Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η άρση βαρών, που κάποτε συγκροτούσε την «ντριμ τιμ» του ελληνικού αθλητισμού, έπεσε σε παρακμή μετά τους Αγώνες του Πεκίνου το 2008 ενώ όπως επισήμανε ο Πύρρος Δήμας, που επί χρόνια κατείχε την προεδρία της Ομοσπονδίας πριν αναλάβει την εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών, η κυβέρνηση Τσίπρα μείωσε στο μισό την κρατική επιχορήγηση οδηγώντας ουσιαστικά στο μαρασμό το άθλημα των «γιγάντων».

Για αυτό είναι ακατανόητη η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευθεί πολιτικά την αγωνία και το παράπονο ενός αθλητή που ουσιαστικά έδωσε φωνή στους συναδέλφους του πρωταθλητές σε διάφορα σπορ, οι οποίοι αγωνίζονται για να διακριθούν υπό δύσκολες συνθήκες και με ελάχιστες οικονομικές απολαβές.

Οι δηλώσεις του Ιακωβίδη τουλάχιστον δεν πήγαν χαμένες. Κινητοποίησαν την αθλητική ηγεσία του τόπου, ταρακούνησαν τους παράγοντες της άρσης βαρών με πρώτο τον Πύρρο Δήμα, που αναγνώρισε πρώτος τα δικά του λάθη, και έδωσαν το έναυσμα για να μπει στην ατζέντα της δημόσιας συζήτησης το ζήτημα της ανάπτυξης του αθλητισμού αλλά και του πρωταθλητισμού στη χώρα μας. Χωρίς όμως να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος, γιατί όπως διαπιστώσαμε πικρά ο αθλητισμός σχεδιασμός ολοκληρώθηκε με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Αντί οι Αγώνες της Αθήνας να αποτελέσουν τη βάση για να αναπτυχθούν στη χώρα μας όλα τα σπορ αξιοποιώντας τις σύγχρονες και ακριβοπληρωμένες υποδομές, η θετική αύρα του 2004 γρήγορα ξεφούσκωσε ενώ ακόμη και σήμερα αρκετές αθλητικές εγκαταστάσεις παραμένουν εγκαταλελειμμένες και «χάσκουν» σε διάφορα σημεία της Αττικής για να θυμίζουν περασμένα μεγαλεία.

Τα σπορ πρέπει σε μεγάλο βαθμό να γίνουν αυτοχρηματοδοτούμενα και το κράτος να συνεισφέρει με κίνητρα για τα αναπτυξιακά τμήματα και κίνητρα για την προσέλκυση νέων αθλητών. Οι περισσότερες όμως Ομοσπονδίες διοικούνται με λογικές «κλειστής παρέας», αντί να επιδιώκουν την εξωστρέφεια και τη σύνδεσή τους με την κοινωνία και τον κόσμο των επιχειρήσεων ώστε να εξασφαλίζουν χορηγίες, λειτουργούν με μοναδικό αυτοσκοπό τη συντήρηση της εξουσίας στον δικό τους μικρόκοσμο. Οι περισσότεροι πρωταθλητές αναζητούν μόνοι ή με τους προπονητές τους για να βρουν χορηγό ώστε να μπορέσουν να καλύψουν τα έξοδα για την προετοιμασία και τον εξοπλισμό τους.

Και όμως η Ελλάδα έχει διαθέσει τεράστια ποσά για τον αθλητισμό, μόνο οι δαπάνες για τις εγκαταστάσεις του 2004 φτάνουν για να προκαλέσουν ακόμη και σήμερα ίλιγγο στους φορολογουμένους ενώ το μοντέλο του «κρατικοδίαιτου πρωταθλητισμού» κατέρρευσε την περίοδο των Μνημονίων.

Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι ο επανασχεδιασμός του κεφαλαίου «αθλητισμός».

Ο Λευτέρης Αυγενάκης μίλησε για μεταρρυθμίσεις στα σπορ και οι εξαγγελίες πρέπει να γίνουν πράξη. Διοικήσεις Ομοσπονδιών που θα μοχθούν για την ανάπτυξη των αθλημάτων και όχι για τις καρέκλες, κρατική χρηματοδότηση με λογοδοσία και έμφαση στα τμήματα υποδομών, κίνητρα στις επιχειρήσεις για χορηγίες αθλητών και διοργανώσεων.

Ο Θοδωρής Ιακωβίδης μπορεί να μην κέρδισε μετάλλιο στο Τόκιο αλλά με το ξέσπασμά του αποκάλυψε ένα παγόβουνο προβλημάτων και μπορεί να προσφέρει πολλά για να μπει ο ελληνικός αθλητισμός σε τροχιά υγιούς ανάπτυξης.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr