Προ εικοσαετίας και βάλε, ο Μένεμ ήθελε, υποτίθεται, να τιθασεύσει έναν πληθωρισμό 4.000%, αλλά κατέληξε να οδηγήσει την Αργεντινή στο ΔΝΤ, αφού η αξία του νομίσματός της κατέρρευσε και οι τράπεζες επέβαλαν σκληρά capital controls (ή corralitos, από το μαντρί). Τις επιδρομές στα σούπερ μάρκετ, τον αποκλεισμό από τις αγορές, τη φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας του πληθυσμού και τα προβλήματα που συνεχίζονται έως σήμερα, λίγο-πολύ τα ξέρουμε.
Η Δώρα, η Γαρυφαλλιά και αύριο;
Οι Αργεντίνοι είναι έθνος με ευρωπαϊκές ρίζες, ένα χωνευτήρι Ιταλών, Ισπανών και Γερμανών μεταναστών τριτο-τέταρτης γενιάς. Ανεύθυνες λαϊκιστικές φωνές ακούγονται και στις χώρες καταγωγής τους. Ομως η Λατινική Αμερική έχει άγριες ιδιαιτερότητες. Η αποτυχία τόσο των αριστερών περονιστών (του ζεύγους Κίρχνερ και του σημερινού προέδρου Φερνάντες) όσο και των κεντροδεξιών, νεοφιλελεύθερων αντιπάλων τους (Μαουρίσιο Μάκρι) να ανατάξουν το νόμισμα και την οικονομία δημιούργησε ένα τέρας, που το ανέβασαν επί σκηνής.
Ο Μιλέι τρέφεται από την κρίση και την ανατροφοδοτεί. Μέσα σε λίγες μέρες το δολάριο ανέβηκε από τα 870 πέσος στα 945 και ήδη ξεπέρασε τα 1.010 σε τράπεζες και ανταλλακτήρια του Μπουένος Αϊρες. Οι σοβαροί διεκδικητές της προεδρίας, ο αριστερός υπ. Οικονομικών, Σέρχιο Μέσα, και η συντηρητική Πατρίσια Μπούλριχ κατήγγειλαν τον Μιλέι ότι βάζει φωτιά στην οικονομία για να προσελκύσει απελπισμένους. Ο πρόεδρος Φερνάντες ζήτησε την επέμβαση της Δικαιοσύνης. Μακάρι το πρόβλημα της Αργεντινής να λυθεί στις κάλπες -έστω στα δικαστήρια- κι όχι για άλλη μια φορά στους δρόμους.