Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ο αρθρογράφος Μοχάμεντ Χουσέιν υπογραμμίζει πως η Τουρκία είναι γεωπολιτικά πολύ ισχυρότερη σε σχέση με τη δεκαετία του ’90 και το έχει αποδείξει πραγματοποιώντας στρατιωτικές εισβολές στη Συρία και τη Λιβύη χωρίς να ζητήσει την άδεια κανενός (σ.σ.: αυτό βέβαια δεν είναι ακριβές, αφού και στις δύο περιπτώσεις είχε την ανοχή των Αμερικανών, στη δε Συρία και των Ρώσων).

Με το σκεπτικό αυτό και με δεδομένο ότι η Τουρκία διατηρεί ήδη βάσεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, ο αρθρογράφος αναρωτιέται αν η Αγκυρα απλώς θα μεσολαβήσει ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές σε περίπτωση που οι Σερβοβόσνιοι διεκδικήσουν την απόσχισή τους με τον εθνικιστή ηγέτη Μίλοραντ Ντόντικ ή αν θα επέμβει ενεργά υπέρ των Βόσνιων μουσουλμάνων. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα πρόκειται για γεωπολιτική βόμβα πρώτου μεγέθους και τεράστια πρόκληση για την Ευρώπη, καθώς πάει περισσότερο από ένας αιώνας που οι Τούρκοι δεν έχουν αναμιχθεί σε στρατιωτική σύγκρουση στα Βαλκάνια -και εν γένει σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Με τη φόρα που έχουν πάρει οι Τούρκοι και με την παροιμιώδη ικανότητά τους να εκμεταλλεύονται τις γεωπολιτικές καραμπόλες των μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Στο Ναγκόρνο Καραμπάχ οι Ρώσοι δεν έκαναν τίποτα για να τους σταματήσουν, επειδή είχαν άχτι τη φιλοδυτική αρμενική κυβέρνηση, ενώ η τουρκική ανάμιξη ευνόησε και τα σχέδια ΗΠΑ-Ισραήλ, στο βαθμό που ο αρμενο-αζερικός πόλεμος στρίμωξε την Τεχεράνη.

Στη Βοσνία, ωστόσο, οι Τούρκοι θα βρουν απέναντι τους τους Ρώσους, οι οποίοι προστατεύουν ανοιχτά τη Σερβία και τους Σερβοβόσνιους. Θα ανάψουν «κόκκινο φως» στον Ερντογάν, εκτός κι αν τα πράγματα ξεφύγουν τόσο, ώστε οι Βόσνιοι μουσουλμάνοι να κινδυνέψουν με μια «δεύτερη γενοκτονία», 30 χρόνια μετά. Αυτό το σενάριο κανείς δεν θέλει να το σκέφτεται.