«Η Τουρκία μπορεί να κάνει καλύτερη δουλειά, συνεργαζόμενη με την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ελλάδα, για να προστατεύσει ανθρώπινες ζωές και να εκριζώσει δίκτυα λαθροδιακινητών, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και τη Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας του 2016», ανάρτησε στο λογαριασμό του ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Νότης Μηταράκης, και έχει δίκιο. Η Τουρκία, λόγω γεωγραφικής θέσης και μεγέθους, είναι μια χώρα με τεράστια δύναμη και απεριόριστες δυνατότητες. Δυστυχώς, όμως, επέλεξε για τον εαυτό της τον χειρότερο ρόλο που θα μπορούσε: το ρόλο μιας αυταρχικής, επιθετικής και αναθεωρητικής δύναμης, που δεν δείχνει κανένα σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και τις διεθνείς Συνθήκες. Που απειλεί και εκβιάζει, αντί να διαπραγματεύεται και να συζητά.
Χαμένοι στο πρωτόκολλο
Υπό αυτές τις συνθήκες, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η Παγκόσμια Κοινοβουλευτική Διάσκεψη για τη Μετανάστευση που διοργανώνουν από κοινού η Διακοινοβουλευτική Ενωση και η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας σήμερα και αύριο στην Κωνσταντινούπολη. Θα περιμένουμε να δούμε πώς θα εξελιχθεί και ποια θα είναι η στάση που θα κρατήσει. Μέχρι τότε, θυμόμαστε και θυμίζουμε στους εγχώριους επικριτές την έκθεση-καταπέλτη σε βάρος της Τουρκίας που δημοσίευσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καταγγέλλοντας την εργαλειοποίηση των μεταναστών από την κυβέρνηση Ερντογάν.
«Τον Μάρτιο του 2020, η Τουρκία ενθάρρυνε ενεργά τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να ακολουθήσουν τη χερσαία διαδρομή προς την Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εκφράζει την ανησυχία του για τις συνεχείς αναφορές σχετικά με συνοπτικές απωθήσεις Αφγανών και άλλων που συλλαμβάνονται καθώς προσπαθούν να περάσουν τα σύνορα και τις αυθαίρετες απελάσεις στη Συρία, αλλά και τη λύπη του για την παράνομη διακίνηση ανθρώπων και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν υποστεί πρόσφυγες στην Τουρκία».