Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Η λανθασμένη κατεύθυνση του εκπαιδευτικού συστήματος σε συνδυασμό με την υπερφροντιστηριοποίηση από πολύ μικρές τάξεις δεν έχει αντιμετωπιστεί με πραγματικές μεταρρυθμίσεις έως τώρα.

ΚΑΤΙ, όμως, φαίνεται να αλλάζει. Το υπουργείο Παιδείας κάνει τα πρώτα σημαντικά βήματα. Από τον Σεπτέμβριο του 2023 θα υπάρχουν ολοκαίνουργια βιβλία για όλες τις τάξεις. Αρκεί κανείς να σκεφτεί πως κάποια από τα σημερινά βιβλία προέρχονται ακόμα και από τα βάθη της δεκαετίας του ’90.

ΤΑ καινούργια βιβλία, λοιπόν, θα είναι προσαρμοσμένα στην ψηφιακή εποχή. Απόλυτα λογικό, καθώς πλέον τα παιδιά παίζουν στα δάχτυλα την τεχνολογία από την ηλικία των δύο και τριών ετών. Και είναι, επίσης, λογικό ότι αυτή η ψηφιακή γενιά δεν μπορεί να εντυπωσιαστεί από βιβλία που είναι είτε κακογραμμένα είτε έχουν ξεπερασμένη αισθητική.

ΣΤΗ διδασκαλία μπαίνουν τα QR codes και τα podcasts. Τα βιβλία θα διασυνδέονται με ψηφιακό υλικό. Ακουστικά αρχεία, τρισδιάστατες εικονικές περιηγήσεις, τρισδιάστατοι χάρτες, πειράματα, εκπαιδευτικά παιχνίδια και πολλές ακόμα ψηφιακές εφαρμογές.

ΤΟ ερώτημα που γεννιέται τώρα είναι ποιοι εκπαιδευτικοί και με ποιον τρόπο θα διδάσκουν αυτά τα σύγχρονα και «ψηφιακά» βιβλία. Τα δύο τελευταία χρόνια δεκάδες χιλιάδες δάσκαλοι και καθηγητές έχουν παρακολουθήσει σεμινάρια επιμόρφωσης. Είναι, όμως, αυτό αρκετό; Είναι έτοιμοι οι εκπαιδευτικοί να βάλουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας την αποστήθιση ή την αναχρονιστική λογική του «βγάλτε μια κόλλα χαρτί»; Μπορούν να ανταποκριθούν στις υψηλές απαιτήσεις μιας νέας νοοτροπίας;

ΚΑΙ, βέβαια, το πιο σημαντικό. Θέλουν; Γιατί, πολλές φορές οι μεταρρυθμίσεις υπονομεύονται από την «αποχή» των ίδιων των εκπαιδευτικών.

ΤΟ πρώτο βήμα έγινε. Το «άψυχο υλικό» των βιβλίων και των προγραμμάτων εκσυγχρονίζεται. Τώρα, έρχεται η ώρα για το δεύτερο και πιο δύσκολο βήμα που είναι ο εκσυγχρονισμός της νοοτροπίας του «έμψυχου υλικού».

Η αυστηρή αξιολόγηση είναι μονόδρομος. Οσο κι αν φωνάζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης όσο κι αν αντιστέκονται οι συνδικαλιστές. Ηδη έχουν χαθεί δεκαετίες. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Οι εκπαιδευτικοί που δεν μπορούν ή δεν θέλουν πρέπει να σταματήσουν να μπαίνουν στις τάξεις. Δεν μπορεί να συνεχίζεται άλλο η παρακμή. Η πολιτική βούληση υπάρχει. Εχει έρθει η ώρα να ξαναγίνει το σχολείο ο κύριος πυλώνας του εκπαιδευτικού συστήματος και να παταχθεί η υπερφροντιστηριοποίηση. Δεν είναι εύκολο. Αλλά καμία πραγματική μεταρρύθμιση δεν είναι εύκολη.

Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου