Οι Δημοκρατικοί είδαν κι έπαθαν να ξεκολλήσουν τον Μπάιντεν από το Οβάλ Γραφείο. Κι όταν στην τηλεόραση «αναμετρήθηκε» με τον Τραμπ,  επήλθε η καταστροφή: Ακόμη και η Πελόζι -έμπειρη πολιτικός με ισχυρό αποτύπωμα- θεώρησε υποχρέωσή της να του στείλει επιστολή όχι για να τον παροτρύνει -από τέτοια δεν ίδρωνε το αφτί του-, αλλά για να τον απειλήσει ότι αν δεν παραιτηθεί, θα αναγκαζόταν να τον καταγγείλει.

Η τελευταία δημόσια παρουσία του Μπάιντεν ήταν στη Σύνοδο των G7, στην Ιταλία, με οικοδέσποινα τη Μελόνι. Ξαφνικά, τον είδαμε να απομακρύνεται από τους άλλους που  ετοιμάζονταν για την «οικογενειακή φωτογραφία» και να παρακολουθεί  ασκαρδαμυκτί έναν… αλεξιπτωτιστή! Εσπευσε η Μελόνι και, αγκαζέ, τον έφερε πίσω στους «έξι», που τον παρακολουθούσαν, ανήσυχοι, «να έχει χαθεί» στις ατραπούς του μυαλού του…

Η φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου κι «έβγαλε από τα ρούχα τους» τους Δημοκρατικούς, που επέβαλαν στον Μπάιντεν να κάνει δήλωση αποχώρησής του, παρά την επιμονή της συζύγου να μην παραιτηθεί! Εχω αναρωτηθεί, πολλές φορές, πώς γίνεται ηγέτες που τα πεπραγμένα τους καταγράφονται στην Ιστορία, να μη φροντίζουν  την υστεροφημία τους. Δεν εννοούν  μόνοι τους να σηκωθούν  από   την πολυθρόνα της εξουσίας…

Η Κάμαλα ξεκίνησε καθυστερημένα. Αλλά δεν ήταν μόνον αυτό: Δεν ασκούσε καμία γοητεία στον μέσο Αμερικανό. Μάταια το  Χόλιγουντ  δήλωσε την καθολική συμπαράστασή του. Στην τηλεοπτική συνέντευξη Κάμαλα-Τραμπ  ήταν η καλύτερη αλλά μάλλον για τα δικά μας μάτια, των Ευρωπαίων. Διαβάζοντας πώς ψήφισαν οι Πολιτείες, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς γιατί ψήφισαν Τραμπ: Οι Δημοκρατικοί «ξέχασαν» ότι ο πληθωρισμός καταβροχθίζει τα εισοδήματα των εργαζομένων.  Ούτε που ασχολήθηκαν.  Οι Λατινοαμερικανοί-που οι περισσότερες μετρήσεις τους έδιναν ως προνομιακό πεδίο της Κάμαλα, ψήφισαν Τραμπ. Ο λόγος – τόσο παράλογος: Δεν θέλουν να γίνουν δεκτοί  στις ΗΠΑ άλλοι Λατίνοι. Ακόμη και από το δικό τους χωριό!

Η Ευρώπη στέκεται μουδιασμένη λίγες ώρες μετά την εκλογή Τραμπ. Υπάρχουν ανοιχτά θέματα: Πρώτο και πελώριο η Ουκρανία, με την προσωπική σχέση  Τραμπ-Πούτιν.

Η δήλωση του Ελληνα πρωθυπουργού ήταν απολύτως αναμενόμενη: Οι διμερείς σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ, ανεξάρτητα αν Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικανοί κατέχουν την εξουσία,  παραδοσιακά  είναι στενές, κάθε άλλο παρά  ευκαιριακές και μεγίστης στρατηγικής σημασίας. Ο Τραμπ, στην προηγούμενη θητεία του, ήταν γενικά υποστηρικτικός με την Ελλάδα. Κυρίως στη στρατιωτική συνεργασία για την εξασφάλιση της  σταθερότητας, στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο διάχυτος φόβος ότι η διακυβέρνηση Τραμπ μπορεί να είναι ευνοϊκότερη για την Τουρκία δεν εδράζεται σε σοβαρή βάση. Στην προηγούμενη θητεία του ήταν εξαιρετικά προσεκτικός με την πολυπλοκότητα των διμερών σχέσεων Ελλάδας- Τουρκίας.

Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Δεν  θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η εξωτερική πολιτική του Τραμπ ήταν και θα είναι «Πρώτα η  Αμερική»…