Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Την πρώτη μαζική εμφάνιση αφιονισμένων στην πλατεία Συντάγματος αποτελούσαν ομάδες από στρατευμένους ακραίους αριστερούς, από μεσήλικες που πίστευαν ότι είχαν προδοθεί οι αγώνες τους, το ’60, από πολλούς που τους είχε κτυπήσει η κρίση και την απέδιδαν στις κυβερνήσεις και λιγότερο στο κακό τους κουμάντο, από οφειλέτες τραπεζών που βαυκαλίζονταν ότι ο Τσίπρας θα έρθει για να κηρύξει τη μη πληρωμή πάσης φύσεως δανείων και οφειλών, από τους «επαναστάτες» κατά των διοδίων και πάσης χρήσεως χρεών.

Είχε σημασία, εντέλει, η κομματική τους ταυτότητα; Δεν νομίζω. Ζούσαν την ουτοπία της δικής τους «επανάστασης». Κατέβαιναν Σύνταγμα και συνευρίσκονταν με άλλους με παρόμοιους προβληματισμούς και όλοι μαζί στρέφονταν κατά του συστήματος, της πλουτοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της κυβέρνησης και των κυβερνήσεων από ιδρύσεως ελληνικού κράτους, αλλά ένιωθαν ότι κάπου ανήκουν, ότι μπορούν με φωνές, ύβρεις, προπηλακισμούς να καταλάβουν το μπ@@@@@, τη Βουλή.

Σήμερα τέτοια μάζωξη δεν θα δούμε. Κι αυτές που βλέπουμε προκαλούν άφατη θλίψη. Οι εικόνες αγίων και οι σημαίες συμφύρονται με πλακάτ και «μοναχικά» ανεμίζοντα ράσα, και γυναίκες πολύ θυμωμένες και όλοι μαζί, αποτελώντας έναν πλοχμό στέρησης και καθυστέρησης, παρανόησης και ημιμάθειας, εμπάθειας και ισχυρογνωμοσύνης, εμφορούνται από έναν σκοπό: την απόρριψη του εμβολιασμού, των μέτρων, των γιατρών, του κράτους που τους στερεί την «ελευθερία» τους, επειδή θεσμικά οφείλει να προστατέψει και εκείνους αλλά και τα εκατομμύρια των πολιτών που αντιλαμβάνονται ότι το εμβόλιο αποτελεί τη μόνη προστασία, έναντι του Covid-19. Οσο το σκέφτομαι, αυτοί από μόνοι τους δεν ξέρω αν αποτελούν κοινωνικό κίνδυνο, πέραν εκείνου εναντίον του εαυτού τους, της οικογένειάς τους.

Ομως η ομάδα με τις στολές παραλλαγής που όρμησαν στον διευθυντή του σχολείου, του πέρασαν χειροπέδες και τον οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα, απολύτως βέβαιοι ότι υπερασπίζονται το Σύνταγμα το οποίο καταλύουν οι κυβερνητικές αποφάσεις για τον εμβολιασμό, είναι μια ιστορία που δεν μπορεί να αποδοθεί στα ξέφτια του Σώρρα και στα απομεινάρια του Μιχαλολιάκου.

Οι φωτογραφίες, στην κυριακάτικη «Real News», των ενόπλων με βαρέος τύπου πολεμικά όπλα είναι ζήτημα που δεν μπορεί να μείνει ούτε σε σχόλια επί των φωτογραφιών τους ούτε πόσες γυναίκες ήταν στην ομάδα ούτε καν αν τα όπλα ήταν σύγχρονα, αν και ρωτώντας έμαθα ότι τα όπλα αυτά δεν είναι από εκείνα που αγοράζονται… στην Ομόνοια. Νομίζω ότι χρήζει το όλο θέμα ουσιαστικής αντιμετώπισης. Για τα σοβαρά ας είμαστε επιμελέστατοι…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου