ΤΟ μεγαλύτερο πρόβλημα υπάρχει στις τιμές των τροφίμων, αλλά και των υπόλοιπων ειδών σούπερ μάρκετ. Ο πληθωρισμός τροφίμων κινείται εδώ και σχεδόν ενάμιση χρόνο σε διψήφιο ποσοστό. Η συνολική αύξηση σε κάποια προϊόντα έχει φτάσει μέχρι και το 30%.
ΚΑΛΗ ιδέα το «καλάθι του νοικοκυριού», θετικό μέτρο και το Market Pass, αλλά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ισοσκελίσουν τη ζημιά για τη μεσαία τάξη και τα ευάλωτα νοικοκυριά. Εχουμε φτάσει πλέον στη φάση όπου ο καθένας πουλάει ό,τι θέλει σε όποια τιμή θέλει, γιατί… μπορεί.
ΟΙ συγκρίσεις τιμών με άλλες ευρωπαϊκές χώρες δείχνουν το μέγεθος της αισχροκέρδειας. Και το πρόβλημα είναι ακόμα πιο μεγάλο, όταν συγκρίνει κανείς τους βασικούς και μέσους μισθούς της Ελλάδας με των υπόλοιπων κρατών.
ΚΑΙ μπορεί να γίνονται έλεγχοι και να πέφτουν και πρόστιμα, αλλά όταν κάποιοι έχουν βγάλει δεκάδες εκατομμύρια, δεν τους νοιάζει αν θα πληρώσουν και κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ως… ποινή.
Αντιπολίτευση… υπονομευτική…
ΟΙ αρμόδιες υπηρεσίες οφείλουν να προχωρήσουν σε νέου τύπου ελέγχους. Ας επιλέξουν 50 προϊόντα και ας συγκρίνουν τις τιμές χοντρικής και λιανικής πριν από τρία χρόνια και σήμερα. Τότε θα δουν ποιοι και πόσο κερδοσκοπούν. Και τότε θα πρέπει να ρίξουν εξοντωτικά πρόστιμα, ώστε να στείλουν το μήνυμα.
Η παράνοια της ακρίβειας, βέβαια, δεν χτυπάει μόνο στα σούπερ μάρκετ. Στις τιμές της βενζίνης ζούμε τον ίδιο παραλογισμό. Η μέση τιμή της αμόλυβδης έχει αγγίξει τα δύο ευρώ, ενώ οι διεθνείς τιμές πετρελαίου βρίσκονται στα 85 δολάρια το βαρέλι, αρκετά πιο χαμηλά από πέρσι το καλοκαίρι, ενώ το ευρώ είναι ισχυροποιημένο σε σχέση με το δολάριο.
ΟΙ πολίτες αντιμετωπίζουν ένα πληθωριστικό τσουνάμι που θυμίζει το 2002, όταν μπήκαμε στο ευρώ. Με μόνη αλλά εξαιρετικά σημαντική διαφορά πως οι μισθοί και οι συντάξεις δεν αυξάνονται με τον ίδιο ρυθμό.
ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να ισχυριστεί πως υπάρχουν εύκολες λύσεις για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Και σίγουρα δεν αποτελεί λύση η μείωση έμμεσων φόρων, που αν υλοποιηθεί, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα εξαϋλωθεί μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Η ακρίβεια, όμως, παραμένει το νούμερο ένα πρόβλημα των νοικοκυριών. Ετσι, η κυβέρνηση οφείλει να βρει νέου τύπου λύσεις, για να φρενάρει την περαιτέρω αύξηση προϊόντων και υπηρεσιών.