Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΤΟ παράπτωμα του τέως υπουργού ήταν ότι δεν αντέδρασε στο παραλήρημα παλαιοκομματισμού και κυνισμού του δημάρχου Σπάρτης Π. Δούκα, ο οποίος -υφυπουργός Οικονομικών τότε- είπε ότι η Ν.Δ. το 2007, μετά τις φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία, κέρδισε τις εκλογές επειδή είχε «κατέβει κάτω με τσάντες και αποζημιώναμε τον κόσμο» κι έτσι «γυρίσαμε το παιχνίδι εκεί που πέφταμε με 15%». Ο κ. Δούκας το είπε περίπου ως συμβουλή στον τέως υπουργό, για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσει τα αιτήματα των αγροτών για αποζημιώσεις λόγω παγετού. Και ίσως όχι μόνο. Η συμβουλή του μπορεί να ήταν και σύσταση για ευρύτερη χρήση της δοκιμασμένης μεθόδου, της ωμής εξαγοράς ψήφων. Η «υπερήφανη συμβουλή» του όμως ήταν ευθεία προσβολή στη μνήμη των 49 θυμάτων του 2007. Και ο υπουργός; Γελούσε μαζί με τους υπόλοιπους, αστειευόμενος και χαριεντιζόμενος, ότι «από τότε έχετε μείνει στην Ιστορία με αυτά τα οποία κάνατε εκεί και… υπολειπόμεθα, ό,τι κι αν κάνουμε, μετά από αυτή την… εποποιία»!

Ο παλαιοκομματισμός, ο κυνισμός και η πολιτική ελαφρότητα πιάστηκαν χέρι-χέρι και το έριξαν στο «συρτό». Πιο εύθυμος και τσαχπίνικος χορός από τον τσάμικο, στον οποίο το έχουν ρίξει κάποιοι άλλοι. Πιο «βαρύς» και «ασήκωτος» χορός. Ο Σ. Λιβανός απεδείχθη ανεπαρκής να αντιδράσει, ως ώφειλε, στο φιγουρατζίδικο κρεσέντο του δημάρχου. Και σε κάθε περίπτωση, όφειλε να μην καταπατήσει τον αξιακό κώδικα που προσπαθεί να τηρήσει η κυβέρνηση. Γι’ αυτό και ο Κ. Μητσοτάκης τον απέπεμψε ακαριαία, μόλις έμαθε το περιστατικό και είδε και το βίντεο.

ΚΙ ΑΥΤΟ συμβαίνει τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει γυρίσει κανονικά στην «τρελή». Από τη μια ο Π. Πολάκης, προκειμένου να ελεγχθούν οι «αρμοί της εξουσίας», να ζητάει ευθέως νέα, ουσιαστικά «δική» του σχολή δικαστών. Από την άλλη, η Τ. Χριστοδουλοπούλου να φαντασιώνεται την εποχή των «πρασινοφρουρών», θεωρώντας και λογικό, θεσμικά ανεκτό και αριστερό, την «άλλη φορά», να μπουν σε καίριες θέσεις του Δημοσίου στελέχη του κόμματος. Και πάρα δίπλα ο φέρελπις Κ. Ζαχαριάδης να… καταλαβαίνει απ’ αυτό το αίσχος που έγινε στη Σπάρτη ότι «τον απέπεμψε επειδή άκουσε την αλήθεια και δεν αντέδρασε»!

ΠΡΟΦΑΝΩΣ, το να μιλάνε για «αλήθεια» στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έστησε ολόκληρο μεταμεσονύχτιο θέατρο -και λίγο αργότερα λαϊκή απογευματινή, με… δορυφορικά αποτυπώματα εμπρησμών- κάνοντας τους ανήξερους για τα 103 θύματα στο Μάτι, κάνει τους συντρόφους, οι οποίοι έγραψαν σε κείμενό τους ότι «το μπούλινγκ δεν είναι ίδιον της Αριστεράς», να αισθάνονται τουλάχιστον αφελείς Αρσακειάδες της παλιάς εποχής. Αυτή η σύγκριση, όμως, είναι και μια χρήσιμη ευκαιρία να ξεμπερδευτεί κάπως η ελληνική κοινωνία. Η οποία δικαίως εν μέρει -μετά τα Μνημόνια η πανδημία αγκαλιά με την ύφεση και μετά η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια, ενώ μεσολάβησαν τα θρίλερ με τον Ερντογάν στον Εβρο και στην Ανατολική Μεσόγειο-παραμένει «θολωμένη». Και η αλήθεια είναι πως δεν της έχει δοθεί ένα επαρκές διάστημα κανονικότητας, ώστε να έρθει στα ίσια της. Το αποτέλεσμα όμως δεν αλλάζει, παρότι τα τελευταία 2,5 χρόνια είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα με τα 4,5 χρόνια της πρώτης φοράς Αριστεράς με «μαγκούρα» τον Π. Καμμένο. Από τη μια, η άμεση και έμπρακτη έκφραση δυσανεξίας από τον Κ. Μητσοτάκη σε επιπόλαιες και ανεύθυνες συμπεριφορές. Και από την άλλη, ο «σιωπηλός Βούδας της Κουμουνδούρου», ο οποίος ανέχεται τις σεξιστικές και αγροίκικες ακρότητες με τα «τσίγκινα σωβρακάκια», αλλά και όλες τις θεσμικές ακροβασίες που «υπόσχονται» τα στελέχη του.

ΕΙΝΑΙ μια ευκαιρία για την κοινωνία να αποφασίσει και να επιλέξει ποιο πολιτικό πολιτισμό και ποια αισθητική θέλει στη δημόσια σφαίρα. Η «περίπτωση Σ. Λιβανού» ασφαλώς και έχει κάποιο κόστος. Το πήρε -πάλι- ο Κ. Μητσοτάκης. Αθροίζοντάς το με τα προηγούμενα κόστη που έχει αναλάβει προσωπικά. Οι «περιπτώσεις Π. Πολάκη-Τ. Χριστοδουλοπούλου», οι οποίες απολαμβάνουν την αμέριστη στήριξη του Α. Τσίπρα, είναι η «άλλη επιλογή»…

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑ ΤΟΥ

Η κυβέρνηση και ο υπ. Προστασίας του Πολίτη είπαν από την πρώτη στιγμή ότι τη στυγερή δολοφονία του 19χρονου Αλκη τη θεώρησαν «ζήτημα τιμής». Και ως τέτοιο την αντιμετώπισαν. Η ΕΛ.ΑΣ. έχει συλλάβει ήδη τη μεγάλη πλειοψηφία των δραστών και, όπως λένε οι πληροφορίες, έχει αρκετά στοιχεία τα οποία μπορούν να οδηγήσουν στην εξάρθρωση της συγκεκριμένης εγκληματικής οργάνωσης. Και μετά; Τελειώσαμε με τον χουλιγκανισμό και την «αθλητική βία»; Ασφαλώς και όχι. Ηδη από τη χθεσινή σύσκεψη που έγινε στο Μ. Μαξίμου προκύπτει ότι μάλλον ισχύει το αυτονόητο. Η κυβέρνηση εμφανίζεται έτοιμη και να αυστηροποιήσει το νόμο και να καλέσει τους παράγοντες του ποδοσφαίρου να αναλάβουν τις ευθύνες τους και η ΕΛ.ΑΣ. να μην κλείνει τα μάτια και η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου λύνει τα χέρια των δικαστικών λειτουργών να εκδικάζουν πιο άμεσα υποθέσεις που αφορούν τον χουλιγκανισμό. Φτάνει; Μάλλον όχι. Καθώς σχεδόν όλα έχουν γίνει, αλλά η περιοδικότητα της βίας δεν μετριάζεται. Οπως λένε οι πιο ειδικοί, το μεγάλο αγκάθι είναι η ΕΠΟ. Παλαιότερα την ΕΠΟ την έπαιρνε το εκάστοτε κυβερνών κόμμα. Τα τελευταία χρόνια όμως την παίρνουν διαδοχικά οι μεγαλοπαράγοντες των ΠΑΕ. Η διοίκηση της ΕΠΟ -επειδή ελέγχει τη διαιτησία και η διαιτησία αποφασίζει, π.χ., ποια ομάδα θα πάει στο Champions League και θα πάρει τα 20 εκατ.- έχει κάνει γύρο σχεδόν όλες τις ομάδες. Από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Αν μαζί με όλα τα προηγούμενα δεν λυθεί με ριζικό και διαφανή τρόπο το θέμα ΕΠΟ, που έχει γίνει και θέμα UEFA, τότε θα μοιάζουμε με σκύλο που κυνηγάει την ουρά του. Αντέχει το σύστημα να μείνουν εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων, π.χ., για 2 χρόνια οι ελληνικές ομάδες; Σε κανέναν δεν είναι ευχάριστο κάτι τέτοιο. Μπορεί όμως να είναι αναγκαίο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στον «αστερισμό του χαρτοπόλεμου»

Δικαίως, ως ένα σημαντικό βαθμό, η προχθεσινή συνέντευξη του Α. Τσίπρα στην «Αυγή» θεωρήθηκε ως η απάντηση των «προεδρικών» στο κείμενο της «Ομπρέλας» με τα 8 «όχι» στο σχέδιο της Κουμουνδούρου να ελέγξει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε αμετακίνητος στο σχέδιό του, παρά τις έντονες αντιδράσεις. Την ίδια περίοδο έχουν βγει στον αέρα σειρά κειμένων. Από τη «Γέφυρα», που στηρίζει το «σχέδιο Τσίπρα» για εκλογή προέδρου και Κ.Ε. από τη βάση, μέχρι την καταγγελία των 500+, που υποστηρίζουν τον Ν. Φίλη στο πολιτικό μπούλινγκ που υπέστη από τον Π. Πολάκη. Σχεδόν δύο μήνες πριν από το συνέδριό του, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στον «αστερισμό του χαρτοπόλεμου»: Οι αντιμαχόμενες τάσεις δημοσιοποιούν τις θέσεις τους, ούτως ώστε στη συνέχεια να διαμορφωθούν οι συσχετισμοί. Με άλλα λόγια, η περίοδος του «χαρτοπόλεμου» προϊδεάζει για τη σφοδρότητα της επικείμενης σύγκρουσης. Κι αν κρίνει κανείς από το πλήθος των κειμένων, τα μποφόρ είναι πολλά…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου