ΤΟ αστείο είναι πως οι δύο πρώτες εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις εκφράζονται από κόμματα, πολιτικούς, δημοσιολόγους και πολίτες που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία τοξικού και διχαστικού κλίματος, αλλά και στην άνοδο των ακραίων λαϊκιστικών κομμάτων και μορφωμάτων πριν από μια δεκαετία στη χώρα μας.

ΗΤΑΝ στις αρχές των Μνημονίων όταν οι πλατείες των Αγανακτισμένων πλημμύριζαν από ακροαριστερούς, αριστερούς, οπαδούς του ΚΚΕ, ακροδεξιούς και οπαδούς της Χρυσής Αυγής. Τότε που όλο αυτό το ανομοιόμορφο μίγμα της αντιμνημονιακής πολιτικής κραύγαζε συνθήματα, όπως  «Να καεί το μπ@@@λο η Βουλή» και «Προδότες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες». Τότε που όποιος τολμούσε να μιλήσει για ρεαλισμό αντιμετωπιζόταν ως συνεργάτης του Σόιμπλε και της τρόικας. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχθηκε από το 4% στο 36%, οι ΑΝΕΛ έπιασαν έως και 10%, η Χρυσή Αυγή έφτασε μέχρι το 9%. Τότε που, ενώ η χώρα βρισκόταν με το ένα πόδι εκτός Ευρώπης, το «όχι» στο δημοψήφισμα συγκέντρωσε το εντυπωσιακό 61%, που συνοδεύτηκε με τους περιβόητους χορούς της απελευθέρωσης στο Σύνταγμα.

ΚΑΙ, εντάξει, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει φυσιολογικό πως κάποιοι είτε από την Αριστερά είτε από την Ακρα Δεξιά  θαυμάζουν τον Τραμπ. Πουλάει τον αντισυστημικό λαϊκισμό με τον ίδιο τρόπο που τον πούλησαν και εκείνοι.

ΑΥΤΟ που προκαλεί εντύπωση είναι η αντίδραση εκείνων που δηλώνουν «σοκαρισμένοι». Αυτοί ανήκουν, στη συντριπτική πλειοψηφία, στον χώρο του πρώην και νυν ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι ίδιοι που έσπερναν τον εμφυλιοπολεμικό διχασμό, που εκτόξευαν ύβρεις και τοξικούς χαρακτηρισμούς σε κομματικούς αντιπάλους, αλλά και απλούς πολίτες. Που έδειχναν με το δάχτυλο τους προδότες Μενουμεευρωπαίους, ενώ στήριζαν τη λαϊκιστική συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου. Τώρα έπαθαν σοκ; Οταν έλεγαν και έκαναν οι ίδιοι όσα λέει και κάνει ο Τραμπ σήμερα δεν υπήρχε πρόβλημα; Πόση υποκρισία.

ΤΟΝ θρίαμβο του τοξικού λαϊκισμού τον βιώσαμε και τον πληρώσαμε πολύ ακριβά πριν από μια δεκαετία στην Ελλάδα. Μας στοίχισε ένα αχρείαστο τρίτο Μνημόνιο, πολλά επώδυνα μέτρα και ένα πισωγύρισμα στην οικονομία που, αν το είχαμε γλιτώσει, σήμερα θα βρισκόμασταν σε πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση τόσο ως χώρα όσο και ως πολίτες.

Η πλάκα είναι πως μετά από τόσα χρόνια οι σοκαρισμένοι επικριτές και οι πανηγυρίζοντες οπαδοί του έχουν ενωθεί και πάλι σε ένα ανομοιόμορφο αντιπολιτευτικό λαϊκιστικό μίγμα απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, που προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της προηγούμενης δεκαετίας, έχει βάλει σε τάξη πολλά πράγματα και προχωράει την Ελλάδα βήμα βήμα μπροστά.