Οταν ο Ευ. Αντώναρος δοκίμασε να εκλεγεί με σταυρό, «πάτωσε» παίρνοντας ελάχιστους.

Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμα που είναι πολύ πιο σοβαρό από την αστειότητα της μεταγραφής. Ο Ευ. Αντώναρος είναι κόκκινο πανί για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο, υποτίθεται, είναι ο βασικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ στη θεωρητική «προοδευτική κυβέρνηση». Δεν είναι τυχαία η άμεση και οξεία αντίδραση της Χ. Τρικούπη, όταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του Ευ. Αντώναρου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Για το ΠΑΣΟΚ -και το λέει διαρκώς και σε κάθε ευκαιρία- υπεύθυνος για τη χρεοκοπία της χώρας δεν είναι ο ανέμελος Γ. Παπανδρέου, αλλά ο Κ. Καραμανλής. Η ιστορία θα εκδώσει το τελικό πόρισμα. Ο πανικός και ο αμοραλισμός ποτέ δεν ήταν καλοί σύμβουλοι…

Πρόωρη ομολογία ήττας

Ενώ παραμένουν ακόμα αρκετές κενές θέσεις στα ψηφοδέλτια των εθνικών εκλογών, η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου άρχισε να βγάζει ονόματα υποψήφιων δημάρχων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές τού… Οκτωβρίου! Το γεγονός σχολιάστηκε, και μάλιστα με ένταση, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στελέχη που διαφωνούν με την αλλοπρόσαλλη τακτική που ακολουθεί ο Α. Τσίπρας αναρωτήθηκαν μεγαλοφώνως: «Δηλαδή, ό,τι και να γίνει στις εθνικές εκλογές, η ηγετική ομάδα θα αποφασίσει τι θα γίνει τον Οκτώβριο;».

Η μπηχτή είναι προφανής, όπως προφανές αρχίζει και γίνεται ότι ο Α. Τσίπρας δουλεύει πλέον έχοντας ως πρώτο μέλημα όχι το προεξοφλημένο αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών, αλλά τη διαχείριση της ήττας του μετά απ’ αυτές… Στο ίδιο μοτίβο, άλλωστε, είναι και η αιχμή από στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης: «Δηλαδή πάει να μας φορτώσει από τώρα έναν μπασκετμπολίστα που κατά δήλωσή του έχει φίλους στη φυλακή, επειδή σχετίζονται με την τρομοκρατία και τον Γκλέτσο;».

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Εχει ιστορικό προηγούμενο ένα κόμμα να καταθέτει τροπολογία ζητώντας την κατάργηση δικού του νόμου, όπως η τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ για την ΕΥΔΑΠ;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Η αλαζονεία ή και κάτι άλλο μπορεί να οδηγήσει εγνωσμένης αξίας ανώτατο δικαστικό, όπως ο κ. Τζανερίκος, να ταυτίσει τον εαυτό του με την ίδια τη Δικαιοσύνη;

ΑΠΟΡΙΕΣ -3

Ισχύει ότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει κι άλλον Παππά για τα ψηφοδέλτιά του, εκτός από τον αμετάκλητα καταδικασμένο και τον μπασκετμπολίστα με τις περίεργες παρέες, υπάρχει και ο παπα-Αντώνης της «Κιβωτού»;