ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ άσκηση μνήμης. Στις 11 Μαρτίου του 2004 στη Μαδρίτη,  έγιναν τέσσερις μεγάλες εκρήξεις σε ισάριθμα τρένα. Είχαν περάσει δυόμισι χρόνια από την 11η Σεπτεμβρίου και η τζιχαντιστική τρομοκρατία είχε περάσει, για μία ακόμα φορά, τα ευρωπαϊκά σύνορα. Στις τέσσερις εκρήξεις στη Μαδρίτη, δολοφονήθηκαν 193 άνθρωποι, Ισπανοί πολίτες και αρκετοί μετανάστες -ανάμεσά τους και αρκετοί μουσουλμάνοι- που πήγαιναν στις δουλειές τους, ενώ τραυματίστηκαν άλλοι περίπου 1.800. Στις 7 Ιουλίου 2005 τέσσερις Μουσουλμάνοι βομβιστές αυτοκτονίας ανατινάχτηκαν, δέκα λεπτά πριν από τις 9 το πρωί, σε τρεις συρμούς του Λονδίνου, ενώ μία ώρα αργότερα, μία βόμβα εξερράγη σε λεωφορείο στην πλατεία Τάβιστοκ.

Σκοτώθηκαν 56 άνθρωποι, ανάμεσά τους και οι δράστες και τραυματίστηκαν άλλοι 700. Στη Γαλλία, 7 Ιανουαρίου 2015, επίθεση στα γραφεία του Charlie Hebdo. 12 νεκροί, επτά τραυματίες, θυσία στον Προφήτη. Και έρχεται η 13η Νοεμβρίου 2015, στο Παρίσι. Δολοφονήθηκαν 129 άνθρωποι, οι 90 στο θέατρο Μπατακλάν. Περισσότεροι από 200 άνθρωποι τραυματίστηκαν.  Και αυτοί στο όνομα του Προφήτη. Στις 14 Ιουλίου 2016, ένα φορτηγό με όπλα και χειροβομβίδες έπεσε πάνω σε πλήθος κόσμου στη λεωφόρο Προμενάντ ντεζ Ανγκλέ, σκοτώνοντας 84 ανθρώπους και τραυματίζοντας 65.

Ηταν ημέρα εθνικής γιορτής για τη Γαλλία (Πτώση της Βαστίλης).  Ο οδηγός του φορτηγού ψυγείου, Γάλλος με καταγωγή από την Τυνησία. Την ευθύνη ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος. Είχε προηγηθεί η επίθεση στο αεροδρόμιο Ατατούρκ, στην Κωνσταντινούπολη, τον Ιούνιο του 2016 (45 νεκροί), ακολούθησαν οι βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες τον Μάρτιο του 2016 (32 νεκροί) και η βομβιστική επίθεση στο Μάντσεστερ Αρένα τον Μάιο του 2017 (22 νεκροί).

ΑΝ Η ΕΠΙΘΕΣΗ της 11ης Σεπτεμβρίου χτύπησε «κατευθείαν την καρδιά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού», η εξαγωγή της ισλαμιστικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη χτυπά τη σκέψη, την ελευθερία, τον τρόπο ζωής της. Υπ’ αυτήν την έννοια και χωρίς διανοητικούς λαβυρίνθους που προσπαθούν να προσδώσουν κοινωνικές αρετές στον μεσαιωνικό θρησκευτικό φανατισμό, η ταύτιση της Ευρώπης με την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι μονόδρομος. Αυτό ακριβώς της δίνει το δικαίωμα να απειλεί το Ισραήλ με διακοπή κάθε βοήθειας, αν το ίδιο δεν τηρήσει την ανθρωπιστικά απαιτούμενη απόσταση από τους βαρβαρισμούς.