Του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο με την ισοπαλία με τη Λαμία και του ΠΑΟΚ που η ήττα με 4-1 ήταν η μεγαλύτερη από τον Ολυμπιακό στην Τούμπα από το 1965. Σε κανένα από τα δύο ματς δεν έγινε τίποτα. Εκτός από μία περίπτωση. Στην Τούμπα κάποιος είχε δύο κροτίδες και πέταξε τη μία στον αγωνιστικό χώρο. Και τώρα τι γίνεται;

Να κλείσουν οι κερκίδες επειδή ένα άτομο, που σημειωτέον συνελήφθη, πέταξε κροτίδα; Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα όταν ψηφίζεται ένας νόμος που «η ΔΕΑΒ έχοντας τις εκθέσεις όλων των αρμοδίων θα επιβάλει αυτόματα τις ποινές οι οποίες θα προβλέπονται και θα αναφέρονται ρητά», όπως είχε πει ο Γιάννης Βρούτσης. Δεν χρειάζονται τότε δικαστές αλλά ένας γραμματέας να διαβάζει τις εκθέσεις και να γράφει τις ποινές. Και όπως μου είπαν, ο Ευάγγελος Καίσαρης, πρώην προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Πειραιά, που ήταν εξαίρετος δικαστικός και ενδιαφερόταν για την ουσία, θα είναι αμαρτία να παίζει τον ρόλο του γραμματέα στη ΔΕΑΒ.

Τι να κάνουν, λοιπόν, μπροστά σε έναν νόμο που δεν αφήνει περιθώρια στις αποφάσεις… Τιμωρούν τον ΠΑΟΚ, με αποτέλεσμα να πρέπει να παίξει το επόμενο ματς ο ΠΑΟΚ χωρίς θεατές σε μια υπόθεση που ο νόμος κατατρόπωσε το δίκαιο.

Κάτι ανάλογο δεν ισχύει για τον νέο Ποινικό Κώδικα που έφερε ο Γιώργος Φλωρίδης (φωτό) στη Βουλή. Ο Φλωρίδης δεν το κάνει για να ικανοποιήσει την Ακρα Δεξιά, που τον κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ επειδή έχει αρκετό… Ροβεσπιέρο μέσα του. Το ερώτημα είναι αν ο νέος Ποινικός Κώδικας συμβαδίζει με την αντίληψη περί δικαίου της σημερινής κοινωνίας. Αφού τα ίδια αδικήματα αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις ευαισθησίες και τα ήθη κάθε εποχής. Και οι εποχές δεν χρειάζεται να απέχουν πολύ η μία από την άλλη.

Το 1986 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε για τον διοικητή της ΔΕΗ, Δημήτρη Μαυράκη, «αν έκανε ένα μικρό δώρο στον εαυτό του, ίσως το καταλαβαίνω, χωρίς φυσικά να τον απαλλάσσω από τις ευθύνες, αλλά όχι 500 εκατομμύρια δραχμές», ακούστηκε σχεδόν φυσιολογικό, αφού η φράση αντικατόπτριζε τις ευαισθησίες για δωροδοκίες της εποχής. Αντίθετα, το 2012 όταν οι Ελληνες μπροστά στην κρίση χρειάζονταν ενόχους για μια περίοδο όποιος εκδότης ή επιχειρηματίας χρωστούσε στο Δημόσιο αφού τον φωτογράφιζαν με χειροπέδες τον έστελναν στο αυτόφωρο.

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι ποιες είναι οι κοινωνικές ευαισθησίες και το κοινό περί δικαίου αίσθημα της εποχής που ο νέος Ποινικός Κώδικας θα πρέπει ικανοποιήσει. Σίγουρα ένα θέμα είναι η παιδεραστία. Το άλλο είναι οι ληστείες στα σπίτια, ιδιαίτερα όταν τα θύματα είναι ηλικιωμένοι. Οσο για το τρίτο που πρόσφατα προέκυψε είναι η εγκληματικότητα των ανηλίκων και η ευθύνη των κατ’ όνομα κηδεμόνων τους.

ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ, ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΠΑΡΤΙ…

Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομοφύλων, αφού αγόρια και κορίτσια φιλήθηκαν στο θεωρείο της Βουλής, αφού έγινε κυβερνητικό επινίκιο πάρτι σε gay friendly bar, κάποια στιγμή στο Μαξίμου κατάλαβαν ότι «φτάνει». Και πριν όλοι μαζί μπουν σε πούλμαν και γίνουν… Ποτάμι, ο Μητσοτάκης έστειλε μήνυμα ότι η σεμνή τελετή ολοκληρώθηκε. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η δεξιά πλευρά της Ν.Δ. βγήκε ενισχυμένη.
● Πρώτον, αυτοί που δεν συμφωνούσαν με το νομοσχέδιο ήταν αρκετοί ώστε το ποταμίσιο κομμάτι του κόμματος να μην κατηγορήσει καθέναν που διαφωνούσε σαν ομοφοβικό.
● Δεύτερον, στην ψηφοφορία δεν τέθηκε θέμα κομματικής πειθαρχίας. Με το Μαξίμου να αποδέχεται ότι μπορεί κάποιος να είναι νεοδημοκράτης χωρίς να συμφωνεί με το νομοσχέδιο.
● Τρίτον, ότι στα επινίκια δεν ξέφυγαν ώστε να φωτίζουν τις τοπικές της Ν.Δ. στα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Το θέμα των ομοφύλων οικογενειών παίρνει έκταση και με την απόσυρση του βιβλίου «Οικογένεια είναι» από το υπουργείο Παιδείας της Κύπρου σε ένα νηπιαγωγείο του νησιού. Ο λόγος οι εικονογραφήσεις που είχαν παιδιά να χαμογελούν ευτυχισμένα στην αγκαλιά δύο γυναικών ή δύο ανδρών. Το ερώτημα, βέβαια, είναι αν οι ίδιοι «φιλελέφτ» θα αντιδρούσαν τόσο αν στο «Οικογένεια είναι», αντί για ομόφυλα ζευγάρια, είχε παλαιοχριστιανούς από την Κόρινθο.

«Νταντάδες της γειτονιάς»

Σε ένα θέμα που αφορά περισσότερο κόσμο από τους γάμους των ομοφύλων μπαίνει σε εφαρμογή το πρόγραμμα «Νταντάδες της γειτονιάς». Στην περίπτωση που και τα δύο μέλη ενός ζευγαριού δουλεύουν, δεν βγάζουν περισσότερα από 24 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο και ο παππούς ή η γιαγιά θέλουν να κρατάνε το παιδί θα ενισχύονται με 500 ευρώ τον μήνα. Οποιος ενδιαφέρεται μπορεί να βρει λεπτομέρειες στο ntantades.gov.gr.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο κράτημα των παιδιών δεν ήρθε από το ότι οι γυναίκες σήμερα στη μεγάλη τους πλειονότητα δουλεύουν αλλά ότι έπαψε να υπάρχει η ευρύτερη οικογένεια, η οποία στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, εκτός από τον πατέρα και τη μητέρα, τη γιαγιά και τον παππού, είχε τις θείες και τους θείους, που έμεναν στο ίδιο σπίτι μέχρι να παντρευτούν. Οποιος θυμάται τα ντιβανομπάουλα, που στη διάρκεια της ημέρας ήταν ντιβάνια και το βράδυ ήταν το κρεβάτι του θείου ή της θείας, καταλαβαίνουν για ποιο πράγμα γράφω.

Ο καθένας συνεισέφερε στην εκπαίδευση του παιδιού. Από τον πατέρα μου έγινα συλλέκτης γραμματοσήμων. Από τον θείο έμαθα ποδόσφαιρο. Η μορφή της ευρύτερης οικογένειας ανήκει στο παρελθόν και ό,τι βοηθάει στη διατήρηση του θεσμού της οικογένειας είναι καλοδεχούμενο.