Γράφει ο  Πάνος Αμυράς*

Αυτό που επιδιώκει τώρα το Μαξίμου είναι τα μέτρα για τη μείωση του αφορολόγητου ορίου να ισχύσουν από το 2020 και όχι το 2019 που είναι η χρονιά των προγραμματισμένων εθνικών εκλογών. Θέλει δηλαδή να διασφαλίσει τους καλύτερους όρους για τη διατήρησή του στην καρέκλα μέχρι τον Μάιο του 2019, όταν αναμένεται να γίνουν οι εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές.

Εχει δεχθεί όλα τα επώδυνα μέτρα στη φορολογία και τις συντάξεις αλλά παζαρεύει το χρόνο εφαρμογής τους με βασικό σκοπό να μεταθέσει το πολιτικό κόστος στην επόμενη κυβέρνηση.

Οσο για τα παραμύθια περί σχεδίου ανατροπής της «λαοπρόβλητης κυβέρνησης» δεν βγάζουν πια γέλιο. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ διολισθαίνει σε μονοψήφια ποσοστά πριν καν ληφθούν τα νέα μέτρα δεν απαιτείται καμία συνωμοσία, ο λαός έχει ήδη αποφασίσει.

Πάντως χθες στη συνέντευξη με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ ήταν εμφανώς καταβεβλημένος και έστειλε μήνυμα προς τους Ευρωπαίους ότι εάν δεν τα βρουν στο Eurogroup πρέπει να συγκληθεί Σύνοδος Κορυφής. Φθάνοντας στα άκρα τα όρια της πολιτικής διαπραγμάτευσης απλώς ανεβάζει το λογαριασμό των μέτρων. Το έργο το έχουμε ξαναδεί το 2015, μόνο που τώρα ο Τσίπρας δεν έχει τους πολίτες μαζί του αλλά απέναντι. Ετσι όπως διαμορφώνεται το σκηνικό τρεις είναι οι επιλογές:

Η πρώτη προβλέπει να τα βρουν έστω και την τελευταία στιγμή και ο Τσίπρας να κερδίσει πολιτικό χρόνο, να παραμείνει στο Μαξίμου αλλά και να φορτωθεί μία επώδυνη συμφωνία. Παραλλαγή του σεναρίου αυτού είναι να καθυστερήσει όσο μπορεί τη λήψη των μέτρων ελπίζοντας στον Σουλτς ή σε κάποιο άλλο οικονομικό θαύμα.

Η δεύτερη είναι να θελήσει να κάνει δημοψήφισμα για τα μέτρα, τρικ όμως που δεν μπορεί να πιάσει γιατί η αντιπολίτευση έχει ήδη δηλώσει ότι δεν θα συμμετάσχει σε μια τέτοια διαδικασία. Μπορεί όμως να επιχειρήσει «Κούγκι» ικανοποιώντας τη βασική επιθυμία του Σόιμπλε για Grexit, ενδεχόμενο για το οποίο πρέπει να είναι έτοιμοι στην αντιπολίτευση.

Η τρίτη επιλογή του πρωθυπουργού είναι να τα παρατήσει με εκλογές, όπως εισηγούνται αρκετοί σύντροφοι, πριν ο ΣΥΡΙΖΑ φθάσει στο 3%. Με δεδομένη τη μανία του Τσίπρα για την εξουσία το ενδεχόμενο αυτό δεν μοιάζει πιθανό, ιδίως μάλιστα όταν μέχρι τον Σεπτέμβριο δεν θα έχουν παραγραφεί όσα έχουν σημειωθεί στην περίοδο Βαρουφάκη.

Σε κάθε περίπτωση τα ψέματα για τον Τσίπρα τελείωσαν μαζί με την υπομονή του κόσμου για τον ανεύθυνο τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας.

Η αποτυχία του νόμου Παρασκευόπουλου

Ο τέως υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος έσπευσε να υπερασπιστεί το νόμο του για την αποφυλάκιση κακοποιών υποστηρίζοντας ότι η υποτροπή στο έγκλημα δεν είναι θέμα του χρόνου φυλάκισης. Ομως όταν απελευθερώνονται εκατοντάδες ποινικοί κρατούμενοι που έχουν καταδικαστεί για βαριά εγκλήματα όπως οι ένοπλες ληστείες και μάλιστα κατ’ επανάληψη, η Πολιτεία πρέπει να είναι πολύ πιο προσεκτική. Αντί για γενικές διατάξεις απελευθέρωσης, προτιμότερο είναι οι σωφρονιστικές αρχές να λαμβάνουν υπόψη τη συμπεριφορά των κρατουμένων και η διαγωγή τους να είναι το βασικό κριτήριο για τις αποφάσεις.

Τυφλές απειλές

Προβλέψιμες πλέον και βαρετές οι επιθέσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Γιάννη Στουρνάρα. Ο γραμματέας του κόμματος Π. Ρήγας έβγαλε ήδη παράρτημα:

«Ολοι όσοι διατέλεσαν πρόεδροι τραπεζών, κυρίως της Τράπεζας της Ελλάδας, πρέπει να σταματήσουν να προκαλούν και να προετοιμαστούν να λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό», είπε το κομματικό στέλεχος για να εκπληρώσει τα καθήκοντά του.

Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθει γιατί έχει άλλα ζητήματα μπροστά του, πιο σοβαρά…

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου