Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Αλήθεια, αυτά διδάσκουν στους μαθητές τους, πώς να ψάχνουν «παραθυράκια» για να παραβιάζουν τους κανόνες; Αραγε, αν όλα τα παιδιά μιας τάξης εμφανίσουν σε μία έκθεση πανομοιότυπα γραπτά, θα τα επιβραβεύσουν, ακολουθώντας το παράδειγμα των συνδικαλιστών που εισηγήθηκαν στα μέλη τους, με εμπιστευτική αλληλογραφία μάλιστα, να δώσουν τις ίδιες απαντήσεις στα ερωτηματολόγια της αξιολόγησης;

Είναι δημόσιοι λειτουργοί και μάλιστα στον ευαίσθητο τομέα της εκπαίδευσης όσοι αρνούνται το στοιχειώδες, που είναι να καταγράψουν τις ελλείψεις και τις πιθανές αδυναμίες της μονάδας όπου εργάζονται και μάλιστα χωρίς την παραμικρή μισθολογική ή άλλη επίπτωση; Σιγά την αξιολόγηση, όσοι βαθμολογηθούν χαμηλά θα πρέπει να παρακολουθήσουν επιμορφωτικά σεμινάρια για να προσεγγίσουν τον μέσο όρο των υπόλοιπων εκπαιδευτικών.

Δυστυχώς η αξιολόγηση των σχολείων έχει ήδη γίνει από τους γονείς, που δαπανούν τεράστια ποσά για φροντιστήρια και ιδιαίτερα μαθήματα καλύπτοντας τις τρύπες της σχολικής μάθησης. Οχι ότι η ευθύνη για την έξαρση της παραπαιδείας βαρύνει μόνο τους εκπαιδευτικούς, αλλά η άρνηση να δουν την πραγματικότητα και κυρίως να συμβάλουν με τη γνώμη τους σε μία διαδικασία που μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει, πολλαπλασιάζει τη δική τους συμμετοχή στη στενάχωρη εικόνα για το επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης.

Τέτοιες ενέργειες, όπως τα «σκονάκια» της αξιολόγησης, απλώς σπρώχνουν κόσμο στην ιδιωτική εκπαίδευση, όσοι γονείς το αντέχουν (αριστεροί και δεξιοί) τρέχουν στα κολέγια και τα ιδιωτικά σχολεία. Εάν μάλιστα οι γονείς είχαν το δικαίωμα επιλογής (μέσω μιας «επιταγής εκπαίδευσης») μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών σχολείων, τα πρώτα θα μαράζωναν επειδή εκεί έχουν ριζώσει οι συντεχνιακές λογικές και οι στρουθοκαμηλισμοί απέναντι στις αδυναμίες. Η αξιολόγηση δεν θα λύσει όλα τα προβλήματα, χρειάζονται περισσότεροι πόροι που μπορούν να βρεθούν. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να επιτραπούν τα ιδιαίτερα μαθήματα στους εκπαιδευτικούς και οι φόροι που σήμερα μένουν σε μαύρες τσέπες να κατευθύνονται αποκλειστικά στα δημόσια σχολεία. Ομως, αν δεν καταγραφούν πλήρως οι σημερινές ελλείψεις, δεν θα μπορέσει αύριο να τις αντιμετωπίσει κανείς.

Η ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ

Η εγκατάλειψη της ναυπηγικής βιομηχανίας από τη δεκαετία του ’90 και μετά ήταν ένα εγκληματικό λάθος όχι μόνο για την οικονομία, αλλά συνολικά για τη χώρα.

Οι περίφημες «κρατικοποιήσεις» ναυπηγείων αλλά και η τιμωρητική διάθεση των Βρυξελλών στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν ουσιαστικά επέβαλε το κλείσιμο των μεγάλων μονάδων της χώρας, πληρώθηκαν ακριβά από την εθνική μας οικονομία με τον μαρασμό ενός κλάδου που μπορούσε να προσφέρει πολλά και με χιλιάδες εργαζομένους να μένουν οριστικά εκτός αγοράς εργασίας. Τώρα η κυβέρνηση έχει κάνει σημαντικά βήματα για την αναγέννηση της ναυπηγικής βιομηχανίας.

Μετά τις θετικές εξελίξεις στο Νεώριο της Σύρου και την πώληση του Σκαραμαγκά στον εφοπλιστικό όμιλο του κ. Προκοπίου, και τα Ναυπηγεία Ελευσίνας μπαίνουν σε ρότα δυναμικής επαναλειτουργίας μέσω αμερικανοϊταλικής κοινοπραξίας που θα αναλάβει τα ηνία της επιχείρησης. Εχει γίνει σημαντική δουλειά από τον αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης Αδωνη Γεωργιάδη ώστε να παρακαμφθούν εμπόδια και να πεισθούν οι εργαζόμενοι ότι μόνο με σχέδια εξυγίανσης θα μπορέσουν να εισπράξουν τα δεδουλευμένα τους και να έχουν βιώσιμες δουλειές. Η επιστροφή της ναυπηγικής βιομηχανίας μπορεί να δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας και να ζωντανέψει μικρότερες μονάδες στις ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες της χώρας ώστε το εφοπλιστικό συνάλλαγμα για ναυπηγήσεις ή επισκευές να μένει εδώ.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr