Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ο Αλ. Τσίπρας με την αιφνιδιαστική κίνησή του μπορεί να έβαλε μια πινελιά εκσυγχρονισμού στο κόμμα του και να πήρε μαζί του τους «πασοκογενείς» και την ταλαντευόμενη «ΡΕΝΕ», αλλά πείσμωσε την «Ομπρέλα». Σύμφωνα με πληροφορίες είναι τέτοια η ένταση που επικρατεί στους κόλπους των «53», ώστε να πέφτουν στο τραπέζι μέχρι και ακραίες προτάσεις για «διάσπαση», με το σκεπτικό, «αντί να μας διώξει ο Αλέξης να φύγουμε μόνοι μας».

«Κίνηση απελπισίας»

Ωστόσο, όπως φαίνεται, δεν είναι αυτή η κυρίαρχη άποψη. Τα ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που διαθέτουν και μεγάλη εμπειρία στα εσωκομματικά, φαίνεται να προκρίνουν πιο «ουσιαστικές και αποτελεσματικές λύσεις». Κάνουν λόγο για μια «κίνηση απελπισίας» του Α. Τσίπρα, η οποία «προεξοφλεί την ήττα στις εκλογές». Αυτό το στοιχείο αναμένεται να τίθεται με μεγάλη ένταση στις διαδικασίες εν όψει του συνεδρίου που θα αρχίσει τελικά στις 31 Μαρτίου. Οπως και η αποκωδικοποίηση του «αιφνιδιασμού»: Ο Αλ. Τσίπρας, λένε, προεξοφλώντας την ήττα του, επιδιώκει να εκλεγεί απευθείας από τη βάση μερικούς μήνες πριν από τις εκλογές, ούτως «ώστε να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος και μετά τη νέα ήττα του», αφού η εκλογή του από τη βάση θα είναι ακόμα νωπή.

Βέβαια, αυτή η εκτίμηση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης προεξοφλεί με τη σειρά της τη νίκη του Αλ. Τσίπρα στην εκλογή από τη βάση. Το δίλημμα που τίθεται μεταξύ των διαφωνούντων είναι ποια κίνηση μπορεί να αποδυναμώσει περισσότερο τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε «αρχηγικό κόμμα», που «θα έχει ιδιοκτήτη». Η ηχηρή αποχώρηση δεν έχει ισχυρά ερείσματα. Αλλωστε υπάρχει και το προηγούμενο με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο οποίος μετά τη διάσπαση του 2015 χάθηκε μαζί με το κόμμα του. Ως πιο ενδεδειγμένη κίνηση θεωρείται η ύπαρξη ενός αντιπάλου του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος θα μπορούσε να καταγράψει ένα ισχυρό ποσοστό και να διαμορφώσει έναν ισχυρό πόλο στο κόμμα. Η πρόταση αυτή, που θεωρείται και ως η πιο «ρεαλιστική και ουσιαστική», έχει το πρόβλημα του προσώπου. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που θα μπορούσε να είναι ο αντίπαλος του Αλ. Τσίπρα, φαίνεται πως δεν θέλει να παίξει αυτόν τον ρόλο. Αλλά και να επιμένει στην άποψη που έχει εκφράσει σε ανύποπτη στιγμή, ότι μετά τον Αλ. Τσίπρα η ηγεσία πρέπει να περάσει στη νεότερη γενιά.

Τα ονόματα που ακούγονται είναι των Κ. Χαρίτση και Γ. Σακελλαρίδη. Και οι δυο έχουν τα «αριστερά χαρακτηριστικά» που θέλει η «Ομπρέλα», ανήκουν στη νέα γενιά του κόμματος, αλλά και οι δυο εμφανίζονται απρόθυμοι. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις στελεχών της αντιπολίτευσης, «οι δύο μήνες που μεσολαβούν έως το συνέδριο είναι μεγάλος πολιτικός χρόνος, τόσο, ώστε πολλά να μπορούν να αλλάξουν, ακόμα και η γνώμη προσώπων».

Πόσα μέλη θα ψηφίσουν;

Σε κάθε περίπτωση εξετάζονται τα νέα δεδομένα. Και τα πρόσωπα που έχουν τις προδιαγραφές (παλιά και νέα) πιέζονται να δουν την κατάσταση «μέσα από τα νέα δεδομένα». Είναι νωρίς ακόμα για να φανεί αν κάποιος μπορεί να μεταπειστεί. Το σίγουρο είναι ότι τα «μαχαίρια έχουν βγει από τα θηκάρια». Κρίσιμη παράμετρος στον νέο γύρο του εμφυλίου είναι πόσα μέλη θα ψηφίσουν τελικά στην εκλογή του προέδρου, της Κεντρικής Επιτροπής και της Επιτροπής Δεοντολογίας από τη βάση. Τυπικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περίπου 60.000 μέλη. Στην Κουμουνδούρου εκτιμούν ότι η καινοτομία του Αλ. Τσίπρα θα φέρει καινούργια μέλη στο κόμμα. Ωστόσο, υπάρχει ένας «αναγκαστικός πήχης»: Οι 270.000 πολίτες που πήγαν στις κάλπες του ΚΙΝΑΛ. Οσο κι αν η επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως «άλλο ΣΥΡΙΖΑ που ψηφίζουν μόνο μέλη κι άλλο ΚΙΝΑΛ που ψήφισαν και οι φίλοι», η σύγκριση είναι αναπόφευκτη. Πόσω μάλλον που το ΚΙΝΑΛ υπό τον Ν. Ανδρουλάκη δείχνει να πιέζει -δημοσκοπικά- όλο και περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι όπως σημειώνουν βασικά μέλη των «53», «αν στις δικές μας εκλογές έρθουν πολλοί λιγότεροι από όσους πήγαν στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ., τότε θα επηρεαστεί και το εκλογικό αποτέλεσμα».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου