Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Πρόκειται για δύο απόμακρους κόσμους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν με εντελώς διαφορετικά κριτήρια τις προεδρικές εκλογές. Κάποτε το Ρουμπέ ήταν πρωτεύουσα της ανθηρής γαλλικής κλωστοϋφαντουργίας και προπύργιο των Σοσιαλιστών. Σήμερα, το 45% των 100.000 κατοίκων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και αδιαφορούν παγερά για το ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος.

Δεν αποκαλείται τυχαία «πρωτεύουσα της αποχής». Και βέβαια, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν βγήκε πρώτο με 26% στις περιφερειακές του 2015. Οχι όμως επειδή ο κόσμος ξετρελάθηκε μαζί του, αλλά επειδή ήταν ο τυφλός στους μονόφθαλμους. Πρώτη θα βγει και τώρα η Λεπέν, μεταξύ των ελάχιστων που θα ψηφίσουν, χωρίς οι «Ρουμπελιώτες» να περιμένουν και πολλά από δαύτην.

Οι μουσουλμάνοι της πόλης θα πάνε στο εκλογικό τμήμα μόνο και μόνο για να της κόψουν το δρόμο. «Κάποιοι άνεργοι στις ουρές των συσσιτίων πιστεύουν πως αν βγει η Λεπέν θα λύσει τα προβλήματά τους. Κάνουν όμως λάθος», είπε στην ιστοσελίδα Local ο 42χρονος κηπουρός του δημαρχείου, Μπραΐμ Φουντί. Στο λουξ «πλανήτη» Νεϊγί-συρ-Σεν η φτώχεια δεν ξεπερνά το 7% και στις προηγούμενες εκλογές απείχε μόνο το 11,8%. Αν και συνορεύουν με την επιχειρηματική La Defence, οι καλοζωισμένοι μεσόκοποι του Νεϊγί δεν ψηφίζουν το νεανία Μακρόν, αλλά σαν καλοί παραδοσιακοί Δεξιοί παραμένουν πιστοί στον Φρανσουά Φιγιόν, θεωρώντας «υπερβολές του Τύπου» το Penelopegate.

Σε άλλα σημεία της Γαλλίας, τα ρεύματα Φιγιόν-Λεπέν επικοινωνούν μεταξύ τους. Οχι στο αριστοκρατικό Νεϊγί, που ακούνε για Frexit και φρίττουν. «Τη Λεπέν; Ποτέ! Θα προτιμούσα να ψηφίσω Μελανσόν», ορκίζεται ένας 68χρονος «Νεϊγαίος».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου