Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οι μεν σκεπτόμενοι πολίτες απέρριψαν το δόγμα του προέδρου της πρώτης φοράς, Ιούλιο 2019, με την ψήφο τους. Οι δε πολακίζοντες, ουτοπικά, φαντασιώνονται νέο γύρο… αίματος!

Η σχεδόν πενταετής διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θεμελιώθηκε στον διχασμό, υψώνοντας τείχη αδιανόητου κομματικού μίσους. Τα μπλε και πράσινα καφενεία της δεκαετίας του ‘80 φαντάζουν ρομαντικά. Ομως, στα «καφενεία» της εικονικής πραγματικότητας, στα social media, το μίσος αποτυπώνεται σε όλες εκφάνσεις της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής ζωής. Τα αποτελέσματα, ζοφερά: Με τη δημουργία των λεγόμενων haters τροφοδοτείται ο ρατσισμός, απενοχοποιείται ο σεξισμός. Η ηθική απαξίωση του «οχτρού» προβάλλεται ως συστημική αντίσταση.

Αντίστοιχη της λέξης hater στο ελληνικό λεξιλόγιο δεν υπάρχει. Αποτελεί νεολογισμό, παράγωγο του ρήματος hate, μισώ. Αποδίδεται ως ο μισητής. Συνήθως, στο δεύτερο συνθετικό φανερώνεται η αιτία: Κοινωνικά συμπλέγματα, ιδεολογική δυσκαμψία στην αντίληψη της πραγματικότητας, ψιμυθιομένος κοινωνικός ρατσισμός, κρυπτόμενος σεξισμός, ως χιούμορ. Οι haters αναφέρονται στην εξωτερική εμφάνιση με σεξιστικές παρατηρήσεις, σε προβλήματα υγείας, διακωμωδούν την ηλικία, τον σωματότυπο και προβάλλουν την οικογενειακή ευθύνη.

Λοιπόν, ένας hater, ιδεολογικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, κατέστησε την προσωπική μου ταλαιπωρία… πολιτικό ζήτημα. Εκρινε ότι στη γιορτή του Dior το φόρεμα μου ήταν «κλινοσκέπασμα» με «σετ»… πατερίτσα και χλευάζοντές με, απόρησε: «Μωρ’ τι ζούμε». Ο σεξισμός του «κλινοσκεπάσματος» και ο ρατσισμός της πατερίτσας -τη χρησιμοποιώ για να μην επιβαρύνω το γόνατο- εμφαίνει ιδεολογική εμμονή, επιλεκτική αλληλεγγύη, απουσία παιδείας. Οχι εκείνης του κορνιζαρισμένου πτυχίου στον τοίχο, αλλά της ανθρωπιάς και του πολιτισμού.

Οι αρχές και οι ποιότητες με τις οποίες η δική μου γενιά αξιολογούσε την Αριστερά απουσιάζουν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα σχόλια μίσους κατά επώνυμων γυναικών που δεν συμπλέουν ιδεολογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, οι ύβρεις κατά των οικογενειών των πολιτικών αντιπάλων τους, οι δημόσιες απειλές, υπονοούμενα και χυδαιότητα που προβάλλονται ως μαγκιά, θα έπρεπε να είχαν κτυπήσει καμπανάκι στον Αλέξη Τσίπρα.

Μέγα λάθος ότι χαϊδεύει υπό τη σκέπη του κόμματός του τους μισητές που νομίζουν ότι εκφοβίζοντας, απειλώντας, γελοιοποιώντας τους κατά φαντασίαν «εχθρούς» προσφέρουν κομματικές υπηρεσίες στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, όπως αποδείχτηκε, προκαλούν την αγανάκτηση των πολιτών που αντιστέκονται στον εκχυδαϊσμό.

Είναι βέβαιο ότι από την πατερίτσα δεν απειλείται κανείς. Το «κλινοσκέπασμα» δεν αποτελεί κίνδυνο για την αισθητική μας. Τελικός στόχος του μίσους τους είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και η Δημοκρατία.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr