Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Υπό φυσιολογικές συνθήκες η επίτευξη αυτή θα ισοδυναμούσε με εθνική επιτυχία. Και όταν λέμε φυσιολογικές συνθήκες, εννοούμε η οικονομία να αναπτυσσόταν, να δημιουργούσε εισοδήματα από τα οποία θα προέκυπταν αυξημένα φορολογικά έσοδα και κατ’ επέκταση δημοσιονομικά πλεονάσματα.

Ομως, στην περίπτωση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το πλεόνασμα δημιουργήθηκε σε συνθήκες μηδενικής ανάπτυξης και προήλθε από τη στάση πληρωμών στο Δημόσιο και την υπέρμετρη αύξηση των φορολογικών βαρών από τα μέτρα του τρίτου Μνημονίου.

Με απλά λόγια επιβλήθηκε επταπλάσια λιτότητα από αυτή που απαιτείτο για να επιτευχθεί ο χαμηλός δημοσιονομικός πήχυς του 0,5%.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2016 οι δαπάνες μειώθηκαν σε σχέση με το 2015 από το 54,2% του ΑΕΠ στο 49%, ενώ τα έσοδα αυξήθηκαν σχεδόν στο 50% του ΑΕΠ από 48,4%.

Τα 7 δισεκατομμύρια του πλεονάσματος έλειψαν από την πραγματική οικονομία, τροφοδοτώντας την ύφεση, ενώ δεν μείωσαν το χρέος, γιατί προήλθαν από τη μη πληρωμή των οφειλών στους προμηθευτές του κράτους.
Πολιτικά, όμως, έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας θριαμβολογεί για τις δημοσιονομικές επιτυχίες, όταν ο ίδιος την άνοιξη του 2014 και με αφορμή τη διανομή κοινωνικού μερίσματος από την κυβέρνηση Σαμαρά μιλούσε για πλεόνασμα δυστυχίας, τραγωδίας και αίματος.

«Σ’ αυτό το πλεόνασμα κρύβεται το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων, η καταστροφή νοικοκυριών και επιχειρήσεων, οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία, τα εκατομμύρια των ανέργων, η ζωή εν τάφω στα νοσοκομεία, στα ψυχιατρεία και στα άσυλα ανιάτων, οι παγωμένες νύχτες και οι πεινασμένες μέρες χιλιάδων και χιλιάδων συνταξιούχων». Αυτά έλεγε πριν από τρία χρόνια ο κ. Τσίπρας και φανταζόμαστε ότι τα λόγια του θα τα αναγνωρίζει και τώρα.

Επιπλέον, με βάση τις συμφωνίες με τους δανειστές, η κυβέρνηση μπορεί να επιστρέψει το 30% του υπερβάλλοντος πλεονάσματος σε κοινωνικές. Με βάση τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ποσό κοντά στα 2 δισεκατομμύρια ευρώ μπορεί να διατεθεί σε κοινωνικούς σκοπούς. Ομως, ήδη ο κ. Τσακαλώτος έχει υπογράψει μετά την ενίσχυση των συνταξιούχων παραμονές της Πρωτοχρονιάς ότι δεν θα προχωρήσει σε καμία άλλη ενέργεια χωρίς τη συγκατάθεση της τρόικας. Και έτσι τα δύο δισ. θα μείνουν υπέρ της κάλυψης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και όχι για την ενίσχυση των ασθενέστερων.

Προκλητικά ρουσφέτια

Η κυβέρνηση μέσα σε 7 μήνες προχώρησε σε 21.000 πρόσθετες προσλήψεις εποχικού προσωπικού, την ώρα που η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα είναι κολλημένη στο 23,5% και η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων έχει σπάσει κάθε ρεκόρ. Ο ΣΥΡΙΖΑ βολεύει τα δικά του παιδιά και αδιαφορεί για τις επιπτώσεις που έχει στην οικονομία η διόγκωση του δημόσιου τομέα. Τα ρουσφέτια πλέον παίρνουν μορφή πρόκλησης, όπως με τους 2.300 αρχαιολόγους που θα προσλάβει το υπουργείο Πολιτισμού με τις δαπάνες να επιβαρύνουν τη ΔΕΗ! Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί τις πρακτικές του παλαιού ΠΑΣΟΚ και οι «Συριζοφρουροί» παίρνουν τη θέση των «πρασινοφρουρών».

Η Θεσσαλονίκη του Ισίδωρου Ζουργού

Ο Ισίδωρος Ζουργός, ένας πραγματικός τεχνίτης του γραπτού λόγου, αναδεικνύεται σε έναν από τους σημαντικότερους Ελληνες συγγραφείς. Μετά το πραγματικό έπος για το «βίο του Ματίας Αλμοσίνο» ο Ζουργός επανέρχεται με ένα ακόμη μεστό έργο που έχει ως επίκεντρο την πόλη που γεννήθηκε και ζει, τη Θεσσαλονίκη. Στο νέο βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη με τίτλο «Λίγες και μία νύχτες», ο συγγραφέας εξιστορεί τη διήγηση του έκπτωτου σουλτάνου Αβδούλ την άνοιξη του 1909 σε ένα μικρό κορίτσι, με κρυφό ωτακουστή ένα εντεκάχρονο αγόρι. Το βιβλίο αναπλάθει μια μαγευτική συνοικία έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης, αυτή των Εξοχών, που έσβησε για πάντα, αλλά κυρίως πραγματεύεται την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα από έναν μαγευτικό τρόπο γραφής.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου