Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αραγε το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου πρέπει να αξιολογηθεί πολιτικά, ποιον -από τους έξι υποψηφίους, και νυν δύο- θέλει ως αρχηγό η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ ή και ο εντόπιος μητροπολίτης; Ποιο κόμμα επωφελείται αν εκλεγεί ο Νίκος Ανδρουλάκης ή ανεπανακάμψει ο Γιώργος Παπανδρέου; Τω όντι, ανάξια πολιτικού λόγου συζήτηση το γε νυν έχον.

Παρέκβαση: Ειλικρινά απορώ με τον υποψήφιο τέως πρωθυπουργό. Γιατί απαιτεί την επανάκρισή του από τους οπαδούς και φίλους του ΚΙΝ.ΑΛ.-ΠΑΣΟΚ, τη στιγμή που κρίθηκε από το σύνολο των Ελλήνων, Μάρτη 2011; Η κυβέρνησή του λειτούργησε ως παιδική χαρά και «allou fun park». Κατάντησε, μετά από 24 μήνες, καταρρέοντας, να προσφέρει την Ελλάδα ενέχυρο στην τρόικα. Οι πολίτες, οργισμένοι, τον απέρριψαν ως ακατάλληλο, κατώτερο των περιστάσεων, ανίκανο να αντιληφθεί το χάος στο οποίο οδήγησε τη χώρα.

Τον Οκτώβρη 2009, του είχαν δώσει πρωτοφανή κοινοβουλευτική δύναμη για να πραγματοποιήσει τη υπόσχεσή του, «θα τα αλλάξω όλα και θα δημιουργήσουμε μιαν άλλη Ελλάδα». Την πραγματοποίησε, εις βάρος… της Ελλάδας, συν τη συνεισφορά του στο επόμενο τετραετές χάος, στέλνοντας τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ στον Τσίπρα!

Αν είχε ενσυναίσθηση, δεν θα έπρεπε να διεκδικήσει την επιστροφή του. Κι αν είχε συναίσθηση της νυν εντολής των οπαδὠν και φίλων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ., θα είχε ήδη αποσυρθεί από τη νέα εκλογική διαδικασία. Κλείνει η παρέκβαση.

Σε τι προσβλέπει ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την εκλογική διαδικασία στο τρίτο κόμμα του Κοινοβουλίου; Υποθέτω να αναδειχθεί ως αρχηγός ένας σύγχρονος, έντιμος, μετριοπαθής πολιτικός που να αντιλαμβάνεται τις ανάγκες της χώρας αλλά και την αντίξοη περιρρέουσα γεωπολιτική ατμόσφαιρα. Δηλαδή, αρχηγό που θα θέλει και θα μπορεί να συμβάλει σ’ ένα σταθερό και ευοίωνο μέλλον, με ικανό αντιπολιτευτικό λόγο, μακριά από λαϊκισμούς, ύβρεις και διχαστικές ενέργειες.
Λογικό είναι, μετά την τέλεια ανικανότητα που επέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ, επί δυόμισι χρόνια, να επιτελέσει τα καθήκοντα που αναθέτει στην αξιωματική αντιπολίτευση το Σύνταγμα, ο κάθε Μητσοτάκης θα ήθελε να αναδειχθεί μια αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση. Οσον αφορά στο ΚΙΝ.ΑΛ. και με τις σημερινές δυνάμεις του, και υπό την ηγεσία της έντιμης και πολιτικά αξιοπρεπούς Φώτης Γενηματά, άσκησε κοινοβουλευτική τακτική της συνταγματικής συνεισφοράς και όχι της κατεδάφισης.
Θα ήταν, τω όντι, επίτευγμα να αποκατασταθεί ένας ειλικρινής πολιτικός διάλογος προς όφελος των εθνικών συμφερόντων. Ναι μεν οι ηγεσίες των κομμάτων είναι πολιτικά αντίπαλες προς την πρωτεύουσα κυβερνητική δύναμη, αλλά δεν μπορεί να είναι εχθρές, καλλιεργώντας τον διχασμό και πορευόμενες στο επικίνδυνο σύμπαν τού ΟΧΙ σε όλα.

Αυτά για την ώρα. Οταν έχουμε αύριο τελικό το αποτέλεσμα της μονομαχίας, θα επανέλθουμε…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου