Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ηταν η χρονιά που ο εκκεντρικός θρύλος του σκακιού, Μπόμπι Φίσερ, νικούσε τον Σοβιετικό πρωταθλητή Μπόρις Σπάσκι στο Ρέικιαβικ, μεταφέροντας το σκακιστικό στέμμα από τη Μόσχα στην Ουάσιγκτον.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή από το να χάνεις στο «άθλημά σου» – κι αυτό ακριβώς έπαθαν πριν από 50 χρόνια οι Αμερικανοί μπασκετμπολίστες και ο Ρώσος σκακιστής. Στο μεταξύ, τα χρόνια πέρασαν κι άλλαξαν οι καιροί, αλλά όχι τόσο ώστε οι συμβολισμοί να χάσουν την αξία τους.

Οι συμπαθείς Βραζιλιάνοι πίστευαν ότι δεν θα ξαναζήσουν ποτέ το «Μαρακανάσο» του 1950, όταν έχασαν εντός έδρας τον άτυπο τελικό με την Ουρουγουάη, κι ας τους αρκούσε μια ισοπαλία για να σηκώσουν το πρώτο Ζιλ Ριμέ στην ιστορία τους.

Το ηχηρό 1-7 από τους Γερμανούς στο Μουντιάλ του 2014 ήταν ένα μάθημα ζωής: Ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ και πάντα να προετοιμάζεσαι για το χειρότερο. Για να αφήσουμε, όμως, την παρελθοντολογία και να έρθουμε στο σήμερα, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί του Πεκίνου μας επιφύλαξαν μια έκπληξη.

Στο τουρνουά συνέβη κάτι που θύμισε την ατυχή προσπάθεια της Ελλάδας το 2004 να φτιάξει εθνική ομάδα μπέιζμπολ με ομογενείς, ένα ανέκδοτο που παραπέμπει περισσότερο στο ευφυές σίριαλ με το curling.

Toυς δαιμόνιους Νεοέλληνες αποφάσισαν να μιμηθούν οι Νεοκινέζοι (συγγνώμη για το νεολογισμό, αλλά υποτίθεται κουβαλούν κι αυτοί μια αρχαία σοφία), δημιουργώντας με τη σειρά τους μια εθνική χόκεϊ επί πάγου από ξένους που έλαβαν άρον-άρον την κινεζική ιθαγένεια.

Αυτό το συνονθύλευμα συνετρίβη 8-0 στην πρεμιέρα από μια δευτεροκλασάτη ομάδα των ΗΠΑ, δικαιολογώντας όσους επέμεναν να μη συμμετάσχει η εθνική χόκεϊ Κίνας στο χειμερινό ολυμπιακό τουρνουά (καίτοι οικοδέσποινα), για να μη διασυρθεί το άθλημα.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr