Στις 13 ή 15 Φεβρουαρίου (δεν έχει οριστικοποιηθεί ακόμα), ο Δ. Τεμπονέρας (ΣΥΡΙΖΑ), ο Μ. Χριστοδουλάκης (ΠΑΣΟΚ) και Ε. Αχτσιόγλου (Νέα Αριστερά) θα συμμετάσχουν σε εκδήλωση που θα γίνει στο Θέατρο Αλφα με τίτλο «Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιος;». Ενδιαφέρον έχει και ο επεξηγηματικός υπότιτλος της εκδήλωσης: «Για μια πειστική πρόταση διακυβέρνησης των προοδευτικών δυνάμεων».

Η εκδήλωση και τα όσα θα λεχθούν στη διάρκειά της θα έχουν ενδιαφέρον. Ομως, αυτή καθαυτή η συζήτηση με το συγκεκριμένο περιεχόμενο θέτει ήδη ζητήματα. Καθώς είναι προφανές ότι το ερώτημα δεν αφορά στις επικείμενες εκλογές, αλλά «στρώνει το έδαφος» για συζήτηση που θα ξεκινήσει την επομένη της 9ης Ιουνίου, με ορίζοντα τις επόμενες εθνικές εκλογές. Το περιεχόμενο της εκδήλωσης ουσιαστικά έχει προεξοφλήσει το δυσμενές για τους εκπροσωπούμενους πολιτικούς χώρους αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών και σπεύδει να βάλει το πλαίσιο για τη συζήτηση της επόμενης μέρας.

Εχει προεξοφλήσει, π.χ., ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να αμφισβητήσουν -ο καθένας από μόνος του- την πολιτική κυριαρχία και ηγεμονία του Κ. Μητσοτάκη. Εχει καταλήξει πως, ό,τι διατυπώνεται έως τώρα ως προγραμματικός λόγος εκ μέρους και των δύο κομμάτων είναι ασύμμετρα ασυγκρότητος και ανεπαρκής, ώστε να αποτελέσει τη βάση μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης. Ενώ μια πιο τολμηρή και διασταλτική προσέγγιση θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα πως -έστω εμμέσως- έχει προεξοφληθεί ως ανεπαρκής και η πολιτική δυναμική των νυν επικεφαλής των δύο κομμάτων, Στ. Κασσελάκη και Ν. Ανδρουλάκη.

Και, πράγματι, εκτός συγκλονιστικών εξελίξεων που μπορούν να φέρουν τα πάνω-κάτω μετά τις ευρωεκλογές και ασχέτως με το ποιο κόμμα από τα δύο θα είναι δεύτερο, κανένα από τα δύο δεν θα έχει προοπτική κυβερνητικού κόμματος. Αρα, το ζητούμενο της εκδήλωσης είναι η προσπάθεια έγκαιρης δημιουργίας των προϋποθέσεων για «πρόσθεση δυνάμεων», η οποία όμως αυτομάτως σημαίνει «αφαίρεση» υφιστάμενων κομμάτων και ηγετών. Και αναζήτηση του «ενός» ο οποίος θα μπορέσει να ανακόψει την πορεία του Κ. Μητσοτάκη προς μια τρίτη τετραετία.

Υπ’ αυτή την έννοια, η εκδήλωση και οι συμμετέχοντες σε αυτήν δείχνουν, αν μη τι άλλο, πολιτική ενάργεια και καθόλου στρουθοκαμηλισμό. Ο οποίος είναι η συνήθης τακτική όσων, αντί πολιτικής άποψης, καταφεύγουν εις τας Γραφάς και, πιο συγκεκριμένα, στο «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο». Ορισμένοι εκτιμούν ότι η εκδήλωση γίνεται, ώστε να δοθεί η έτοιμη απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα «ποιος;»: ο Α. Τσίπρας. Αλλοι όμως λένε το εντελώς αντίθετο. Ο Α. Τσίπρας δεν είναι λύση, γιατί έχει απαξιωθεί βαθιά όχι μόνο από την πολύ μεγάλη πλειοψηφία που ψήφισε το καλοκαίρι για να φύγει, αλλά και από σημαντικό μέρος των νυν ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιοι εκτιμούν πως ούτε ο Ν. Ανδρουλάκης μπορεί να εκφράσει κάτι ευρύτερο, ούτε πολύ περισσότερο ο «αλεξιπτωτιστής» στην Αριστερά και στη χώρα Στ. Κασσελάκης.

Πρόκειται, επομένως, για μια ζουμερή συζήτηση που αρχίζει στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών και θα ολοκληρωθεί μετά από αυτές.

ΑΙΧΜΗ

ΤΟ ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ

Η «μάχη της εξεταστικής» φαίνεται πως κερδίζεται από τους φοιτητές και την κοινή λογική. Ομως, είναι απλώς μια «μάχη» ενός μεγαλύτερου «πολέμου» για την ουσιαστική ενίσχυση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας. Είναι όμως και μια χρήσιμη «μάχη», ώστε να αναδειχθούν οι βαθιές παθογένειες των ΑΕΙ. Είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς το ρόλο οργανωμένων μειοψηφιών ή εξωπανεπιστημιακών κουκουλοφόρων, οι οποίοι «χώνονται» στις καταλήψεις ή σε κάθε εστία από την οποία μπορεί να ανάψει «φωτιά» ή να παραχθεί μπάχαλο.

Τα μεγάλα αποκαλυπτήρια αυτής της «μάχης» αφορούν σημαντικό μέρος του καθηγητικού κατεστημένου. Το οποίο ίσως είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα των δημόσιων πανεπιστημίων. Οι φοιτητές -εκτός από τους ισόβιους, οι οποίοι όμως δεν συμμετέχουν στις «διαδικασίες»- έρχονται και παρέρχονται. Οι καθηγητές είναι οι μόνιμοι στα ΑΕΙ. Στους κόλπους των οποίων υπάρχει μια ισχυρή αναχρονιστική τάση που αντιδρά σε κάθε εκσυγχρονισμό και μεταρρύθμιση και χαλάει το βόλεμά τους.

Αυτοί είναι και οι πιο θορυβώδεις απ’ όσους διαχειρίζονται και τη διερχόμενη παραβατικότητα και τη γνώση και την έρευνα. Κι όπως αποδεικνύεται, είναι οι ίδιοι που προσπαθούν να υπονομεύσουν την απόφαση για εξ αποστάσεως εξετάσεις -όπου υπάρχουν ακόμα καταλήψεις-, την ώρα που φθίνουν οι τελευταίες.

Αποδεικνύεται, επίσης, ότι το ίδιο κατεστημένο ήταν και είναι πίσω από τους «διστακτικούς πρυτάνεις», οι οποίοι άργησαν να αντιδράσουν, προκειμένου να προστατεύσουν τη νομιμότητα αλλά και την ομαλή φοίτηση στα δημόσια πανεπιστήμια. Εύλογο είναι πως ήρθε η ώρα που η ελληνική οικογένεια αναγνωρίζει στο πρόσωπό τους κάποιους από τους βασικούς υπαιτίους της ταλαιπωρίας τους αλλά και της υποβάθμισης των δημόσιων ΑΕΙ.

Αναζητείται γέφυρα διεξόδου για τους αγρότες -1

Ο Κ. Μητσοτάκης επαναλαμβάνει σε κάθε κλειστή σύσκεψη που γίνεται στο Μ. Μαξίμου: «Δεν έχουμε μέτωπο με τους αγρότες». Ο πρωθυπουργός, σύμφωνα με πληροφορίες, τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι θέλει ανοιχτούς τους δρόμους του διαλόγου με τους αγρότες. Η εκτίμηση που κυριαρχεί στο περιβάλλον του Κ. Μητσοτάκη είναι πως οι αγρότες αντιλαμβάνονται τις προσπάθειες που κάνει η κυβέρνηση, «ανεξάρτητα από τη σκληρή ρητορική που χρησιμοποιούν ορισμένοι για συνδικαλιστικούς λόγους». Οπως φαίνεται, η κυβέρνηση περιμένει το ξεκαθάρισμα του θολού τοπίου που υπάρχει στις τάξεις των αγροτών, προκειμένου να υπάρξει θεσμική εκπροσώπησή τους, και έτσι να συναντηθεί μαζί τους…

Αναζητείται γέφυρα διεξόδου για τους αγρότες -2

…Είναι προφανές ότι όσοι αγρότες βρίσκονται στους δρόμους δεν βρίσκονται για τον ίδιο λόγο. Αλλες είναι οι προτεραιότητες π.χ. των πληγέντων από τον «Daniel», για άλλους λόγους διαμαρτύρονται οι αγρότες της Θεσσαλίας, της Χαλκιδικής και της Πελοποννήσου. Αλλα είναι τα προβλήματα των αγροτών που είδαν τις υποδομές τους να γκρεμίζονται κι άλλα τα προβλήματα των βαμβακοπαραγωγών ή των ελαιοπαραγωγών που μάχονται με την ακαρπία.

Προφανώς κάποια στιγμή τα ετερόκλητα προβλήματα θα συντεθούν σε μια κοινή βάση, η οποία είναι η αναθεώρηση της ΚΑΠ και το αυξημένο κόστος παραγωγής. Κι όπως φαίνεται, όταν συμβεί αυτό, ο πρωθυπουργός ίσως κάτι παραπάνω θα έχει να πει με τους θεσμικούς εκπροσώπους των αγροτών. Ισως η σημερινή πανελλαδική συνάντηση των αγροτικών μπλόκων στη Νίκαια της Λάρισας να είναι ένα πρώτο βήμα…