Στις 18 Φεβρουαρίου 2015, βγαίνει από την επίσημη γραμμή της Νέας Δημοκρατίας: «Τιμώ τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο, όμως δεν έχω πειστεί, μέσα από την πολιτική του διαδρομή, ότι είναι ο πιο κατάλληλος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας για τρεις λόγους: Δεν αντιστάθηκε στις “σειρήνες” του πελατειακού κράτους. Χειρίστηκε με ανεπάρκεια μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας μας, τον Δεκέμβριο του 2008. Και τέλος, δεν εκφράζει τη θέση της Ελλάδας στην ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που εγώ θα επιθυμούσα… Φοβάμαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να επιλέξει μια σπουδαία Ελληνίδα ή έναν σπουδαίο Ελληνα, από την κοινωνία των πολιτών, για να σηματοδοτήσει, πράγματι, την ελπίδα ότι κάτι καινούργιο γεννιέται στην πατρίδα μας… Δεν θα προσέλθω στην ψηφοφορία, γιατί σε προσωπικό επίπεδο δεν θέλω να τον καταψηφίσω».

ΗΤΑΝ Η ΣΤΙΓΜΗ που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβαζε υποψηφιότητα, όχι για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας -έναν χρόνο αργότερα, 11 Ιανουαρίου 2016-, αλλά για την πρωθυπουργία, Ιούλιο 2019. Διαβάστε την επιστολή του που προοιωνιζόταν το όραμά του για την Ελλάδα της Ευρώπης…

ΣΤΙΣ 22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015, δώδεκα μήνες μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε στη Βουλή το «σύμφωνο συμβίωσης». Οι περισσότεροι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας -«ψήφος κατά συνείδηση»- το καταψήφισαν. Ο Μητσοτάκης και μερικοί ακόμη υπερψήφισαν. Θρησκευτικές οργανώσεις, πολίτες από όλες τις παρατάξεις διαμαρτύρονταν έξω από τη Βουλή. Ωστόσο, αρχές και αξίες με τις οποίες κατέβηκε ο Μητσοτάκης στην πολιτική, ήταν αδιαπραγμάτευτες…

ΣΗΜΕΡΑ, ποιος θυμάται τη διαδρομή του; Εξελέγη βουλευτής, το 2004, στα 36 του χρόνια. Φοίτησε -είναι το σωστό ρήμα- με συνέπεια και αδιάλειπτη παρουσία στα βουλευτικά έδρανα, χωρίς να βιάζεται να περάσει απέναντι, στα υπουργικά. Τον Ιούνιο 2013, στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, ανέλαβε το υπουργείο Διοικητικής και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Για την ηλεκτρονική δεν μπορώ να σας γράψω, δεν θυμάμαι. Αλλά για τη Διοικητική, ο χειρισμός του απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας για απολύσεις, το πώς οικονόμησε εκείνες τις σκληρές καταστάσεις, με τον κατά το δυνατόν λιγότερο πόνο, μιλούν εκείνοι που συνεργάστηκαν -από άλλα υπουργεία- μαζί του, όταν τον εύρισκαν, μεσάνυχτα, στο γραφείο του…

ΣΤΑ ΣΧΕΔΟΝ 4,5 ΧΡΟΝΙΑ πρωθυπουργίας, ο Μητσοτάκης παραδέχτηκε, δημόσια, αστοχίες και αβελτηρίες της κυβέρνησής του. Ανέλαβε τα λάθη του. Και δεν θυμάμαι άλλον πρωθυπουργό να ζητάει συγνώμη και πάλι συγνώμη, από τους πολίτες, που δυο φορές τον εμπιστεύτηκαν και τον ανέδειξαν κυρίαρχο της πολιτικής πραγματικότητας.

ΣΤΙΣ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024 -ο μήνας του, όπως σας είπα- πέρασε από τη Βουλή ο νόμος για τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων, απέχοντας μόνον τρεις μήνες από ευρωεκλογές! Μη μου πείτε ότι συνεργάτες του -ίσως κι εκείνοι οι ίδιοι που προηγουμένως τον πίεζαν «να τακτοποιήσει την εκκρεμότητα»- δεν χτυπούσαν τώρα καμπανάκι, ότι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας και Εκκλησία δεν θέλουν την αναγνώριση της πραγματικότητας, στην οποία ζούσαν ομόφυλοι πολίτες.

ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ πήρε πολύ νωρίς διαζύγιο από το πολιτικό κόστος.

Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ είναι… «άλλος» πολιτικός. Εχει… «άλλη» Ελλάδα στο μυαλό του. Σ’ αυτήν θέλει να είναι χρήσιμος. Και όλα… «τα άλλα» γι’ αυτόν περισσεύουν…