«Η ΣΚΛΗΡΗ πραγματικότητα δεν επιτρέπει στις ΗΠΑ να ασχοληθούν με την ασφάλεια της Ευρώπης», είπε πριν από τρεις ημέρες από τις Βρυξέλλες ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Πιτ Χέγκσεθ. Πόσο πιο διπλωματικά να πει ότι ο μέχρι τώρα στρατηγικότερος σύμμαχος των ΗΠΑ σε πολλαπλά επίπεδα πολιτικών και διπλωματικών αρχών και αξιών του δυτικού κόσμου είναι το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει τον Τραμπ…

Ο ΑΚΡΑΙΟΣ απομονωτισμός που πρεσβεύει ο Τραμπ, μαζί με τη θεμελιώδη άγνοιά του, τον οδηγοεί σε επικίνδυνες πρωτοβουλίες. Η Ουκρανία, σύμφωνα με τον Χέγκσεθ, «δεν πρόκειται να μπει ποτέ στο ΝΑΤΟ». Να ένα χατίρι στον Πούτιν, ο οποίος διατείνεται -μαζί με όλη τη φιλοπουτινική προπαγάνδα στη Δύση- ότι αυτός ήταν ο λόγος που κήρυξε τον πόλεμο στην Ουκρανία. Μόνο που αυτή ήταν η πρόταση της Ευρώπης, ήδη από το 2008. Ο ίδιος ο Σολτς είχε προτείνει στον Πούτιν, λίγο πριν από την έναρξη του πολέμου, συμφωνία βάσει της οποίας η Ουκρανία θα αποκλειόταν από την είσοδο στο ΝΑΤΟ για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Την έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια και ξεκίνησε τον πόλεμο. Απλώς γιατί δεν ήταν αυτό το πρόβλημά του.

Ο ΔΙΕΘΝΗΣ παρίας εδώ και τρία χρόνια Πούτιν, απομονωμένος βάσει αποφάσεων του ΟΗΕ, της Ε.Ε. και ολόκληρου του δυτικού κόσμου, δεχόταν την πίεση της λήξης της εισβολής ως προϋπόθεσης για την έναρξη συνομιλιών. Τώρα, πέτυχε την πρώτη του μεγάλη νίκη. Και το οφείλει στον Τραμπ. Αφήστε που ο τελευταίος, μέσα στη χαοτική μαγκιά τού καταφερτζή, έχει υποσχεθεί στον Πούτιν ότι θα τον βοηθήσει ώστε η Ρωσία να επιστρέψει στα σύνορα που είχε το 2014. Ποτέ στην Ιστορία δεν αρκούσαν μερικά τηλεφωνήματα για να λήξει ένας πόλεμος. Πόσω μάλλον ο πιο βάρβαρος από τη λήξη του Β′ Παγκόσμιου. Γι’ αυτό, μικρό καλάθι…