Ο,τι έλεγε τότε, το λέει και τώρα. Οσο υπερβολικός ήταν το 2015, άλλο τόσο είναι και τώρα. Οι άλλοι όμως; Που έκαναν την πολιτική κωλοτούμπα, που βάφτισαν το «Οχι» σε «Ναι» και που μετά ψήφισαν ένα τρίτο, εντελώς αχρείαστο Μνημόνιο, για ποιο ακριβώς είναι υπερήφανοι; Και το κυριότερο, πραγματικά θέλουν να θυμίζουν ότι απευθύνθηκαν στους Ελληνες πολίτες ρωτώντας τους αν συμφωνούν ή όχι με τα έγγραφα «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» και «Preliminary Debt sustainability analysis»; Αφού δεν ζήτησαν να απαντήσουμε με Yes or No πάλι καλά.

Αν κρίνουμε πάντως από τις δηλώσεις και την αρθρογραφία τους, θεωρούν ότι τα πήγαν άριστα. Το δημοψήφισμα του 2015 «αποτέλεσε την κορύφωση μιας πολύμηνης και σκληρής διαπραγμάτευσης ανάμεσα στη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές δυνάμεις, που δεν μπορούσαν να ανεχθούν την αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής», γράφει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης σε άρθρο του («ΝΕΑ Σαββατοκύριακο»), χαρακτηρίζοντας το δημοψήφισμα «μεγαλειώδες». Στην ίδια εφημερίδα, την ίδια ημέρα, ο Γιάνης Βαρουφάκης γράφει για το ίδιο δημοψήφισμα ότι «ήταν μια κορυφαία δημοκρατική στιγμή στην ελληνική, αλλά και τη διεθνή Πολιτική Ιστορία».

Ομως γράφει και άλλα ο υπουργός Οικονομικών της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο άρθρο του: Οτι πήρε για πρώτη φορά στα χέρια του γραπτές προτάσεις της τρόικας στις 25 Ιουνίου του 2015 στο Eurogroup! «Εως τότε, δεν μας είχαν δώσει ούτε μια σελίδα Α4!», γράφει αγανακτισμένος, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμα φορά αυτό που είχαμε καταλάβει, δηλαδή πόσο λίγο τους υπολόγιζαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και από πόσο μειονεκτική και ουσιαστικά αδύναμη θέση διαπραγματευόταν η τότε ελληνική κυβέρνηση. Μετά οι εξελίξεις ήταν δραματικά ραγδαίες. Κλείσιμο τραπεζών, capital controls, ανεπανόρθωτη ζημιά της ελληνικής οικονομίας, ρήξη των σχέσεων με την Ευρώπη και στο τέλος ένα νέο Μνημόνιο. Επιστρέφοντας στο 2022, βλέπουμε ότι οι δρόμοι του Αλέξη Τσίπρα και του asset Γιάνη Βαρουφάκη, αν και χώρισαν, διασταυρώνονται ξανά. Και όπως και τότε, αμφότεροι οδηγούν σε αδιέξοδο.