Χθες επίσης, ο Α. Τσίπρας, μιλώντας στην Ηγουμενίτσα, «ανέβαζε» το επίπεδο: «Αυτές τις μέρες ο κ. Μητσοτάκης είναι πολύ απασχολημένος (…) έχει πολλή δουλειά στο Μαξίμου. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να μαζέψει όλα τα πειστήρια του εγκλήματος; Να ξηλώσει τα καλώδια του Predator; Από Δευτέρα όμως το Μέγαρο Μαξίμου θα ανήκει στη Δημοκρατία και όχι στο παρακράτος».

Το κοντράστ είναι ακραίο. Από τη μια, η Ε.Ε. και οι «FT» αναγνωρίζουν τη θεαματική βελτίωση της ελληνικής οικονομίας -την οποία προφανώς γνωρίζουν αδιαμεσολάβητα οι Ελληνες πολίτες- και, από την άλλη, ένας «επαρχιώτης ηλεκτρολόγος» παλεύει κάθιδρος με τα… καλώδια του Predator. Αφού προηγουμένως είχε εκφραστεί γνήσια με το πιο «μαύρο» από τα «μαύρα» διαφημιστικά σποτάκια της μίζερης καμπάνιας του: ο Κ. Μητσοτάκης στο ρόλο του «Νονού», σε ένα ασπρόμαυρο φιλμάκι κατασκευασμένο από ευφάνταστους, εμπαθείς αλλά και απελπισμένους σκηνοθέτες…

Λίγες ώρες νωρίτερα ο πελαγωμένος Α. Τσίπρας έπαιζε με το TikTok. Δήθεν προβληματισμένος αλλά και ευδιάθετος -με αυτό το αμήχανο χαμόγελο που τελευταία είναι μόνιμα χαραγμένο στο πρόσωπό του- από τη δήθεν ατάκα κάποιου «πιτσιρικά» στον Βόλο, ο οποίος δήθεν του είπε πως δεν θέλει να ξαναβγεί ο Μητσοτάκης, αλλά και ότι δεν ξέρει αν θα τον ψηφίσει. Κι εκεί «μπαίνει» ο «κάθε εκατό χρόνια» και τα κλισέ του. Αντί να θυμηθεί κάποια από τις αγαπημένες ατάκες του από τον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’60, αυτή τη φορά θυμήθηκε ένα ανέκδοτο της δεκαετίας του ’90. Και το είπε! «Αδελφέ, δεν πειράζει (σ.σ.: αν θα με ψηφίσεις), πήγαινε εσύ στην κάλπη και ψήφισε όποιον θέλεις. Ακόμα και τον Αλή Μπαμπά να ψηφίσεις καλό είναι. Τουλάχιστον αυτός είχε μόνο 40 κλέφτες»! Και το ξεστόμισε και το βρήκε έξυπνο και το ανέβασε στο TikTok…

Ουδείς μπορεί να υποδείξει στον αρχαιότερο αρχηγό πολιτικού κόμματος πώς θα κάνει την καμπάνια του έστω και τις τελευταίες μέρες πριν από τις εκλογές. Θα ήταν παράλειψη όμως να μην επισημάνει κανείς την ψυχολογία που αποκαλύπτεται απ’ αυτή την επιπόλαιη και αμήχανη πολιτική συμπεριφορά. Είναι η ψυχολογία του ηττημένου. Ο οποίος έχει ενστερνιστεί τη λογική «τι παπί, τι μούσκεμα» και βαδίζει αμέριμνος κατά κρημνόν. Πετώντας ατάκες-«μαργαριτάρια», όπως τα «καλώδια του Predator», το «έχει γίνει η ζωή μας ένα pass» και η πρόχειρη «πραγματεία» περί της αμετάφραστης σε άλλη γλώσσα έννοιας του «φιλότιμου»…

ΑΙΧΜΗ

ΟΙ ΚΑΛΠΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι εκλογές στην Τουρκία επιβεβαίωσαν ότι δίπλα μας υπάρχει μια τριτοκοσμική χώρα, χωρίς ισχυρούς δημοκρατικούς θεσμούς, και καθεστωτική. Ο Ερντογάν δεν κέρδισε αλλά δεν έχασε και ο Κιλιτσντάρογλου αποδείχθηκε «λίγος» για να γκρεμίσει ένα καθεστώς. Οι αμφισβητήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνουν πως η Τουρκία νοσεί σοβαρά. Επί ώρες κανείς (;) δεν ήξερε αν το φάντασμα του Ερντογάν και ο ίδιος βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη ή την Αγκυρα. Και η εικόνα που εξέπεμψε προχθές η Τουρκία στην παγκόσμια κοινότητα δεν ήταν τιμητική για την ίδια.

Ομως η πολιτική είναι κάτι άλλο. Η Τουρκία είτε -το πιθανότατο- με Ερντογάν είτε με Κιλιτσντάρογλου είναι μια χώρα προσδεδεμένη στο άρμα του Πούτιν, αλλά η επιβίωσή της σε συνθήκες χρεοκοπίας εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη Δύση και το ΔΝΤ. Ταυτοχρόνως και οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι είναι άμεσα εξαρτημένοι από ένα ισχυρό εθνικιστικό κόμμα περίπου του 10% το καθένα: ο Ερντογάν κρέμεται από τον Μπαχτσελί και ο Κιλιτσντάρογλου από την Ακσενέρ.

Τι σημαίνουν αυτά; Η Τουρκία πρώτα απ’ όλα έχει να αντιμετωπίσει τη χρεοκοπία της προσφεύγοντας στη Δύση και όχι στον αδύναμο Πούτιν. Ο οποίος χάνει συνεχώς έδαφος στην Ουκρανία και η οικονομία του αντιμετωπίζει τις συνέπειες των κυρώσεων της Δύσης, τις οποίες ο Ερντογάν δεν εφάρμοσε ποτέ. Η Δύση έχει εδραιωμένη πεποίθηση για το τι εστί Ερντογάν. Που μεταφράζεται σε υποστήριξη της Ελλάδας, η οποία βρέθηκε στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας».

Η πιθανότατη νίκη του Ερντογάν στον δεύτερο γύρο ευνοεί την Ελλάδα, η οποία, στο μεταξύ, έχει ενισχύσει επιτυχώς και την άμυνά της και τις συμμαχίες της. Και την ευνοεί περισσότερο αν συνυπολογισθεί ότι ο «νέος» πρόεδρος της Τουρκίας, για ένα σημαντικό διάστημα, είναι υποχρεωμένος να κάτσει ήσυχος στο Αιγαίο, για να λύσει το μέγιστο πρόβλημα της χρεοκοπίας.

Για να αξιοποιηθεί όμως αυτή η ευκαιρία, υπάρχει μια απαράβατη προϋπόθεση για την Ελλάδα: απέναντι στην εδραιωμένη καχυποψία της Δύσης και τη δομική αστάθεια της Τουρκίας, να αντιπαρατάξει πολιτική σταθερότητα και συνέχιση της πολιτικής που έχει αλλάξει τις ισορροπίες. Αν επικρατήσει η «πολιτική Βαβέλ» -που δεν προκύπτει-, θα έχει χαθεί μία ακόμα ιστορική ευκαιρία να υπάρξει αλλαγή των όρων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

«Είναι πραγματικότητα, ηλίθιε»

Εντάξει, το «έργο» με την αμφισβήτηση των δημοσκοπήσεων -όσο κι αν καθημερινά βλέπουν κι άλλες το φως της δημοσιότητας δείχνοντας τα ίδια ευρήματα- είναι και παλιό και γνωστό. Και σε κάθε περίπτωση τελειώνει σε 5 μέρες. Υπάρχουν όμως κι άλλοι δείκτες περισσότερο ασφαλείς, οι οποίοι επιβεβαιώνουν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Και δεν εννοώ τις στοιχηματικές εταιρίες που δίνουν μόλις 1,07 στη νίκη της Ν.Δ. και πάνω από 7 στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Εννοώ κυρίως την αποκλιμάκωση του επιτοκίου του δεκαετούς ελληνικού ομολόγου, που βρέθηκε με χαμηλότερο επιτόκιο από το αντίστοιχο ιταλικό. Αλλά και τη σημαντική άνοδο της τιμής της μετοχής της ΔΕΗ, η οποία σημείωσε ρεκόρ αρκετών μηνών, από τη στιγμή που κατέστη σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει με πάνω από 6%. Το ταμπλό προεξόφλησε ότι η «δέσμευση» του ΣΥΡΙΖΑ για επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ είναι κενή περιεχομένου και κινδύνου…

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Προλαβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ να «δεσμευτεί» -και να… τελειώνει με τους νέους- για «σύνταξη στα 18» ή θα το κρατήσει για τις εκλογές του Ιουλίου;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Κι όμως, ένας φυλακισμένος υποψήφιος δήμαρχος Χειμμάρας (Φρ. Μπελέρης) μπορεί να νικήσει έναν ελεύθερο σοσιαλιστή πρωθυπουργό (Ε. Ράμα);

ΑΠΟΡΙΕΣ -3

Αληθεύει ότι ο Ν. Κοτζιάς, που «ανέλυσε» σε βάθος το 4άρι της Ελλάδας στην Κύπρο (Eurovision), αποφάσισε να το γυρίσει στο τραγούδι, πιάνοντας το νήμα από το χοπ χοπ των Πρεσπών;