Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Το οποίο μπορεί να γίνει και τριήμερο αν στις 26 του μηνός «σκαντζάρουμε» με τους συναδέλφους τη βάρδια της Πρωτοχρονιάς. Η τελευταία φορά που «χάλασε» η δημοσιογραφική ραστώνη πρέπει να ήταν στις 24 Δεκεμβρίου του 1989, με την εκτέλεση του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία και τον μίνι εμφύλιο λαού/στρατού κατά της Σεκουριτάτε, που παρακολουθούσε ο πλανήτης με κομμένη ανάσα.

Τρεις δεκαετίες πέρασαν σαν νερό και οι εφημερίδες λειτουργούν πια ως «παράρτημα πολυτελείας» των ψηφιακών multimedia. Ομως εμείς οι παλιοί -καίτοι γνωρίζουμε πως οτιδήποτε έκτακτο θα το δούμε αμέσως στις οθόνες των τάμπλετ και των κινητών μας- δεν παύουμε να ανησυχούμε, λόγω επαγγελματικής διαστροφής, για το τι θα γίνει στη Λιβύη στις 24 Δεκεμβρίου του 2021.

Ακριβώς σε έναν μήνα από σήμερα. Η παρέλαση υποψήφιων προέδρων -98 υπέβαλαν τα χαρτιά τους στην εκλογική επιτροπή και στις δικαστικές αρχές, ζωή να έχουν!- θα μπορούσε να είναι γραφική αν οι πρώτες ελεύθερες (ο Θεός να τις κάνει…) λιβυκές κάλπες δεν θύμιζαν αχαρτογράφητο ναρκοπέδιο. Αντί για ψήφους, το ίδιο και το επόμενο βράδυ μπορεί να μετράμε νεκρούς.

Ή στην καλύτερη περίπτωση να δούμε άλλους να πανηγυρίζουν στην Τρίπολη (τους φιλότουρκους του Ντμπεϊμπά), άλλους στην Κυρηναϊκή (τους οπαδούς του Χαφτάρ) κι άλλους στη Σύρτη (τους νεο-κανταφικούς του Σαΐφ αλ Ισλάμ Καντάφι, ο οποίος σύμφωνα με το σαουδαραβικό Al Arabiya θα εξασφάλιζε την ανοχή του 50%-70% του λιβυκού πληθυσμού, παίρνοντας αναίμακτη εκδίκηση για τον πατέρα του).

Το σίγουρο είναι ότι για τους οπαδούς του betting υπάρχουν -δυστυχώς- πολλά περισσότερα στοιχήματα στις λιβυκές εκλογές από τα ποσοστά των υποψηφίων…

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr