Δικαιολογημένα, λοιπόν, όταν η Εφη Αχτσιόγλου έθεσε μόνη της το δίλημμα «Αριστερά ή προς το Κέντρο», απέφυγε να απαντήσει, επιλέγοντας τη δημιουργική ασάφεια: Είμαστε με τους πολλούς. Ομως, θα έρθει η στιγμή για όποιον ή όποια εκλεγεί νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει πιο συγκεκριμένος. Ποια είναι η εικόνα που έχουν για τους πολλούς; Πώς ορίζουν τη μεσαία τάξη; Επιμένει ακόμα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ότι οι μειώσεις φόρων δεν ευνοούν την ανάπτυξη; Επιμένει ακόμα η Εφη Αχτσιόγλου ότι η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά; Τι εννοεί ακριβώς ο Νίκος Παππάς όταν μιλά για υπερφορολόγηση που έφερε τα 37 δισ.; Ποιος γονάτισε, τελικά, τη μεσαία τάξη;
Φυσικά, δεν είναι μόνο το οικονομικό πεδίο στο οποίο θα κριθεί η νέα ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι η επαφή με την πραγματική κοινωνία, με την οποία, όπως παραδέχονται τώρα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν χάσει την επαφή. «Δεν είχαμε πάρει χαμπάρι τι γίνεται στην κοινωνία», είπε ο Δημήτρης Βίτσας, ενοχλώντας πολλούς από τους συντρόφους του.
Για την ώρα, το μόνο που έχουμε ακούσει είναι ονόματα υποψηφίων και γενικόλογες δεσμεύσεις. Στο διά ταύτα θα ήταν πολύ χρήσιμο αν μαθαίναμε τι προτίθενται να κάνουν συγκεκριμένα για την ασφάλεια, το μεταναστευτικό, την Παιδεία, την Υγεία, τους μικρομεσαίους και την ψηφιοποίηση του Δημοσίου. Επιμένουν, άραγε, ακόμα ότι η αξιολόγηση είναι τιμωρητική και ότι ο φράχτης στον Εβρο δεν χρειάζεται; Πιστεύουν, αλήθεια, ότι προοδευτικοί πολίτες είναι μόνο όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ότι ο λαός παραπλανήθηκε; Θα εξακολουθήσουν, άραγε, όποιοι αναλάβουν τα ηνία του κόμματος να ανέχονται τοξικές, προσβλητικές συμπεριφορές; Θα αφήνουν στο απυρόβλητο προγραφές δημοσιογράφων και δολοφονίες χαρακτήρων ή θα τολμήσουν να κάνουν ρήξεις;
Η Δώρα, η Γαρυφαλλιά και αύριο;
Πάντως, οι πολλοί στους οποίους αναφέρθηκε η κ. Αχτσιόγλου ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και Κυριάκο Μητσοτάκη το 2019 και ακόμα περισσότεροι πολλοί ψήφισαν το ίδιο το 2023. Επιβράβευσαν τη βελτίωση που είδαν στην καθημερινότητά τους, αλλά και την προοπτική πως τα πράγματα θα γίνουν ακόμα καλύτερα. Οχι με κάποιο μαγικό ραβδάκι ούτε με αχρείαστες επαναστάσεις. Αλλά με σχέδιο, πρόγραμμα, υπομονή και μέριμνα για όλους. Με σεβασμό στη διαφορετική άποψη, χωρίς ιδεοληψίες και φαντάσματα από το παρελθόν. Κυρίως, χωρίς αυτήν τη μόνιμη έκφραση οργής απέναντι σε κατασκευασμένους ταξικούς εχθρούς. Χωρίς φόβο για την κανονικότητα.
Επιστρέφοντας εκεί από όπου ξεκινήσαμε, να πούμε ότι ο χορός για τη νέα ηγεσία κάποια στιγμή θα ολοκληρωθεί. Αλλά αυτό είναι το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο είναι όταν θα αρχίσει η ειλικρινής αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος. Αν αρχίσει…