Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Η σημερινή κυβέρνηση έχει νομοθετήσει δύο διαφορετικά επίπεδα αξιολόγησης. Ενα για τη σχολική μονάδα και ένα για τους εκπαιδευτικούς. Για να λέμε την αλήθεια, οι νόμοι είναι αρκετά επιεικείς. Αποτελούν απλά μια «εισαγωγή» στο ακανθώδες ζήτημα της αξιολόγησης. Δεν προβλέπουν ούτε απολύσεις ούτε καν το ξήλωμα κάποιου εκπαιδευτικού και τη μετακίνησή του σε κάποια άλλη υπηρεσία. Οπως και να το δει κανείς όμως, είναι ένα πρώτο βήμα.

Η πραγματικότητα έως τώρα δείχνει πως δύσκολα θα εφαρμοστούν ακόμα και αυτές οι γιαλαντζί αξιολογήσεις. Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί μπλοκάρουν την υλοποίηση. Η συντριπτική πλειοψηφία απέχει από τη διαδικασία. Και ακόμα είμαστε στην αρχή. Στην αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Σιγά να μη συναινέσουν στην ατομική αξιολόγηση.

ΑΣ γυρίσουμε κάποια χρόνια πίσω. Οταν ήμασταν μαθητές καταλαβαίναμε από τις πρώτες ώρες μαθημάτων ποιος δάσκαλος ή καθηγητής έκανε σωστά τη δουλειά του και ποιος όχι. Το ίδιο ισχύει, προφανώς, και για τους σημερινούς μαθητές. Ολοι γνωρίζουν. Και οι εκπαιδευτικοί μεταξύ τους γνωρίζουν.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ εκπαιδευτικοί… αστέρια, υπάρχουν άλλοι που αν τους παρακινούσε το σύστημα θα απέδιδαν καλύτερα και υπάρχουν και εκείνοι που είναι… ανεπίδεκτοι μαθήσεως.

ΕΙΝΑΙ δυνατόν να ψηφίζονται νόμοι και να μην εφαρμόζονται; Ποια είναι η θέση του υπουργείου Παιδείας; Μπαίνουν νέα μαθήματα στο Δημοτικό, αλλάζουν τα βιβλία, το πρόγραμμα σπουδών, ο τρόπος εισαγωγής στα πανεπιστήμια και αυξήθηκαν τα εξεταζόμενα μαθήματα στο Γυμνάσιο από τέσσερα σε επτά. Και τι έγινε; Αυτό δεν είναι μεταρρύθμιση. Αυτά είναι μερεμέτια.

ΟΣΟ δεν προχωράει μια αυστηρού τύπου αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στο δημόσιο σχολείο.

ΘΑ έπρεπε να ντρεπόμαστε ως χώρα, ως κράτος, ως υπουργείο, ως εκπαιδευτικοί, ως πολίτες. Εχουμε πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια; Ο κύριος πυλώνας του εκπαιδευτικού συστήματος είναι το «παρεκπαιδευτικό σύστημα».

ΧΩΡΙΣ φροντιστήριο δεν πάει κανείς πουθενά. Και δεν μιλάμε για στήριξη των μαθητών που προετοιμάζονται να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις. Κέντρα μελέτης στο Δημοτικό, πολυφροντιστήρια για όλα τα μαθήματα στο Γυμνάσιο και, βέβαια, εξειδικευμένη διδασκαλία στο Λύκειο.

ΤΙ κάνουν στο σχολείο; Απλά πηγαίνουν κάθε μέρα επειδή είναι υποχρεωτικό; Πότε θα ανοίξει αυτή η κουβέντα; Πότε θα τολμήσει κάποιος υπουργός να τα βάλει με την υπερφροντιστηριοποίηση; Κινδυνεύουμε να φτάσουμε στο 2030 με ένα εκπαιδευτικό σύστημα από τη δεκαετία του ’80. Πόσοι νόμοι θα πρέπει να ψηφιστούν για να εφαρμοστεί η αξιολόγηση;

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή ίσως αξίζει να χαθεί μια σχολική χρονιά από απεργίες των ιδεοληπτικών συνδικαλιστών, αν είναι -επιτέλους- να γίνει αξιολόγηση. Αν είναι -επιτέλους- να υλοποιηθούν μεταρρυθμίσεις και όχι μερεμέτια. Αν θέλουμε να φτιάξουμε ένα αξιόλογο σχολείο. Αλλιώς θα χάνονται δεκαετίες και δεν θα αλλάζει τίποτα. Απλά θα γκρινιάζουμε…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr