Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Στις μελέτες που έχουν διεξαχθεί από εκπαιδευτικά ιδρύματα και ινστιτούτα για τους σεξουαλικούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα ανήλικα παιδιά, αποδεικνύεται ότι εκπαιδευτικοί, συγγενείς και φιλικό περιβάλλον βρίσκονται στις πρώτες θέσεις εκείνων που επιχειρούν να τα εκμεταλλευτούν σεξουαλικά. Στην περίπτωση του σαρανταοκτάχρονου «δάσκαλου», που δίδασκε σε σχολείο παραλιακού δήμου της Αθήνας, σημειώνουμε τρεις παραμέτρους:

Η πρώτη, αν και πατέρας μαθητών της Τετάρτης Δημοτικού, έστελνε ερωτικά μηνύματα, με σεξουαλικά υπονοούμενα, στα κοριτσάκια των δέκα χρόνων, συμμαθήτριες των παιδιών του. Υποθέτω ότι θεωρούσε πως θα φοβηθούν να τον καταγγείλουν. Δεν του πέρασε από το μυαλό ότι τα παιδιά θα το έλεγαν στους συμμαθητές και στους γονείς τους. Φυσικά, στην απολογία του θα πει ότι οι μικρές τον παρεξήγησαν! Ηδη είπε ότι είχαν ενημερωθεί οι γονείς τους για να τους παρέχει βοήθεια στα μαθήματα!

Δεύτερον, η αντίδραση των κοριτσιών δείχνει μία εξαιρετική ηλιακή ωριμότητα, που σημαίνει ότι έχουν κοινωνικοποιηθεί στο σχολικό περιβάλλον, εμπιστεύονται τους συμμαθητές και τους γονείς τους. Τρίτον, προκαλεί εντύπωση ότι ο ανακριτής άφησε τον «δάσκαλο» ελεύθερο με τον όρο να μην πλησιάσει τα παιδιά στα 500 μέτρα. Δηλαδή, στα 501 επιτρέπεται; Αλλά ο «δάσκαλος», μέσω Viber, επιχειρούσε να δελεάσει τις μαθήτριες, αποδεικνύοντας ότι ο όρος των 500 μέτρων, στην ψηφιακή εποχή, είναι για… μουσείο.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση στην περίπτωση του «εκπαιδευτικού» -αλλά και σε ανάλογες- είναι ότι δεν δίνεται στη δημοσιότητα ούτε όνομα ούτε φωτογραφία. Υποθέτω, λόγω προσωπικών δεδομένων. Αλλά η ηλικία του «δάσκαλου» αποδεικνύει ότι υπηρετεί τουλάχιστον μια εικοσαετία τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Επομένως, πώς θα ελεγχθεί αν και στο παρελθόν επεδίωξε ανάλογες «επαφές» στις τάξεις όπου δίδαξε;

Η εκφορά των διαλόγων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας παρουσιάζουν συγκεκριμένη μέθοδο προσέγγισης και μάλλον δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται. Από τα συχνά περιστατικά δράσης παιδόφιλων, αντιλαμβανόμαστε ότι καθένας τους ακολουθεί συγκεκριμένη μέθοδο να πλησιάζει τα παιδιά.

Πιστεύω ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης πρέπει να ξαναδεί το νομικό πλαίσιο, το οποίο είναι εξαιρετικά χαλαρό για το κακούργημα της παιδοφιλίας, ει μη τι χείρον είπω. Επίσης, το υπουργείο Παιδείας, ήδη από τη στοιχειώδη εκπαίδευση, είναι ανάγκη να εισαγάγει εκπαιδευτική ύλη την οποία πρέπει να ετοιμάσει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, για την άμεση ενημέρωση και αντίδραση των μαθητών απέναντι σε ανάλογες συμπεριφορές. Ούτε οι επίορκοι «εκπαιδευτικοί» θα εκλείψουν διά μαγείας ούτε «οι συγγενείς και οι οικογενειακοί φίλοι». Οι σχετικοί νόμοι δεν κρίνονται επαρκείς. Οι γονείς αγωνιούν. Η κοινωνία οργίζεται. Δικαίως.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr