Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ο Αρσέν Λουπέν, ιδιοφυής λωποδύτης, με αριστοκρατικούς τρόπους και ευγενή αισθήματα, «γεννήθηκε» από τον Μωρίς Λεμπλάν το 1905 -πρώτη δημοσίευση σε περιοδικό- και μετά ως το 1939 εξέδωσε άλλα 19 συναρπαστικά βιβλία. Τα διάβασα όλα, στο Λύκειο. Μετά ανακάλυψα τον δικό μας Πέτρο Μάρκαρη.

Ο «Λουπέν» του Netflix, ο Ασάν Ντιόπ, δεν είναι ο λευκός με γαλάζια μάτια όπως οι προηγούμενοι, αλλά ο καταπληκτικός Ομάρ Σι, βραβευμένος Γάλλος ηθοποιός, από Μαυριτανή μητέρα και Σενεγαλέζο πατέρα, ωραίος ως έβενος, επιτομή της γοητείας. Κατά τη θέαση του δεύτερου μέρους της σειράς σημείωσα νέο… ρεκόρ: εντός δύο ημερών την είδα όλη.

Σε ένα επεισόδιο ο Ντιόπ-Λουπέν «κλέβει» -κατασκευάζοντας εικονική πραγματικότητα- πίνακα του μεγάλου Πισαρό, από το Ορσέ. H αλήθεια είναι ότι ο… κολλητός του, από το σχολείο, κατασκευάζει αντίγραφο.

Με αυτά διασκέδαζα, Δευτέρα βράδυ, όταν λίγο μετά τις εννέα η είδηση ότι ο κλεμμένος Πικάσο από την Εθνική Πινακοθήκη βρέθηκε, ήρθε και… έδεσε. Θυμίζω πως η παλαιά Πινακοθήκη έκλεισε στις 9 Ιανουαρίου 2012, και στις 24 Μαρτίου 2021 παραδόθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού στους πολίτες η Νέα Εθνική Πινακοθήκη, ένα καταπληκτικό μουσείο αντάξιο των ομολόγων του, διεθνώς.

Ο διαπράξας, ώσπερ «Αρσέν Λουπέν», τη σχεδόν τέλεια κλοπή, «ελαιοχρωματιστής», κατά δήλωσή του μπήκε ως κύριος στην παλαιά Πινακοθήκη, χωρίς συνεργούς, επίσης κατά δήλωσή του. Εκλεψε τρεις πίνακες: Εκείνον που δώρισε ο Πικάσο στον ελληνικό λαό για την αντίστασή του στις δυνάμεις του Αξονα, με τίτλο «Κεφάλι γυναίκας», ένα έργο του Μοντριάν και ένα σχέδιο με εκκλησιαστικό θέμα.

Τα δύο βρέθηκαν κάτω από τα βάτα, στην Κερατέα! Το τρίτο, κατά δήλωση του «ελαιοχρωματιστή», κατέληξε στην τουαλέτα του. Το περίεργο είναι ότι εγώ θυμάμαι πως ένα πολύ… όμοιό του χαρακτικό πωλήθηκε σε δημοπρασία. Θυμάμαι, επίσης, ότι η Πινακοθήκη δεν έδειξε ενδιαφέρον να πάει κάποιος να το δει. Πολλώ δε μάλλον να το αγοράσει.

Επειδή είναι οι πρώτες ώρες της ανάκτησης των πινάκων, νιώθουμε χαρά μεγάλη. Ωστόσο, δύσκολα πείθει η «ιστορία» του «ελαιοχρωματιστή» που δηλώνει φιλότεχνος, που έκλεψε τους συγκεκριμένους πίνακες, που βρέθηκαν κατά τύχη (!) μπροστά του, που τους έκρυβε επί εννέα έτη στο σπίτι θείου του, που συνηθίζει να περνά ένα εξάμηνο στην Αγγλία, ένα στην Ελλάδα, που ταξιδεύει συχνά στην Ολλανδία… κι όλα αυτά τα έσοδα από βάψιμο σπιτιών;

Δεν λέω ότι το story δεν έχει τηλεοπτικό ενδιαφέρον. Λέω ότι δεν είναι ανάγκη να περάσουν τριάντα επτά μέρες για να πει ο «ελαιοχρωματιστής» όλη την αλήθεια. Νομίζω πως θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Πιθανότατα περισσότερο και από τη δραματική οικογενειακή ιστορία του Ντιόπ-Λουπέν με τον Πελεγκρίνι! Ολα είναι θέμα χρόνου. Ουδέν κρυπτόν κ.λπ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr