Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η κόπωση από την πανδημία αθροίζεται με την έντονη απειλή της μετάλλαξης «Δέλτα» και πιέζει όλο και πιο έντονα προς ένα νέο διχασμό. Κάτι που θα γίνει ακόμα πιο έντονο και αισθητό όταν από τα μέσα Αυγούστου και μετά, ή τον Σεπτέμβριο, τεθεί πρακτικά το θέμα της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι η συζήτηση για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό δεν θα εξαντληθεί στους εργαζομένους σε οίκους ευγηρίας ή στο νοσηλευτικό προσωπικό της χώρας.

ΣΤΟΝ υπό δημιουργία νέο διχασμό ποντάρει ευκρινώς πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ. Καταλογίζοντας μάλιστα στον Κ. Μητσοτάκη ότι συνειδητά διχάζει την κοινωνία. Μια τέτοια προσέγγιση θα είχε ίσως νόημα αν υπήρχαν Ελληνες που θέλουν να εμβολιαστούν και δεν μπορούν. Ομως εδώ και λίγες εβδομάδες όποιος θέλει να εμβολιαστεί, μπορεί. Αρα όσοι δεν εμβολιάζονται, το κάνουν από επιλογή, φόβο, διστακτικότητα ή και για «ιδεολογικούς» λόγους. Δεν τους αφήνει κανείς απ’ έξω. Το αντίθετο. Η Πολιτεία παρακαλάει και δίνει και κίνητρα για να εμβολιαστούν όλοι. Αν κάποιοι αποκλείονταν, με κάποιο τρόπο, απ’ αυτήν τη διαδικασία, τότε πράγματι θα μπορούσε κανείς να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι χωρίζει την κοινωνία σε εμβολιασμένους και μη εμβολιασμένους.

ΤΗΝ ΩΡΑ που η μετάλλαξη «Δέλτα» δημιουργεί την ανάγκη ενός ψηλότερου τείχους ανοσίας (από το 70-75% στο +80%), τα στοιχεία και οι μετρήσεις δείχνουν ότι έχει αρχίσει και δημιουργείται ένα «ταβάνι» στο 65-67% για αυτούς που είναι υπέρ του εμβολιασμού. Σύντομα θα προκύψει ένα έλλειμμα της τάξεως σχεδόν του 20%. Το οποίο είναι μεγάλο και μπορεί να καλυφθεί μόνο είτε με την αλλαγή στάσης αρκετών απ’ αυτούς που αρνούνται είτε με την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού σε ευρύτερες επαγγελματικές κατηγορίες.

ΕΙΝΑΙ προφανές ότι εν όψει και του φθινοπώρου οι αντίρροπες πιέσεις θα ενταθούν. Οσοι επιλέξουν να μη συστρατευτούν με το «μέτωπο της λογικής» και της υπεράσπισης της δημόσιας υγείας και επιδιώξουν να εκμεταλλευτούν πολιτικά το αντικειμενικό πρόβλημα, έχουν λίγες επιλογές. Ή θα εκτεθούν κι άλλο ψαρεύοντας στα θολά νερά του εμμονικού αγνωστικισμού ή θα αναθερμάνουν το «αντι-μέτωπο». Δεν αρκεί η ορθή κατά τα άλλα αποδοκιμασία των αντιεπιστημονικών και επικίνδυνων απόψεων του Π. Πολάκη. Απαιτείται κανονική «πλάτη» απ’ όλους.

«Πλάτη» και στην πειθώ, «πλάτη» και στην υποχρεωτικότητα, αν χρειαστεί. Γιατί το πραγματικό δίλημμα που βρίσκεται μπροστά στην κοινωνία είναι η αντικοινωνική συμπεριφορά όσων αρνούνται να εμβολιαστούν κι όσων ψάχνουν αφορμές για να ευτελίσουν οποιοδήποτε κίνητρο δίνεται προκειμένου να ενισχυθεί το τείχος της ανοσίας. Ο νέος διχασμός μπορεί και πρέπει να αποφευχθεί. Αρκεί να υπάρξουν κοινωνική υπευθυνότητα, σοβαρότητα και πολιτική γενναιότητα.

ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ «ΣΤΗΜΕΝΗ»…

Ομολογουμένως, είναι πολύ εντυπωσιακό να πανηγυρίζει ένας τέως πρωθυπουργός γιατί ο δεύτερος υπουργός του που παραπέμπεται σε Ειδικό Δικαστήριο παραπέμπεται… μόνο για… παράβαση καθήκοντος… «κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση»!

Ο πανηγυρισμός του Α. Τσίπρα προφανώς οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ν. Παππάς δεν παραπέμπεται τελικά και για δωροληψία, όπως ήταν το αρχικό κατηγορητήριο. Ο αναστεναγμός της ανακούφισης ήταν βαθύς. Αλλά όχι αρκετός για να καλύψει την εντυπωσιακή άνεση της αποδοχής της παράβασης καθήκοντος! Ασφαλώς η δωροληψία είναι πολύ πιο σοβαρό αδίκημα. Ωστόσο η παράβαση καθήκοντος για έναν πολιτικό -και τον πρωθυπουργό που τον επέλεξε και τον στήριξε- είναι από τα πιο ανεξίτηλα πολιτικά στίγματα. Εφόσον βεβαίως το κρίνει και το Ειδικό Δικαστήριο.

Το να παραβαίνει ένας δημόσιος λειτουργός το καθήκον του «κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση», πολιτικά και ηθικά δεν είναι καθόλου τιμητικό. Και σίγουρα δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς, καθώς -εκτός των άλλων- συνιστά και προσβολή στη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια των πολιτών. Και αυτών που δεν τον ψήφισαν, αλλά κυρίως αυτών που τον ψήφισαν. Αθελά του ο πανηγυρισμός του Α. Τσίπρα ήταν κι ένα πολιτικό αυτογκόλ. Το γεγονός ότι η Προανακριτική δεν παρέπεμψε τελικά τον Ν. Παππά και για δωροληψία καταρρίπτει τον βασικό ισχυρισμό του ΣΥΡΙΖΑ ότι η Προανακριτική ήταν «στημένη» για εκδικητικούς λόγους και είχε προειλημμένες αποφάσεις.

Δεν προέκυψαν στοιχεία για δωροληψία, δεν υπήρξε παραπομπή για δωροληψία. Τι πιο κανονικό και θεσμικό; Οι οιμωγές όμως περί ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής και περί ρεβανσισμού αποδεικνύονται ανυπόστατες και υποκριτικές.

Κι άραγε τι μένει περισσότερο απ’ αυτήν την πρωτοφανή συμπεριφορά ενός τέως πρωθυπουργού; Η ανακούφιση και η άνεση με τις οποίες δέχθηκε την πολιτικά βαριά κατηγορία της παράβασης καθήκοντος ή η απόδειξη ότι για μια ακόμα φορά επιδόθηκε σε πολιτικό θεατρινισμό περί στημένων διώξεων, που καταρρίφθηκε στην πράξη;

Προβληματισμός στο ΚΙΝ.ΑΛ.

Η σκληρή γραμμή που επέλεξε η Φ. Γεννηματά στην αντιμετώπιση του νομοσχεδίου για τα εργασιακά προκάλεσε εσωτερικό προβληματισμό στο ΚΙΝ.ΑΛ. «Ταυτίστηκε με τον Τσίπρα και το κόμμα δεν κέρδισε τίποτα», λένε στελέχη της Χ. Τρικούπη, που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό τη σκλήρυνση της στάσης της προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ.

Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα, τόσο ο Α. Λοβέρδος όσο και ο Ν. Ανδρουλάκης, οι οποίοι θα πάρουν μέρος στη διεκδίκηση της ηγεσίας του κόμματος, φέρονται να ζήτησαν ενημέρωση για την ακριβή γραμμή του ΚΙΝ.ΑΛ. στα δύο κρίσιμα νομοσχέδια που πάει η κυβέρνηση στη Βουλή.

Δηλαδή για τα νομοσχέδια που αφορούν την επικουρική ασφάλιση και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Οι «διευκρινίσεις» που ζητήθηκαν με κομψό τρόπο -όπως ελέχθη-υποκρύπτουν πολιτικές αποχρώσεις.

Καθώς και τα δύο στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ. φέρονται να μην επιθυμούν μια νέα ταύτιση με την ισοπεδωτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ (όπως έγινε με τα εργασιακά) και να επιζητούν μια πιο μεταρρυθμιστική προσέγγιση σε αυτά τα δύο κρίσιμα θέματα.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου