Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ποιητικότερη πολιτική αποστροφή σε λόγο πρωθυπουργού σε συζήτηση Προϋπολογισμού δεν άκουσα σαράντα χρόνια που παρακολουθώ τη συγκεκριμένη κοινοβουλευτική διαδικασία, που καθορίζει την ατζέντα της οικονομίας για τον επόμενο χρόνο.

Μετά τους πρώτους μήνες από την εκλογική πανωλεθρία, κάθε τόσο, η Κουμουνδούρου «απειλούσε» ότι ο Τσίπρας θα ζητήσει εκλογές. Περνούσαν οι μήνες και οι εκλογές… αζήτητες. Μας φαινόταν απίστευτο: Τόση αυτοσυγκράτηση, αλλά κυρίως επίγνωση για το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου 2023; Δεν την περιμένεις από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Γράψτε λάθος, λοιπόν. Δεν ήταν η επίγνωση της πλήρους αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να επανακάμψει. Είναι που τώρα στριμώχτηκε, οπότε αποφάσισε «κάτι να λέει» για να μην ξεπουπουλιαστεί εντελώς ο ΣΥΡΙΖΑ από τους ΠΑΣΟΚους που επιστρέφουν στην «κοιτίδα» τους. Αλλά μη νομίζετε ότι διακινδύνευσε ζητώντας εκλογές: Εχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην υπευθυνότητα, στην αξιοπιστία του Μητσοτάκη: «Εκλογές στο τέλος της τετραετίας»…

Υπήρξε και η κωμική πλευρά της αίτησης Τσίπρα για εκλογές. Πετάχτηκε ταυτόχρονα ο Μπαλαούρας και τις ζήτησε. Οπότε, θυμήθηκα το ανεπανάληπτο του Γεωργίου Παπανδρέου. Αγόρευε, όταν αντιπολιτευόμενος βουλευτής του φώναξε «είσαι προδότης». «Ποιος το είπε αυτό;», ρώτησε ο Γεώργιος Παπανδρέου, δήθεν έμπλεος οργής -τονίζω το Γεώργιος μήπως και καταλάβατε λάθος-. «Eγώ», ακούστηκε από τα ορεινά. «Εσείς; Α! Δεν έχει καμία σημασία», είπε και συνέχισε την αγόρευσή του.

Η αλήθεια είναι ότι στους πρώτους μήνες της πανδημίας πολλοί ήταν εκείνοι που προέτρεπαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κηρύξει εκλογές, με την υποσημείωση ότι θα κάνει περίπατο. Αλλά αυτός δεν θα ήταν ο Κυριάκος, τον οποίο ψήφισαν πολίτες, από όλα τα κόμματα, επειδή πιστεύουν ότι είναι ο μόνος που θα κάνει τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος για να πάει μπροστά.

Είμαι σχεδόν βέβαιη ότι ο Τσίπρας δεν έκανε αυτό που επιβάλλεται, όταν έχασε τις εκλογές και μάλιστα τριπλές: Να μελετήσει τον αντίπαλό του σε βάθος και σε πλάτος για να αντιληφθεί τον τρόπο σκέψης του, τις αντιδράσεις του, ακόμη και τα ελάσσονα που συγκροτούν την προσωπογραφία του. Ας είχε, τουλάχιστον, θυμηθεί τους τρεις λόγους για τους οποίους ο Μητσοτάκης απείχε της ψηφοφορίας, στην προεδρική εκλογή του Πρ. Παυλόπουλου, Φεβρουάριο 2015. Θα είχε αποφύγει τις δύο δηλώσεις που έκανε. Αυτές θα του δεἰξουν την έξοδο στην επόμενη αναμέτρηση:

Πρὠτον, αίτηση για εκλογές, τη στιγμή που ο Μητσοτάκης έχει μπροστά του 19 μήνες για να καλύψει και τις πληγές της πανδημίας και να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις του.

Δεύτερον: Να αυτοπροσδιορίζεται «είμαι μελλοντικός πρωθυπουργός».

Ασ’ το, ρε παιδάκι μου. Κάνε το σταυρό σου -λέμε τώρα- να είσαι τρίτος στη Βουλή, μη και βρεθείς στο σπίτι σου…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου