Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Η Μεγάλη Βρετανία, που ήταν πάντα με το ένα πόδι εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και που, από το δημοψήφισμα για το Brexit και μετά, βγήκε εντελώς εκτός, θέλει τώρα να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις της με τις Βρυξέλλες με τον πιο γρήγορο και ξεκάθαρο τρόπο. Οι εκλογές που προκήρυξε η Τερέζα Μέι έχουν έναν και μοναδικό στόχο: να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες εξόδου της χώρας από μια πρωθυπουργό που θα έχει όσο το δυνατόν περισσότερες εξουσίες στα χέρια της από τη νωπή λαϊκή εντολή. Η Βρετανή πρωθυπουργός δεν είναι Αγία Τερέζα όπως την αποκαλούν οι Βρετανοί. Μια τόσο μεγάλη φιλοδοξία δεν έχει καμία σχέση με τα θεία, παρά με τα ανθρώπινα.

Η ΚΟΡΗ ενός πάστορα της αγγλικανικής εξουσίας που ανέλαβε να βγάλει τα κάρβουνα από τη φωτιά που άναψε ο Κάμερον, παίζει σκληρό παιχνίδι. Παρά το συντηρητικό παρουσιαστικό της -με μοναδική εξαίρεση τα εκκεντρικά παπούτσια της- δείχνει αποφασισμένη να φθάσει εκεί όπου δεν τολμά ο Φάρατζ -δεν θα είναι καν υποψήφιος στις εκλογές του Ιουνίου- και να γράψει ιστορία. «Brexit σημαίνει Brexit», επαναλαμβάνει συχνά η ηγέτις των Συντηρητικών για να ακουστεί καλά όχι τόσο εκτός Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά εντός. Με τη Σκοτία να είναι στα κάγκελα και να θέλει να αποχωρήσει και τη Βόρεια Ιρλανδία να θέλει να ενωθεί με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, γίνεται κατανοητό γιατί αναλαμβάνει η ίδια μια μεγάλη περιοδεία στο εσωτερικό της χώρας και δρομολογεί μέτρα-σοκ, όπως τον «κόφτη» στις ελεύθερες μετακινήσεις Ευρωπαίων πολιτών στο βρετανικό έδαφος.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, γνωρίζει βέβαια πως η νίκη της δεν κινδυνεύει. Ολες οι δημοσκοπήσεις τη φέρνουν στην πρώτη θέση, με τον ηγέτη των Εργατικών να είναι σχεδόν εξαφανισμένος. Οπως σημειώνει ο αρθρογράφος της «El Pais», Τζον Κάρλιν (αναδημοσίευση από ΑΠΕ), ούτε ο ίδιος ο Τζέρεμι Κόρμπιν πιστεύει σοβαρά ότι μπορεί να γίνει πρωθυπουργός. «Ούτε ο ίδιος ούτε κανένας άλλος ξέρει ποια είναι η θέση του Εργατικού Κόμματος για την Ευρώπη, όπως δεν το ήξερε στη διάρκεια της αναιμικής εκστρατείας του κόμματος πριν από το περσινό δημοψήφισμα. Υπό την αντιφατική και χλιαρή ηγεσία του Κόρμπιν, ενός ονειροπόλου της παλιάς Αριστεράς, το παραδοσιακό κόμμα της βρετανικής Σοσιαλδημοκρατίας είναι καταδικασμένο σε ένα κοινοβουλευτικό χαρακίρι», γράφει χαρακτηριστικά.

ΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, βεβαίως, μοιάζουν λίγο-πολύ ξεκαθαρισμένα στη Βρετανία, δεν ισχύει το ίδιο για την υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία μοιάζει με τεκτονικό τοπίο έπειτα από ένα μεγάλο σεισμό: η μία πλάκα σπρώχνει την άλλη δημιουργώντας σεισμική αλληλουχία. Μετά την ευρασιατική πλάκα της Τουρκίας που ακόμα δονείται (πραξικόπημα, δημοψήφισμα και ένας Ερντογάν πληγωμένο θηρίο), δείτε τι ακολουθεί: σήμερα είναι ο κρίσιμος πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, όπου πολύ πιθανόν στους δύο πρώτους να βρίσκεται το ξενοφοβικό και αντιευρωπαϊκό κόμμα της Μαρίν Λεπέν. Αλλά και οι άλλοι δύο που έχουν ξεχωρίσει, ο Εμανουέλ Μακρόν (το μεγάλο φαβορί) και ο αριστερός Ζαν Λικ Μελανσόν, θεωρούνται επίσης πολιτικοί εκτός του κλασικού συστήματος, με τον δεύτερο μάλιστα να επιτίθεται ανοιχτά κατά του ευρώ.

Η ΕΥΡΩΠΗ όμως έχει και άλλους λόγους για ταχυκαρδίες. Το φθινόπωρο ακολουθούν εκλογές στη Γερμανία και σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα της κάλπης θα έχει επιπτώσεις στην πολιτική που ασκείται στη «γηραιά ήπειρο» στα δύο μείζονα θέματα: το οικονομικό και το προσφυγικό. Ακόμα κι αν η Ανγκελα Μέρκελ βγει νικήτρια, θα έχει σίγουρα υποστεί απώλειες, κάτι που θα την κάνει να αναθεωρήσει βασικές παραμέτρους της πολιτικής της. Του χρόνου -αν όχι και νωρίτερα- θα γίνουν εκλογές και στην Ιταλία, η οποία βιώνει, ούτως ή άλλως, απανωτά οικονομικά και πολιτικά σοκ.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ, δεν υπάρχει χώρα στην Ευρώπη που να μην έχει και από ένα και περισσότερα κόμματα που είναι ακροδεξιά ή σκληρά αντιευρωπαϊκά. Και αυτό που ξεκίνησε ως κακό αστείο από την Ελλάδα, το Grexit, εξελίσσεται τώρα σε πολιτική επιδημία. Brexit, Frexit, Italexit και ο τελευταίος να αφήσει την πόρτα ανοιχτή… Ολο και κάποιος άλλος θα θελήσει να βγει, διαβαίνοντας το δρόμο που χάραξαν κάποιοι ανύπαρκτοι πολιτικοί, όπως ο Φάρατζ, ο Τζόνσον και ο Γκρίλο, και ολοκληρώνουν τώρα πολιτικοί, όπως η Μέι. Να δείτε που στο τέλος ο Θεός θα σώσει μόνο τη βασίλισσα.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου