Θα μπορούσε να την εκλάβει κανείς ως προεκλογική, καθώς ο Μοκμπέρ συγκαταλέγεται πλην απροόπτου στους υποψηφίους των έκτακτων προεδρικών εκλογών του Ιουνίου. Θέλοντας να υπογραμμίσει τη συνέχεια του καθεστώτος, ο τέως αντιπρόεδρος που ασκεί προσωρινά προεδρικά καθήκοντα, έπλεξε το εγκώμιο του εκλιπόντος υπογραμμίζοντας ότι επί των ημερών του Ραϊσί η πετρελαϊκή παραγωγή του Ιράν αυξήθηκε πάνω από τα 3,6 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, εξασφαλίζοντας στη χώρα μια σημαντική πηγή συναλλάγματος.

Νωρίτερα ο υπουργός Πετρελαίου, Τζαβάντ Οβτζί, διαβεβαίωσε πως η Τεχεράνη εξάγει 2 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, παρά τις διεθνείς κυρώσεις. Ο Μοκμπέρ ισχυρίστηκε, επιπλέον, ότι τα στρατιωτικά πλήγματα που είχε διατάξει ο

προκάτοχός του σε Ιράκ, Ισραήλ και Πακιστάν, δεν επηρέασαν την οικονομική σταθερότητα: «Χτυπήσαμε τρεις χώρες. Παρότι ήταν ανάμεσά τους το Ισραήλ, ο κόσμος διαπίστωσε το επόμενο πρωί ότι οι δείκτες της οικονομίας έμειναν ίδιοι, η τιμή του συναλλάγματος δεν άλλαξε, ο πληθωρισμός το ίδιο και η αγορά είχε όλα τα απαραίτητα είδη». Οσα, πάντως, δεινά υπέστη η ιρανική οικονομία και ο λαός τα τελευταία χρόνια οφείλονται σε εξωγενείς παράγοντες. Οταν συνάφθηκε η πυρηνική συμφωνία 6+1 επί προεδρίας Ομπάμα το 2015, η ισοτιμία του ριάλ με το δολάριο ήταν στις 32.000. Από τότε που την έσκισε ο Τραμπ έχει ανέβει στις 580.000 ριάλ, με συνευθύνη και των πυραυλικών επιθέσεων των φιλοϊρανών Χούθι, στην Ερυθρά Θάλασσα.

Οι εκλογές για τον αντικαταστάτη του Ραϊσί θα γίνουν ακριβώς σε ένα μήνα, στις 28 Ιουνίου, αλλά οι υποψηφιότητες πρέπει να υποβληθούν έως τις 3 του μηνός. Είναι η μόνη δημοκρατική διαδικασία με κάποιο ενδιαφέρον στη θεοκρατική χώρα.

Στις βουλευτικές εκλογές του Μαρτίου ο κόσμος αδιαφόρησε επιδεικτικά, με αποτέλεσμα οι σκληροπυρηνικοί σιίτες να κερδίσουν 230 από τις 290 έδρες. Οποιος άλλωστε κι αν διαδεχθεί τον Ραϊσί, το Ιράν θα εξακολουθήσει να είναι ενός ανδρός αρχή. Του 85χρονου θρησκευτικού ηγέτη, Αγιατολάχ Χαμενεΐ.