Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Τουλάχιστον το 2008, στη Γεωργία, οι Ρώσοι κυανόκρανοι δέχθηκαν απρόκλητη επίθεση από τον Σαακασβίλι και δεν βάδισαν προς την Τιφλίδα. Τώρα είναι σαν να βλέπουμε τις μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σε επανάληψη, στα ίδια ματωμένα πεδία.

Κατά τα άλλα, η Κίνα παραμένει μια σταθερή αξία στο πλευρό της Ρωσίας και το έδειξε και χθες. «Σεβόμαστε την εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών, αλλά κατανοούμε τις θεμιτές ανησυχίες και τα ζητήματα ασφάλειας της Ρωσίας στο Ουκρανικό», «κέντησε» για μια ακόμη φορά το κινεζικό ΥΠΕΞ, συνεχίζοντας να απορρίπτει τον όρο «εισβολή».

Κι αν η στήριξη των καθεστώτων της Κούβας, της Νικαράγουας και της Βενεζουέλας προς τη Μόσχα ήταν περίπου αυτονόητη (αν και ο Μαδούρο δεν πήρε την ίδια ξεκάθαρη θέση με την Αβάνα και τον Ορτέγα, καθότι η χώρα του υπέστη κάτι παρόμοιο από την πλευρά των ΗΠΑ, με τη μορφή του πραξικοπήματος), η στήριξη του Πούτιν από τη χούντα της Μιανμάρ προξένησε αλγεινή εντύπωση. Κι έδειξε ότι πάνω από τις «ιδεολογίες», τους «σοσιαλισμούς» και τις «εθνικοαπελευθερωτικές» μεγαλοστομίες κρύβονται ωμά συμφέροντα.

Το αιματοβαμμένο στρατιωτικό καθεστώς της ασιατικής χώρας, που έχει δολοφονήσει πάνω από 1.500 πολίτες μέσα σε ένα χρόνο, χαρακτήρισε «δικαιολογημένη» τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, για λόγους «εθνικής ασφαλείας». Μάλιστα, σε μια χαμερπή ανάρτηση στα ρωσικά, η χούντα της Μιανμάρ ανταπέδωσε τις πωλήσεις όπλων και την ασπίδα που της παρέχει η Μόσχα στον ΟΗΕ, γράφοντας πως η Ρωσία «έδειξε στον κόσμο ότι παραμένει παγκόσμια δύναμη».

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr