Ο γερμανικός νόμος προβλέπει ελάχιστο αριθμό 598 βουλευτών, χωρίς όμως να θέτει όριο προς τα πάνω. Ετσι, πολλοί φοβούνται ότι η επόμενη Μπούντεσταγκ θα φτάσει τους 800 ή και τους… 1.000 νοματαίους, λόγω του περίπλοκου συστήματος της διπλής ψήφου και των εδρών αποζημίωσης στα κόμματα που δεν πιάνουν το εκλογικό μέτρο του 5% αλλά πλειοψηφούν σε μεμονωμένες περιφέρειες (όπως π.χ. η Die Linke).
Ως την δεκαετία του ’80 το σύστημα λειτουργούσε εύρυθμα λόγω της ύπαρξης μόνο «δυόμισι κομμάτων» (CDU/CSU, SPD και FDP). Ομως η άνοδος των Πρασίνων και το ξεπέταγμα της Αριστεράς (Die Linke) και της Ακροδεξιάς (AfD) τα τελευταία χρόνια οδηγούν σε ευτράπελες καταστάσεις που εκθέτουν τη χώρα και εξοργίζουν τους πολίτες σε καιρό ενεργειακής κρίσης, πληθωρισμού και λιτότητας.
Ηδη κυκλοφορούν ανέκδοτα ότι η Μπούντεσταγκ σε λίγο θα θυμίζει τη Λαϊκή Εθνοσυνέλευση του Πεκίνου με τα 3.000 μέλη ή τη Βουλή των (788) Βρετανών Λόρδων, οι οποίοι όμως δεν εκλέγονται.
Δρόμος χωρίς γυρισμό…
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Φρίντριχ Μερτς, χαρακτήρισε «απαράδεκτο» το κυβερνητικό νομοσχέδιο, καθώς οι Χριστιανοδημοκράτες είναι οι κυρίως ωφελημένοι από τις έδρες εξομάλυνσης, λόγω και της ειδικής τους σχέσης με τους Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των τελευταίων, Αλεξάντερ Ντόμπριντ, κατήγγειλε τις επιχειρούμενες αλλαγές ως καλπονοθευτικές(!) και αντισυνταγματικές. Ελα όμως που το 78% των Γερμανών (Ινστιτούτο Allensbach) θεωρεί ότι η Βουλή έχει ξεχειλώσει υπερβολικά και θέλει μάζεμα! Ο προϋπολογισμός της, άλλωστε, για το 2023 έφτασε τα 1,4 δισ. ευρώ κι αυτό καταντά σκάνδαλο.