Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Κάθε χώρα για να μπορέσει να κάνει βήματα προς τα εμπρός χρειάζεται αλλαγές, μεταρρυθμίσεις για να μπορεί να αντεπεξέλθει στις αστραπιαίες ταχύτητες με τις οποίες αλλάζει πλέον ο πλανήτης.

Η Ιστορία κάθε χώρας αποτελεί ανεξάντλητο θησαυρό έμπνευσης για την επόμενη μέρα. Από τις νίκες, τις ήττες, τα σωστά και τα λάθη του παρελθόντος η χώρα παίρνει μαθήματα, για να γνωρίζει τι πρέπει να προσέχει, τι πρέπει να επαναλάβει και τι όχι. ΠΩΣ και ποιοι γράφουν την Ιστορία; Περιέχει αλήθειες και ψέματα, μύθους ή πραγματικά γεγονότα;

Μπορεί να υπάρξει αντικειμενικότητα στην Ιστορία ενός έθνους; Σε κάθε χώρα υπάρχουν αρκετές διαφορετικές οπτικές γωνίες από τις οποίες περιγράφονται ιστορικά γεγονότα. Δεκάδες ιστορικοί και επιστήμονες μπορούν να συμφωνούν ή να διαφωνούν επί δεκαετίες και πάντοτε η πολιτική τους τοποθέτηση παίζει βαρύνοντα ρόλο στη διαμόρφωση των απόψεών τους απέναντι σε «καυτά» ζητήματα. Επίσημη Ιστορία θεωρείται, όμως, εκείνη που διδάσκονται οι νέες γενιές στα σχολεία. Τα βιβλία που διδάσκονται οι νέες γενιές διαμορφώνουν σε εξαιρετικά σημαντικό βαθμό τα πιστεύω του μελλοντικού πολίτη σε σχέση με την πατρίδα του.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ το λόγο η Ιστορία δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Τα τραγικά αποτελέσματα τα είδαμε πριν από λίγα χρόνια όταν στην προσπάθεια «προοδευτικού εκσυγχρονισμού» των σχολικών βιβλίων η Ρεπούση βάφτισε «συνωστισμό στην προκυμαία της Σμύρνης» τη Μικρασιατική Καταστροφή. Τώρα, η πρώτη φορά Αριστερά επανέρχεται και ο υπουργός Παιδείας προαναγγέλλει πως θα δοθεί πολιτική μάχη για τις αλλαγές στα βιβλία.

Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να διαχειριστεί με επιτυχία την οικονομία και την καθημερινότητα των πολιτών είναι πραγματικά εξαιρετικά επικίνδυνο να ανοίγει συζήτηση γύρω από την αλλαγή της θεώρησης της ελληνικής Ιστορίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να επιθυμεί να βάλει στο τραπέζι της πολιτικής αντιπαράθεσης ιστορικά γεγονότα, απλά για να ανεβάσει και πάλι το «αριστερόμετρο» μιας κυβέρνησης που παραπαίει. ΙΣΩΣ ένα ξεχωριστό κεφάλαιο που θα έπρεπε να διδαχθούν οι μαθητές να ήταν ο ρόλος και οι καταστροφικές συνέπειες του διχασμού στη σύγχρονη πορεία της χώρας.

Τόσο ο Εθνικός Διχασμός όσο και ο Εμφύλιος πληρώθηκαν με αίμα και γύρισαν τη χώρα πολλές δεκαετίες πίσω. Μια αναβίωση παθών του παρελθόντος, που θα φούντωνε ακόμα περισσότερο το διχασμό που επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ με την αντιμνημονιακή ρητορική περί προδοτών και το ψευδοδημοψήφισμα, μόνο θετικό αντίκτυπο δεν πρόκειται να έχει, ιδιαίτερα τη στιγμή που η χώρα παλεύει να αποφύγει την έξοδο από την ευρωζώνη και να ανατάξει την οικονομία της. 

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου