Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Την ώρα που οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις εισβάλλουν στην Ουκρανία απειλώντας να παρασύρουν την Ευρώπη σε μια άβυσσο που μπροστά της ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία θα μοιάζει με «πρόβα», διάφοροι σχολιαστές, εντός και εκτός πληκτρολογίων, επέλεγαν να μιλούν για τους κακούς Αμερικανούς και τον «προδότη» Γκορμπατσόφ!

Σε μια ακατανόητη προσπάθεια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, κάνουν μακροσκελείς αναρτήσεις για το ρόλο του ΝΑΤΟ και την ύπουλη διείσδυσή του στις πρώην ανατολικές χώρες. Ανασύρουν από την πολιτική τους εργαλειοθήκη όποιο επιχείρημα μπορούν και αν δεν μπορούν το κατασκευάζουν, αρκεί να μην αναγκαστούν να μιλήσουν για την απρόκλητη εισβολή Πούτιν σε ένα ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος και την κατάλυση κάθε έννοιας Δικαίου.

Οι οπαδοί των ολοκληρωτικών καθεστώτων και οι λάτρεις του πατερούλη Στάλιν έχουν έρθει πραγματικά σε πολύ δύσκολη θέση. Διότι αν παραδεχθούν τον ρωσικό ιμπεριαλισμό, τότε είναι σαν να ακυρώνουν όλη την ιδεολογική τους ύπαρξη. Πώς θα δικαιολογήσουν αύριο τις πορείες στην αμερικανική πρεσβεία; Ετσι προτιμούν, ακόμα και τώρα, που όλα τα Μέσα Ενημέρωσης του κόσμου μεταδίδουν και καταδικάζουν τη ρωσική εισβολή, να μιλούν για… συστημικά βοθροκάναλα που αποκρύπτουν ότι στόχος του Πούτιν είναι η απελευθέρωση της Ουκρανίας από τους νεοναζί θύλακες!

Δεν γνωρίζω αν τόσος σφοδρός αντιδυτικισμός υπάρχει και σε άλλες χώρες, εξαιρουμένης βέβαια της Κίνας, άσπονδης πλέον συμμάχου της Ρωσίας. Ακόμα και αν υπάρχει όμως, σίγουρα δεν εκφράζεται με τόση άνεση και περηφάνεια όσο στην Ελλάδα. Ομως, όπως εύστοχα έγραψε ο καθηγητής Νικόλας Σεβαστάκης:

«Οι δημοκράτες και οι πολιτικές δυνάμεις τους δεν μπορεί να φοβούνται τι θα πει αυτό το κομμάτι των συμπατριωτών μας που είναι “με τη Ρωσία’”. Ούτε να περιμένουν τι θα κάνουν τα γνωστά κινήματα, που έχουν αποδείξει πως το μόνο που μισούν είναι η Δύση και τα μόνα δεινά που αναδεικνύουν είναι τα “δυτικά”. Και φυσικά δεν μπορεί να υπάρξει Σοσιαλδημοκρατία που να μη βάζει κι αυτά τα θέματα στην πρώτη σειρά. Καμιά συνεννόηση με όσους σχετικοποιούν τη ρωσική επιθετικότητα και θολώνουν τα νερά με τον fake αντιφασισμό τους. Οι δημοκράτες τάσσονται με την Ουκρανία και διατηρούν το δικαίωμα να καταγγείλουν τις βαρβαρότητες των πάντων – χωρίς όμως να ξεχνούν ποιο είναι σήμερα το θέμα».