Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Αλλά επειδή ο Δημήτρης είναι το αγόρι από τη Ναύπακτο που βρήκε τη δύναμη να διαβάσει και να συγκεντρώσει 18.865 μόρια, παρόλο που πριν από λίγους μήνες έχασε από κορονοϊό και τους δύο γονείς του.

Με τη βοήθεια των μεγαλύτερων αδελφών του και με το μυαλό στην υπόσχεση που είχε δώσει στη μαμά του με την οποία διάβαζαν μαζί Χημεία, ο νεαρός κατάφερε να σταθεί όρθιος και να μην αφήσει την τραγωδία να τον διαλύσει.

Σίγουρα θα κρύβονται και άλλες δύσκολες προσωπικές ιστορίες πίσω από τις φετινές Πανελλαδικές. Μαθητές και μαθήτριες που ίσως αρρώστησαν οι ίδιοι ή έχασαν κάποιον δικό τους, αλλά ακόμα και αν ήταν τυχεροί, αποκλείεται να μη φοβήθηκαν, να μην ένιωσαν ανασφαλείς.

Σκεφτείτε όλα αυτά τα παιδιά της μετεφηβικής ηλικίας που στερήθηκαν όσα μέχρι τότε γνώριζαν, που αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν σε ένα πρωτόγνωρο, σχεδόν αφύσικο καθεστώς καραντίνας, που έμειναν μακριά από τον φυσικό τους χώρο, το σχολείο, που δοκίμασαν τις αντοχές και τις ικανότητές τους στην τηλεκπαίδευση. Και μόνο που τα κατάφεραν, χωρίς να έχει καμία σημασία αν έγραψαν καλά ή όχι, είναι νικητές.

Για όλους αυτούς τους λόγους, μαζί με το «μπράβο» σε εκείνους που πέτυχαν και το διπλό «μπράβο» σε εκείνους που θα ξαναπροσπαθήσουν, ας σκεφτούμε πώς θα βοηθήσουμε τα παιδιά από δω και πέρα και πώς θα βοηθήσουν και οι ίδιοι τους εαυτούς τους.

Πριν από ένα χρόνο δεν είχαμε την επιλογή του εμβολιασμού και χιλιάδες συμπολίτες μας πάλευαν επί μήνες πριν τελικά χάσουν τη μάχη. Τώρα όμως υπάρχει η δυνατότητα. Αυτό το δώρο της επιστήμης, που αν το δεχθούμε, μπορούμε να σώσουμε ζωές, να τιθασεύσουμε το 4ο κύμα, να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί τον Σεπτέμβριο πιο ασφαλείς.

Για να μπορέσει ο Δημήτρης και οι συνομήλικοί του να πάνε στις σχολές τους και να ζήσουν τη ζωή που ονειρεύτηκαν. Σαν ένας φόρος τιμής στους γονείς, στα αδέλφια και στους φίλους που δεν πρόλαβαν.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου