Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η ΒΑΡΙΑ αστυνομική επικαιρότητα των ημερών επανέφερε στην πρώτη γραμμή της δημόσιας συζήτησης την υπόθεση της αυστηροποίησης των ποινών και την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα. Φυσικά, ο καθένας ζητά κάτι διαφορετικό ανάλογα με την υποκειμενική θέση που βρίσκεται, ξεχνώντας πως αυτή ακριβώς η θέση καθορίζει το δικό του «τυφλό σημείο» πέρα από το οποίο δεν έχει την ορατότητα που χρειάζεται. Αυτήν ακριβώς την οπτική, όμως, τη συνολική που αφορά όλη την κοινωνία και όχι μέρος της, οφείλει να αποτυπώνει το κράτος δικαίου μέσα από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Τους νομοθέτες.

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Δικαιοσύνης, Κώστας Τσιάρας, ασφαλώς το γνωρίζει. «Οι αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα δεν γίνονται υπό το βάρος της ψυχολογίας της στιγμής. Σε όλη την Ευρώπη, οι Κώδικες προσανατολίζονται στην αφομοίωση των ποινών και στην κοινωνικοποίηση των ανθρώπων αυτών. Εμείς, χωρίς να λαμβάνουμε ακραίες φωνές από τη μια και την άλλη πλευρά, θα προβούμε σε ένα πλαίσιο τέτοιο που, αφενός, θα προβλέπει αυστηροποίηση των ποινών και, αφετέρου, θα ικανοποιεί το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών», είπε όσο πιο απλά γίνεται, διότι αντιλαμβάνεται πως μια διαδικασία σύνθετη και πολύπλοκη δεν λύνεται με όρους τηλεοπτικών παραθύρων ούτε με γνώμονα την ικανοποίηση της κοινής γνώμης. Ποιας κοινής γνώμης, άλλωστε; Αυτής που πίστευε ότι στα Γλυκά Νερά οι δράστες ήταν αλλοδαποί και ζητούσε την άμεση απέλαση όλων των ξένων που ζουν στην Ελλάδα ή της άλλης που πιστεύει ότι για τις γυναικοκτονίες φταίει η πάλη των τάξεων;

Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ του εγκλήματος και η προσπάθεια εκμετάλλευσης του «κοινού περί δικαίου αισθήματος» δεν είναι καινούργιο φρούτο… Συνέβαινε πάντα, όμως τώρα κάνει περισσότερο θόρυβο επειδή ζούμε στην εποχή του Ιντερνετ. Εκεί όπου επιστημονικές διατριβές αναμιγνύονται με το θυμικό της στιγμής και σοβαροί προβληματισμοί γίνονται ένα με λόγια του αέρα. Κάπου ανάμεσα πνίγεται η αλήθεια. Ο νόμος 4322/15, γνωστός ως «νόμος Παρασκευόπουλου», ήταν η συνέχεια μιας σειράς αποσυμφορητικών νόμων που προνοεί διαχρονικά η Πολιτεία. Ωστόσο, είχε μια κραυγαλέα αστοχία: Εδινε τη δυνατότητα πρόωρης αποφυλάκισης σε οιονδήποτε δεν είχε ισόβια κάθειρξη χωρίς τον «κόφτη» κριτηρίων, είτε ποσοτικών, π.χ. πολλών χρόνων κάθειρξης, είτε ποιοτικών, π.χ. παιδεραστές/βιαστές. Γι’ αυτό και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, επί υπουργίας Κοντονή, διόρθωσε συγκεκριμένες διατάξεις, μέχρι που το 2019, επί Νέας Δημοκρατίας, καταργήθηκε εντελώς. Ωστόσο, αδίκως κατηγορήθηκε ο συγκεκριμένος νόμος για τις αποφυλακίσεις που έχουν γίνει από τον Αύγουστο του 2019 μέχρι σήμερα, ανάμεσα στις οποίες και του βιαστή των Πετραλώνων.

ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου ο πρωθυπουργός, αφού σημείωσε ότι η παρούσα κυβέρνηση έχει ήδη ανατάξει βασικό κύμα λαθών που είχαν οι αλλαγές του Ποινικού Κώδικα επί της προηγούμενης κυβέρνησης και αφού υπενθύμισε πως οι παλαιότερες ευεργετικές διατάξεις υπερισχύουν των μεταγενέστερων, κατέληξε: «Σύντομα θα υπάρξει η τοποθέτηση της Επιτροπής Διαρκούς Παρακολούθησης Κωδίκων, ώστε να θεραπευτούν οι όποιες αστοχίες παραμένουν. Μέχρι τότε, οι πολιτικοί ας σεβαστούμε τα ανθρώπινα δράματα και ας αφήσουμε τα ποινικά εγκλήματα στους διώκτες και στους δικαστές τους».

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου