Από την οικονομική κρίση στην πανδημία και από την πανδημία στον πόλεμο, στην εκτίναξη του πληθωρισμού και την ενεργειακή κρίση, είναι αλήθεια πως δεν υπήρξε μια «χαλαρή» παρένθεση για να ασχοληθούν τα κράτη-μέλη με κάτι που επιφανειακώς δεν είναι πρώτη προτεραιότητα, ουσιαστικά όμως αφορά την υγεία και την εργασία εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων καθημερινά.

Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο θέμα. Ας σκεφτούμε κάτι απλό: Τι ώρα ξυπνούν οι αγελάδες ακολουθώντας το βιολογικό ρυθμό γαλακτοφορίας τους; Πόσο νωρίτερα ξεκινά η μέρα ενός κτηνοτρόφου στον ευρωπαϊκό νότο σε σχέση με έναν υπάλληλο γραφείου στο Βορρά; Πόσο ήλιο χρειάζεται μια βιομηχανία ξύλου και πόση νύχτα «συμφέρει» ένα παραθαλάσσιο ρεστοράν; Πόση ηλιοφάνεια έχει η Κέρκυρα και πόση η Λωζάννη; Υπάρχει όντως εξοικονόμηση ενέργειας με τη μετάβαση σε θερινή ώρα λόγω της μειωμένης ανάγκης για φωτισμό ή είναι ένας μύθος που καταρρίπτεται από τη μετεωρολογία, τις γεωγραφικές αποκλίσεις μεταξύ των χωρών, την τεχνολογία και τη συμπεριφορά των καταναλωτών;

Οι προβληματισμοί που αποτυπώνονται στα έγγραφα των ευρωπαϊκών οργάνων είναι κυριολεκτικά εκατοντάδες, όπως βέβαια και οι επιστημονικές απόψεις και οι μελέτες που μετρούν και ξαναμετρούν δεδομένα. Διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι σύμφωνα με τη χρονοβιολογία «ο βιορυθμός του ανθρώπινου σώματος επηρεάζεται από οποιαδήποτε αλλαγή της ώρας, γεγονός που ενδέχεται να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία του ανθρώπου. Πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία υποδεικνύουν σαφώς ότι η αλλαγή της ώρας συνδέεται με τις καρδιαγγειακές παθήσεις, τα φλεγμονώδη αυτοάνοσα νοσήματα ή την υπέρταση, λόγω της διαταραχής του κιρκαδιανού ρυθμού».

Ούτως ή άλλως, πάντως, η Ε.Ε. χωρίζεται σήμερα σε τρεις ωριαίες ατράκτους ή τρεις επίσημες ώρες: Την ώρα Δυτικής Ευρώπης (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο), την ώρα Κεντρικής Ευρώπης με 17 κράτη- μέλη και την ώρα Ανατολικής Ευρώπης (Ελλάδα, Βουλγαρία, Κύπρος, Εσθονία, Φινλανδία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία). Επιπλέον, για γεωγραφικούς λόγους, οι κοινές διατάξεις για τη θερινή ώρα δεν εφαρμόζονται στα υπερπόντια εδάφη των κρατών-µελών π.χ. στη Γουαδελούπη ή τη Γαλλική Γουιάνα. Στο διά ταύτα: Το 2018 η Ε.Ε. διεξήγαγε ηλεκτρονική διαβούλευση στην οποία ανταποκρίθηκαν περισσότεροι από 4,6 εκατ. πολίτες. Το 84,6% απεφάνθη «να καταργηθεί η αλλαγή ώρας». Κάποια στιγμή, λοιπόν, θα πρέπει τα κράτη να αναλύσουν τα δεδομένα τους και να καταλήξουν σε μια κοινή απόφαση. Ο χρόνος περνάει όπως και αν τον μετράμε.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου