ΠΡΩΤΟΝ, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να αισθάνεται ευτυχής γιατί εξελέγη με 99% κι ας μην υπήρχε αντίπαλος. Είναι η ίδια αυτάρεσκη χαρά που κάποιος, ο οποίος τρέχει μόνος και ασχέτως σε πόσο χρόνο τερμάτισε, είναι πανευτυχής, γιατί δεν τον πέρασε κάποιος που δεν έτρεχε.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ότι υπάρχει «κακώς νοούμενη δημοκρατία». Ο καλοπροαίρετος ακροατής, καταβάλλοντας φιλότιμη προσπάθεια θα κατάλαβε ότι ίσως εννοούσε την «κατάχρηση της δημοκρατίας». Αλλά κι αυτό δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα. Αφού συνειρμικά -ακόμα και ο επιεικής ακροατής- θα αναρωτηθεί αν υπάρχει μεγαλύτερη «κατάχρηση δημοκρατίας» από την ερμηνεία του πανεπιστημιακού ασύλου, την οποία αποδέχεται και καλύπτει ο πρόεδρος. Οπου άσυλο είναι να κάνουν οι μπαχαλάκηδες έξωση των φοιτητών για ιδιοκατοίκηση κι ας μην είναι δικό τους το «σπίτι». Ο καχύποπτος -τι καχύποπτος θα ήταν αλλιώς;- απλώς θα επιβεβαίωνε την «κακή σχέση» που έχει ο Α. Τσίπρας με τη δημοκρατία. Αλλά τέλος πάντων, υπάρχει «κακώς νοούμενη δημοκρατία». Ειδικά όταν ο λόγος είναι για τους εσωκομματικούς αντιπάλους και τις τάσεις. Αλλά, αν υπάρχει στα εσωκομματικά, γιατί να μην υπάρχει και γενικότερα; Ευρύτερα; Ισως στην υπ’ αριθμόν 1.218 συνέντευξή του το εξηγήσει κι αυτό.

ΤΡΙΤΟΝ, ότι ο Α. Τσίπρας έχει ένα διαχρονικό πρόβλημα με τον ύπνο. Δεν κοιμάται τα βράδια. Τώρα γιατί, όπως είπε, ενώ «δεν έχω καμία μα καμία αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσει. Αυτό που με απασχολεί, αυτό που με κάνει τα βράδια να μην κοιμάμαι, είναι γι’ αυτό που θα παραλάβουμε την επόμενη μέρα». Πρόβλημα με τον βραδινό ύπνο όμως είχε και παλαιότερα, όταν ήταν πρωθυπουργός. Είπε, συγκεκριμένα, «όταν ήμουν στο Μαξίμου δεν ήμουν happy traveler, καθόμουν μέχρι τις 3 και 4 το πρωί για να βρω λύσεις». Προσπερνώντας τη χρήση της φρασεολογίας των τρολ του Διαδικτύου («happy traveler»), συμπεραίνει κανείς ότι, δυστυχώς, αν ο Α. Τσίπρας κοιμόταν πιο νωρίς όσο ήταν πρωθυπουργός, η χώρα θα κληρονομούσε λιγότερα και λιγότερο σοβαρά προβλήματα, από αυτά που κληρονόμησε από τον «άγρυπνο πρωθυπουργό». Οσο για τις τωρινές αϋπνίες του, το πρώτο λαϊκό άσμα που έρχεται στο νου είναι το σουξέ του Μάκη Χριστοδουλόπουλου, «δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια». Αλλά μάλλον πιο κοντά στην ουσία είναι ένα άλλο σουξέ, αυτό της Πίτσας Παπαδοπούλου. Το «τζάμπα καίει η λάμπα»…

ΝΑ, λοιπόν, τρία πράγματα που δεν ήξερε κάποιος για τον Α. Τσίπρα και μπορούσε να τα μάθει παρακολουθώντας τη συνέντευξή του στην Ο. Τρέμη. Θα μπορούσε έτσι να καταλάβει ότι ο Α. Τσίπρας δεν έχει καταλάβει ακόμα τίποτα. Ούτε ποια και πόσο τραγικά λάθη έκανε. Ούτε ποια συνεχίζει να κάνει ακάθεκτος, ζώντας σε μια virtual πραγματικότητα στην οποία αναβοσβήνουν χρωματιστά λαμπάκια…

ΑΙΧΜΗ

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ. ΟΧΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ

Ο γράφων -καλώς κατά την ταπεινή γνώμη του- δεν έχει σπάσει ποτέ απεργία της ΕΣΗΕΑ. Αν και είναι αρκετές οι φορές, που κάποιες από τις απεργίες που έχει κάνει το σωματείο μας, είτε είναι «εθιμοτυπική συμμετοχή» σε απεργίες της ΓΣΕΕ είτε είναι λάθος. Ποιος ξεχνάει, ας πούμε, ότι όταν έγινε το τριπλό έγκλημα στη Marfin απεργούσαμε κι έπρεπε να ληφθεί ειδική απόφαση από την ΕΣΗΕΑ, για να σταματήσει η απεργία, όταν έγινε γνωστό ότι υπήρχαν νεκροί. Ή, ποιος θα ξεχάσει την περίεργη απεργία που έγινε τη μέρα της επίσκεψης του τότε Γάλλου πρόεδρου Φρ. Ολάντ κι ενώ η χώρα ήταν μέσα στα βαθιά νερά των Μνημονίων, ψάχνοντας ένα χέρι να κρατηθεί. Εκείνη την απεργία που οδήγησε στον τραγέλαφο της μετάδοσης της σημαντικής επίσκεψης του Ολάντ, μόνο με εικόνα και χωρίς λόγια. Είναι πολλά τα παραδείγματα. Ας είναι. Προχθές, όμως, το Πρωτοδικείο Αθηνών εξέδωσε μια ιστορική απόφαση: Ακύρωσε τις ποινές διαγραφής των συναδέλφων Β. Χιώτη, Αρ. Πορτοσάλτε και Ν. Παπαδόπουλου, τις οποίες είχε επιβάλει το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ. Ποινές που τους είχαν επιβληθεί γιατί εργάστηκαν στις 10 Ιουνίου 2021, σπάζοντας την απεργία της ΕΣΗΕΑ εναντίον του νομοσχεδίου για τις εργασιακές σχέσεις. (Τότε, βέβαια, ήταν σε έξαρση ακόμα το δεύτερο κύμα της πανδημίας). Το δικαστήριο έκρινε ότι είναι άκυρες οι ποινές που είχαν επιβληθεί στους τρεις συναδέλφους του ΣΚΑΪ. Εκρινε όμως και κάτι ακόμα: Αναγνωρίζεται στο εξής το δικαίωμα των δημοσιογράφων να ενημερώνουν την κοινή γνώμη κατά τη διάρκεια απεργιακών κινητοποιήσεων και να μην επιβάλλονται ποινές σε όσους θέλουν να εργαστούν. Αξίζει να σημειωθεί ότι το σωματείο των δημοσιογράφων είναι το μοναδικό που έχει απομείνει να επιβάλει ποινές στα μέλη του που δεν συμμετέχουν στις απεργιακές κινητοποιήσεις, που αποφασίζει. Η απόφαση αυτή είναι ιστορική κυρίως για δυο λόγους: 1. Αποτελεί ταφόπλακα σε μια παρωχημένη συνδικαλιστική νοοτροπία, η οποία ήθελε κάποιες μειοψηφίες να αποφασίζουν και οι πλειοψηφίες να υποτάσσονται 2. Υπογραμμίζει ένα από τα προτάγματα της Δημοκρατίας. Η απεργία είναι δικαίωμα και μάλιστα ιερό. Δεν είναι όμως υποχρέωση.

«Ετοιμο» το νέο νοσοκομείο στην Κω  

Η χθεσινή ανακοίνωση του Κ. Μητσοτάκη ότι θα ανεγερθεί νέο νοσοκομείο στην Κω «στο νησί του Ιπποκράτη» δεν ήταν «στον αέρα», ούτε απλή δήλωση προθέσεων. Εχουν προηγηθεί μεγάλη προεργασία και οι απαιτούμενες μελέτες από την ΚΤΥΠ ΑΕ, ώστε το έργο να μπορεί να δημοπρατηθεί το φθινόπωρο. Σύμφωνα με πληροφορίες, σημαντική είναι η συμβολή του βουλευτή Δωδεκανήσων της Ν.Δ. Ιωάννη Παππά, ο οποίος ζήτησε από τον πρωθυπουργό, σε συνάντηση που είχαν τον Ιανουάριο του 2021, την ανέγερση νέου νοσοκομείου στην Κω. Πρόταση που αποδέχθηκε τότε ο Κ. Μητσοτάκης. Μετά ανέλαβε η ΚΤΥΠ Α.Ε. Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας Θ. Γιάνναρης και ο πρόεδρός της, Τ. Κατσίπος, «έτρεξαν» τις διαδικασίες, ώστε η χθεσινή εξαγγελία του πρωθυπουργού να πατάει σε στέρεο έδαφος. Το έργο, κατά πάσα πιθανότητα, θα χρηματοδοτηθεί από το πρόγραμμα Δημοσίων Δαπανών, κάτι που μπορεί να επιταχύνει την έναρξη της κατασκευής του.

ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ… ΠΑΣΟΚΟΓΕΝΩΝ

Η στήλη έγραφε προ τριών ημερών, ότι ο Α. Τσίπρας με τους χειρισμούς του για την εκλογή γραμματέα και αναπληρωτή γραμματέα, καθώς και με την πρότασή του για τη σύνθεση της νέας Πολιτικής Γραμματείας, «κατάφερε να τους δυσαρεστήσει όλους». Τη δυσαρέσκεια των «προεδρικών» την εξέφρασε ανοιχτά ο Π. Πολάκης στη συνεδρίαση της Κ.Ε., την ίδια στιγμή που η «προεδρική δυσαρέσκεια» περιφέρεται σε όλους τους ορόφους της Κουμουνδούρου. Η δυσαρέσκεια της «Ομπρέλας» είναι κάτι περισσότερο από δεδομένη και εμφανής. Τι έμενε; Οι «πασοκογενείς». Ηρθε λοιπόν και η πρώτη αντίδραση-αποχώρηση από τον «νέο ΣΥΡΙΖΑ». Και ήρθε από τον δημοσιογράφο Χρ. Οικονόμου, αδελφό του Π. Οικονόμου, ο οποίος παρέμεινε στο ΠΑΣΟΚ. Ο Χ. Οικονόμου με ένα αιχμηρό αλλά και συναισθηματικό κείμενο γνωστοποίησε την απογοήτευσή του για το κόλλημα του προέδρου του κόμματος με τον «ΣΥΡΙΖΑ του 3%» και την κακομεταχείριση των «πασοκογενών», οι οποίοι, όπως λέει στο κείμενό του, είναι και οι περισσότεροι. Κάλεσε τον Α. Τσίπρα να εκλάβει το κείμενο που ανάρτησε «σαν το τελευταίο σάλπισμα ενός νικημένου στρατιώτη της δημοκρατίας και της Αριστεράς», ευχόμενος στον πρόεδρο «καλή νύχτα και καλή τύχη». Οι πληροφορίες λένε ότι υπάρχουν αρκετοί «πασοκογενείς» οι οποίοι νιώθουν όπως ο Χ. Οικονόμου. Το ερώτημα που απασχολεί το ρετιρέ της Κουμουνδούρου είναι αν θα ακολουθήσουν κι άλλοι Οικονόμου…