Χθες ο Γ. Δραγασάκης κούνησε οριστικά το μαντίλι στον καταρρέοντα ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας ότι «ο κ. Κασσελάκης παρέλαβε ένα αριστερό κόμμα με προβλήματα και παραδίδει πολύ περισσότερα προβλήματα χωρίς αριστερό κόμμα», καθώς και ότι «ο κ. Κασσελάκης έχει βάλει το κόμμα σε διαδικασία απο-αριστεροποίησης». Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς, το οποίο ασφαλώς και δεν άμοιρο ευθυνών για τα αίσχη που έγιναν το 2015, αλλά και έως το 2019, αποχώρησε από τον «κάτι σαν ΣΥΡΙΖΑ», προεξοφλώντας την πολιτική εξαέρωση του πρώην κόμματός του και προσπαθώντας να περισώσει την αξιοπρέπειά του. Από το κόμμα-άθυρμα που έχει κάνει το ξεκατίνιασμα «πολιτική».

Και πώς τον αντιμετώπισαν οι «σύντροφοί» του; Κάποιοι -λίγοι-με σεβασμό και αναγνώριση. Ο νεόκοπος «αριστερός» και αγέννητος όταν ο Γ. Δραγασάκης συνέβαλε στο γράψιμο της ιστορίας της Αριστεράς, ονόματι Στ. Κασσελάκης -διά του γραφείου Τύπου του «δικού του» κόμματος- ένιωσε την άνεση να κάνει μαθήματα στον πρώην αντιπρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ… τι σημαίνει Αριστερά. Αλλά και να αφήσει έναν δηλητηριώδη υπαινιγμό για την Τράπεζα Αττικής. Τον υπαινιγμό της Κουμουνδούρου ανέλαβε να τον κάνει πιο λιανά το «λιοντάρι της πιλάλας», που συνήθως το βάζει στα πόδια στα δύσκολα ή κρύβεται πίσω από την ασυλία του. Εγραψε χθες ο Π. Πολάκης με αχαλίνωτο μίσος και συμπλεγματική ειρωνεία «μαύρη μέρα για την Τράπεζα της Ελλάδας σήμερα»…

Ναι, τόλμησαν και οι δύο να ειρωνευτούν και να προσβάλουν χυδαία μία από τις φυσιογνωμίες της Αριστεράς, η οποία -έχοντας ευθύνες ως αντιπρόεδρος της χειρότερης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης-δεν κατρακύλησε στο βούρκο της χυδαιότητας. Δεν παρασύρθηκε στην τοξικότητα, στις συνειδητές δολοφονίες χαρακτήρων και στον εθνικό διχασμό που επιχείρησε το άτακτο καραβάνι του πολακισμού.

Κι όλα αυτά, μόλις μία μέρα μετά το βιαστικό και άγαρμπο κουκούλωμα για τα «μαύρα λεφτά» και το χυδαίο σεξιστικό αμόκ του πολιτικού αγροίκου εναντίον της Μ. Συρεγγέλα. Το πρόβλημα που αναδεικνύεται είναι βαθύτατα πολιτικό, χαρακτηρολογικό και επιπέδου. Οταν νεοσσοί ή εγνωσμένης χαμέρπειας άνθρωποι μιλάνε και φέρονται έτσι σε ιστορικά στελέχη του χώρου τους και μέχρι χθες συντρόφους τους, τι είναι ικανοί να κάνουν στον δημόσιο βίο και τους αντιπάλους τους; Τα πάντα! Κι ακόμα χειρότερα από την εν ψυχρώ δολοφονία χαρακτήρων και την κατάλυση του πολιτεύματος, όπως προσπάθησαν με την σκευωρία Novartis.

Ανθρωποι χυδαίοι, αδίστακτοι, τοξικοί, ακραίοι και πολιτικά πολεμοχαρείς, αποτελούν πρόβλημα για την πολιτική υγεία της χώρας και την κανονικότητα. Το οποίο δεν θεραπεύεται με τις δικές τους μεθόδους. Αλλά μόνο με τη λαϊκή ωριμότητα, η οποία μπορεί να τους βάλει άπαξ διά παντός στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας». Με τη σύγκριση συμπεριφορών, γνώσης, σοβαρότητας και υπευθυνότητας.

Αλλωστε, και ο Γ. Δραγασάκης τι τους είπε χθες; Διαλυθείτε ησύχως…