Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΑΥΤΗ τη φορά, όμως, το πρωθυπουργικό αφήγημα διαψεύστηκε με τον πλέον εξευτελιστικό τρόπο. Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας σε πανηγυρική ομιλία του προς τους υπουργούς διατυμπάνιζε την επιστροφή στην ανάπτυξη, η ΕΛ.ΣΤΑΤ. ανακοίνωνε ύφεση για το τελευταίο τρίμηνο του 2016 που συμπαρασύρει σε αρνητικό πρόσημο το ΑΕΠ για όλη την περασμένη χρονιά.

ΚΑΙ το Μαξίμου επιμένει και βάζει στόχο να πέσει η ανεργία από το 23% στο 13% έως το τέλος του 2020. Ουσιαστικά για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο πρέπει στα επόμενα τριάμισι χρόνια να δημιουργηθούν πάνω κάτω 500.000 θέσεις εργασίας. Η κυβέρνηση σύμφωνα με διαρροές διαπραγματεύεται ένα νέο δάνειο ύψους 3 δισ. € από την Παγκόσμια Τράπεζα, για να δημιουργηθούν 300.000 θέσεις εργασίας από το 2018 έως το 2020.

ΕΙΝΑΙ αστείος και συγχρόνως τραγικός ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει ο ΣΥΡΙΖΑ την καταπολέμηση της ανεργίας. Με προγράμματα ολιγόμηνων συμβάσεων που χρηματοδοτούνται είτε από το ΕΣΠΑ είτε ακόμα και από την Παγκόσμια Τράπεζα δεν λύνεται κανένα πρόβλημα. Απλά παρατηρείται μια πρόσκαιρη μείωση στους αριθμούς των ανέργων. Οι συμβασιούχοι -σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα- εργαζόμενοι μόλις λήξει το πρόγραμμα επιστρέφουν και πάλι στην ανεργία, χωρίς να έχουν ελπίδα ουσιαστικής αποκατάστασης.

ΓΙΑ να υπάρξει πραγματική μείωση της ανεργίας πρέπει να πέσει χρήμα στην πραγματική οικονομία. Για να πέσει χρήμα στην πραγματική οικονομία -εφόσον οι τράπεζες ουσιαστικά θα βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση τουλάχιστον έως το 2020- πρέπει εγχώριοι και ξένοι επενδυτές να αισθανθούν ότι η χώρα πια δεν κινδυνεύει με Grexit, ώστε να μην υπάρχει ρίσκο στην επένδυσή τους, αλλά και να διαμορφωθεί ευνοϊκό κλίμα. Για να μην υπάρχει κίνδυνος Grexit πρέπει η κυβέρνηση να σταματήσει τους τσαρλατανισμούς αλά 2015. Παράλληλα, για να δημιουργηθεί ευνοϊκό κλίμα πρέπει να υπάρξει δραστική μείωση των συντελεστών τόσο στη φορολογία όσο και στις εισφορές, ενώ πρέπει να τρέξουν άμεσα τα μεγάλα deals όπως το Ελληνικό και τα περιφερειακά αεροδρόμια όπου το Μαξίμου παίζει καθυστερήσεις.

ΠΩΣ να το πούμε πιο απλά, για να υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας πρέπει να έρθει ανάπτυξη. Ανάπτυξη πραγματική, όχι στα λόγια. Η κυβέρνηση έχει αποδείξει πως ούτε τη βούληση έχει ούτε την ικανότητα να προχωρήσει στα απαιτούμενα βήματα. Αντιθέτως, αντιμετωπίζει με ιδεοληπτικό τρόπο τον ιδιωτικό τομέα και επιχειρεί να μην αλλάξει τίποτα στον αναχρονιστικό δημόσιο τομέα. Ο πρωθυπουργός εδώ και δύο χρόνια εφευρίσκει αφηγήματα για μια ανάπτυξη που ποτέ δεν θα έρθει με τον τρόπο που ο ίδιος κυβερνά.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου