Οι αγορές τις τελευταίες εβδομάδες προεξοφλούν αρνητικές εξελίξεις στο ζήτημα της ελληνικής οικονομίας. Το Χρηματιστήριο έχει υποχωρήσει στις 610 μονάδες ενώ τα επιτόκια για τα ελληνικά ομόλογα έχουν εκτιναχθεί σε διψήφια επίπεδα για τους διετείς τίτλους και κοντά στο 8% για τους δεκαετείς.

Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Οι επενδυτές τιμολογούν ακριβότερα το ρίσκο της χώρας και υπό αυτές τις συνθήκες μοιάζει με όνειρο απατηλό κάθε σχεδιασμός για πειραματική έξοδο στις αγορές με ή χωρίς τη συνδρομή του χρηματοπιστωτικού ομίλου Rothschild. Ηδη τα επιτόκια έχουν ανέβει στα επίπεδα που βρίσκονταν την περίοδο του Brexit όταν προεξοφλούσαν τα χειρότερα και για την ελληνική οικονομία.

Τώρα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα γιατί η Ελλάδα έχει ξεμείνει από συμμάχους λόγω της απόλυτης αναξιοπιστίας της κυβέρνησης αλλά και της αλλαγής των συσχετισμών στη διεθνή πολιτική σκηνή. Η ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών δεν κρύβει πια την πεποίθησή της ότι η χώρα μας θα οδηγηθεί εκτός ευρωζώνης αλλά και ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση απειλείται με διάλυση. Δεν αποκλείεται μάλιστα η σκληρή στάση του ΔΝΤ να είναι αποτέλεσμα της νέας σκληρής γραμμής των ΗΠΑ έναντι της Ευρώπης.

Ακόμη και ο Μάριο Ντράγκι ξεκαθάρισε προχθές ότι η Ελλάδα δεν θα ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ εάν δεν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και δεν υπάρχει σχέδιο μέτρων για να καταστεί το χρέος μας βιώσιμο.

Η κυβέρνηση Τσίπρα είχε πάνω από 12 μήνες για να κλείσει την αξιολόγηση με ένα συγκεκριμένο πλαίσιο μέτρων. Ολιγώρησε σε ό,τι αφορά τις αποκρατικοποιήσεις ή τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά ενέργειας και πίστεψε ότι με την πολιτική διαπραγμάτευση θα μπορούσε να διχάσει τους δανειστές και να πετάξει έξω από το πρόγραμμα το ΔΝΤ.

Η χώρα μας πλέον κινδυνεύει να πέσει σε χρηματοδοτικό κενό, όταν χώρες όπως η Ολλανδία και η Γερμανία δηλώνουν ότι θα αποχωρήσουν από τη χρηματοδότηση της Ελλάδας, στην περίπτωση που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποχωρήσει. Το δίλημμα που διαμορφώνεται δεν είναι ΔΝΤ ή Ευρώπη αλλά σκληρά μέτρα τύπου ΔΝΤ ή Grexit.

Οι αγορές φοβούνται το δεύτερο όταν μάλιστα η κυβέρνηση δεν έχει ξεκάθαρη σχέση για το εάν θα υπογράψει νέα μέτρα ή όχι. Η πραγματική οικονομία οδηγείται ξανά στον βάλτο της ύφεσης, οι νέοι φόροι και οι εισφορές γονατίζουν μικρομεσαίους και επαγγελματίες. Μπορεί διεθνώς να διεξάγεται ένα παιχνίδι ευθυνών (blame game) για το ποιος φταίει για την αποτυχία της Ελλάδας να βγει από την κρίση, όμως η αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης ενισχύει αυτούς που θέλουν τη χώρα εκτός ευρωζώνης…

ΛΑΘΟΣ TIMING ΜΕ ΤΙΣ ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ

Η προαναγγελία νέου γύρου αμυντικών εξοπλισμών από την ηγεσία του υπουργείου Αμυνας γίνεται σε λανθασμένο χρόνο και στέλνει λάθος μηνύματα εντός και εκτός συνόρων. Η Ελλάδα ξαναμπαίνει στο παιχνίδι εξοπλισμών λόγω της προκλητικότητας της Τουρκίας σε μία περίοδο κατά την οποία προσπαθεί να πείσει τους εταίρους ότι χρειάζονται λιγότερα δημοσιονομικά μέτρα προκειμένου η οικονομία να περάσει σε φάση βιώσιμης ανάπτυξης.

Οταν λοιπόν εξαγγέλλονται προμήθειες άνω των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ εύλογα δημιουργούνται ερωτήματα για το πώς θα βρεθούν αυτά τα χρήματα όταν η οικονομία βρίσκεται σε φάση στασιμότητας και ο δανεισμός γίνεται μόνο μέσω της υλοποίησης μνημονιακών υποχρεώσεων. Επομένως το timing των ανακοινώσεων δεν είναι το κατάλληλο για τέτοιου είδους ανακοινώσεις, όταν μάλιστα οι διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς κινούνται σε οριακή φάση.

ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΕΙΠΑΝ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

Δεν χρειαζόταν να συγκληθούν η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και η αντίστοιχη σύνοδος των Εισαγγελέων του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να διαπιστώσει το δικαστικό σώμα ότι η αλλαγή στα συνταξιοδοτικά όρια του κλάδου μπορεί να γίνει μόνο μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος. Μία απλή ανάγνωση του Συντάγματος από έναν πρωτοετή φοιτητή της Νομικής Σχολής θα ήταν αρκετή για να λυθεί κάθε απορία. Προκαλεί όμως η επιμονή ορισμένων στη Δικαιοσύνη να θεωρούν ότι οι θεσμικές τους θέσεις προσφέρονται ακόμη για «συνδικαλισμό». Δικαίως λοιπόν χτυπούν σε «τοίχο» ή καλύτερα στην αυτονόητη λογική των δικαστών.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου