Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

ΩΣΤΟΣΟ ο πρωθυπουργός έχει κάθε λόγο να χαίρεται. Επί ένα χρόνο διαπραγματευόταν με σκοπό να μεταθέσει την εφαρμογή των μέτρων για την περίοδο μετά τη λήξη της θητείας του ώστε να τα φορτωθεί η Νέα Δημοκρατία. Εν μέρει το κατάφερε, η μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 5.600 ευρώ από τα σημερινά επίπεδα των 8.600 θα εφαρμοσθεί τον Ιανουάριο του 2020, εκτός εάν διατυπώσει αντίθετη άποψη το ΔΝΤ, που έχει ορισθεί ελεγκτής του ελληνικού προγράμματος. Ομως, η κατάργηση των προσωπικών διαφορών που θα επιφέρει δραματική μείωση των κύριων συντάξεων θα ισχύσει από το 2019 ανατρέποντας τους σχεδιασμούς του Μαξίμου.

Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ επιμένει να λέει ότι οι «εκλογές θα γίνουν στην ώρα τους». Λογικό, κανένα πρόβατο δεν ανυπομονεί για το Πάσχα. Ομως, τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η συμφωνία της Μάλτας περιορίζουν τις κινήσεις του κ. Τσίπρα. Το ερώτημα «πότε θα γίνουν εκλογές» έχει απάντηση και αυτή είναι «νωρίτερα από την ώρα τους». Ας δούμε τα δεδομένα.

ΕΑΝ ΤΕΛΙΚΩΣ οριστικοποιηθεί η συμφωνία, γιατί με τους συριζαίους κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος, το νομοσχέδιο με τις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας και τις αλλαγές στα συνδικαλιστικά αναμένεται να ψηφισθεί χωρίς απώλειες από τους 153.

ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ των μέτρων αυτών οι δανειστές θα έχουν πάρει τα πάντα. Θα έχουν δέσει τη λήψη μέτρων για τη διετία 2019-2020 χωρίς να έχουν δώσει χρήματα παρά μόνο υποσχέσεις για το χρέος. Επομένως ό,τι μπορούσαν να πάρουν από τον Τσίπρα θα το έχουν πάρει και μάλιστα χωρίς αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας.

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ φέτος πρέπει να αναπτυχθεί με ρυθμό 2,7%, όμως η υπερφορολόγηση και η έλλειψη εμπιστοσύνης των επενδυτών στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. έχει ανατρέψει τα δεδομένα. Οι περισσότεροι αναλυτές μιλούν για ανάπτυξη της τάξης του 1%, που σημαίνει ότι ακόμη και οι δημοσιονομικοί στόχοι του 2017 δεν είναι δεδομένοι. Αντιθέτως, δεδομένη είναι η οργή των πολιτών για μία από τις χειρότερες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, κάτι που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.

ΣΚΟΠΟΣ του κ. Τσίπρα και της παρέας του είναι να μείνουν στις θέσεις τους μέχρι την τελευταία ημέρα του Σεπτεμβρίου του 2019, όμως μέχρι να φτάσουν εκεί υπάρχει ένας βασικός σταθμός. Η Ελλάδα θα πρέπει να έχει ολοκληρώσει επιτυχώς το πρόγραμμα τον Ιούνιο του 2018 και αυτό να πιστοποιηθεί όχι από τον Τσακαλώτο αλλά από το ΔΝΤ. Μέχρι τότε η χώρα πρέπει να δανείζεται πλήρως από τις αγορές ώστε να μη χρειαστεί νέο δάνειο. Ομως, επειδή και τα δύο μοιάζουν απίθανα ο πιθανότερος χρόνος εκλογών είναι αρχές 2018, πριν καταφτάσουν τα μηνύματα των δανειστών για νέα μέτρα.

ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ο χρόνος δεν λειτουργεί υπέρ της κυβέρνησης Τσίπρα, όπως πιστεύουν ορισμένοι αιθεροβάμονες στο Μαξίμου, αλλά σε βάρος της. Είναι ζήτημα μηνών να φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε μονοψήφια επίπεδα, ενώ όσο η οικονομία θα στενάζει από τους φόρους Τσίπρα τόσο η αγανάκτηση των νοικοκυριών θα μεγαλώνει.

Μπορεί οι συριζαίοι να βρίσκονται γαντζωμένοι στις καρέκλες τους, αλλά δεν θα φύγουν, θα εκτιναχθούν υπό την πίεση της οικονομίας και της κοινωνίας.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου