Τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία κάνουν τον Ελληνα να σκεφτεί πως ίδιες περιπτώσεις αντιμετωπίζονται από τους ισχυρούς της Δύσης με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Οι Αρχές του Δικαίου υποτάσσονται στο συμφέρον, στη γεωπολιτική.

Στην Ουκρανία υπάρχει εισβολή, το ίδιο και στην Κύπρο. Στην Ουκρανία η προστασία των όμαιμων ήταν η δικαιολογία για την εισβολή. Το ίδιο και στην Κύπρο. Τι συμβαίνει στις δύο περιπτώσεις; Στην Κύπρο ουδεμία στρατιωτική βοήθεια προσφέρθηκε για την άμυνά της και ουδεμία ενέργεια συνέβη για να αποτρέψει την εισβολή. Είναι γνωστά τα δισεκατομμύρια που έχουν δοθεί στην Ουκρανία, καθώς και άφθονο πολεμικό υλικό. Εκτός ΝΑΤΟ η Κύπρος και η Ουκρανία. Η εισβολή στην Κύπρο και η κατάληψη του ακόμη κατεχόμενου εδάφους ολοκληρώθηκε στις 16-17 Αυγούστου με τον «Αττίλα 2».

Ο Κων. Καραμανλής, που στις 24 Ιουλίου 1974 ανέλαβε πρωθυπουργός, σε μια διαλυμένη από τη χούντα Ελλάδα, ζήτησε την άμεση σύγκληση του συμβουλίου υπουργών του ΝΑΤΟ. Η απάντηση ήταν αρνητική. Αιτιολογία ότι ο γ.γ. της Συμμαχίας, Γιόζεφ Λουνς, έφευγε για τις θερινές του διακοπές…

Στην πράξη η σύγκληση του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου προσέκρουσε στο βέτο του Χένρι Κίσινγκερ, ο οποίος, έχοντας τις δικές του ιδέες ως προς τις ελληνοτουρκικές διαφορές, δεν ήθελε εμπλοκή της Συμμαχίας στην κυπριακή κρίση (βλ. άρθρο Ιωάννη Ιατρίδη στην «Καθημερινή» στις 16.05.2020). Τη μαρτυρία του καθηγητού Ιατρίδη ενισχύει η αναφορά του ΥΠΕΞ της Αγγλίας, Τζ. Κάλαχαν, στις 14 Αυγούστου 1974, που περιλαμβάνεται στο φάκελο WSC 1/10 (μέρος Τ): «Ο ΥΠΕΞ (Κάλαχαν) ρώτησε τον δρα Κίσινγκερ εάν ήταν διατεθειμένος να παραστεί σε υπουργική σύνοδο του ΝΑΤΟ, αν αυτός τη συγκαλούσε. Ο δρ Κίσινγκερ συμφώνησε στο βαθμό που αυτή δεν θα συγκαλούνταν πριν τη Δευτέρα (19 Αυγούστου 1974)». Θυμίζουμε ότι ο «Αττίλας 2» ολοκληρώθηκε στις 16-17 του ιδίου μηνός… Αντίθετη η δράση του ΝΑΤΟ στην περίπτωση της Ουκρανίας. Αμεση σύγκληση του ΝΑΤΟ, ομόφωνες αποφάσεις και γρήγορες δράσεις. Θυμίζουμε πάντως τη μέχρι και σήμερα ανεκτικότητα έως και υποχωρητικότητα ΝΑΤΟ και Ε.Ε. στο σοβινισμό της Τουρκίας.

Η εξήγηση της συμπεριφοράς των ΗΠΑ κατά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο είναι εύκολη, με βάση τη λογική του συμφέροντος. Υπάρχουν όμως και σχετικά ντοκουμέντα. Ενα από αυτά είναι η αναφορά του Πίτερ Ράμσμποθαμ, πρέσβη της Μεγ. Βρετανίας στην Ουάσινγκτον, προς τον υπουργό Εξωτερικών, Τζ. Κάλαχαν, στις 14 Αυγούστου 1974. Εγραψε μεταξύ άλλων: «Στο επίκεντρο των σκέψεων του Κίσινγκερ βρίσκεται η ανάγκη να αποφευχθεί να προσφερθεί στη Σοβιετική Ενωση η επέκταση της επιρροής της στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι, επομένως, αποφασισμένος να μη διακινδυνεύσει την αμερικανική θέση στην Τουρκία, της οποίας τη συνεισφορά στο ΝΑΤΟ θεωρεί πιο σημαντική από τη συνεισφορά της Ελλάδος…».