Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Οπως το 1945 το Ράιχ έγινε «σάντουιτς» ανάμεσα στις Δυτικές Δυνάμεις και την Ευρασιατική Σοβιετία, το ίδιο κινδυνεύει να πάθει τώρα, όντας ουσιαστικά αφοπλισμένο και περιορισμένο στα αβγά του. Το τίμημα της γερμανικής αλαζονείας στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα ήταν ο διαμελισμός και η απώλεια εδαφών, κυρίως προς την Πολωνία.

Το τίμημα που κινδυνεύει να πληρώσει τώρα -χωρίς να φταίει σε τίποτα!- είναι η απώλεια των τεράστιων οικονομικών κερδών της επανένωσης του 1990, είτε η Γερμανία ενδώσει στις πιέσεις των Αμερικανών και συμβάλλει παντοιοτρόπως στην αντιρωσική εκστρατεία του ΝΑΤΟ είτε αντισταθεί προσπαθώντας να διατηρήσει ένα μίνιμουμ καλών σχέσεων με τη Μόσχα.

Ο Σοσιαλδημοκράτης Ολαφ Σολτς -χωρίς να είναι ακριβώς θαυμαστής της Ostpolitik του Βίλι Μπραντ- προσπαθεί να κρατήσει τα μπόσικα, αναβάλλοντας διαρκώς τη συνάντηση με τον Μπάιντεν. Πήγε, όμως, και τον βρήκε στην καγκελαρία ο αρχηγός της CIA, Γουίλιαμ Μπερνς, και είναι προφανές τι του είπε.

Παίζοντας με τις ιστορικές ενοχές και τις φοβίες των Γερμανών, ο Ουκρανός ΥΠΕΞ, Ντμίτρο Κουλέμπα, κάλεσε μέσω της «Welt» τη Γερμανία να αναλογιστεί τα ιστορικά λάθη της απέναντι στη χώρα του και να μη τα επαναλάβει, αρνούμενη να στείλει όπλα στην Ουκρανία. Οι Γερμανοί πουλάνε όπλα ακόμη και σε χώρες που διεξάγουν επιθετικούς πολέμους (Τουρκία, Σ. Αραβία κ.λπ.), αλλά αν δυσαρεστήσουν τη Ρωσία κινδυνεύουν να ξεπαγιάσουν από το κρύο και να επιβραδυνθεί η βιομηχανική τους παραγωγή.

Αυτό προφανώς είχε κατά νου ο καρατομηθείς αρχηγός του γερμανικού Ναυτικού, Κάι-Αχιμ Σένμπαχ, λέγοντας «ινκόγκνιτο» το λογικό ότι ο Πούτιν απαιτεί απλώς τον δέοντα σεβασμό και ανησυχεί για την ασφάλειά του. Η οριζόντια διαίρεση του γερμανικού πολιτικού κόσμου αναφορικά με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία και τον Nord Stream 2 καταδεικνύει την υπαρξιακή διάσταση του διλήμματος.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr